Sveti Stefan - Budva

Het eerste wat ik ‘s morgens doe, is de rolluiken optrekken om te kijken of we opnieuw een zonnige dag krijgen. Aangenaam verrast door de prachtige blauwe hemel, maak ik me klaar. Snel een eitje bakken voor ons ontbijt en dan de auto in voor een ritje van zo’n 1,5 uur naar Sveti Stefan. Eenmaal op de weg, passeren we het stadje Kamenari. Daar vertrekt de overzetboot naar de andere kant van de baai en die zou ons 45 min tot een uur sneller ter plaatse kunnen brengen. We besluiten dus toch maar eens te gaan informeren. De man in het kioskje kijkt me onvriendelijk aan wanneer ik hem vraag wanneer de volgende boot vertrekt, wat het kost en hoe het werkt. Hij begrijpt duidelijk geen Engels maar duwt me een rekening in de hand van 4,5€. Ik vraag hem toch nog maar eens of ik moet wachten maar hij doet teken en zegt op brute wijze: ‘just go!’ Ah een beetje Engels kan hij dus toch. Ik rep me snel terug naar ons autootje en rij richting ferry. Daar wordt mijn ticket gevraagd en dan mag ik achter de auto’s plaatsnemen. In totaal gaan er zo’n 18 auto’s aan boord. Nog geen 2 min later vertrekken we al. Papa trotseert de hevige wind aan dek om wat te filmen maar ik blijf rustig zitten want amper 10 min later staan we al aan de overkant in het dorpje Lepetane. Super zo’n ferry, hier gaan we nog gebruik van maken!

Na nog eens 30 minuutjes rijden, arriveren we in Sveti Stefan. Eeuwenlang was dit een vissersdorpje op een rotsig eilandje, vlak voor de kust in de Adriatische Zee. Totdat dictator Tito in de jaren 50 besloot om de luttele resterende bewoners te verbannen en het eiland te transformeren tot een hotel dat door middel van een dam verbonden is met het vasteland! De vijftig huisjes met hun dikke muren, kleine raampjes en rode pannendaken werden suites en Sveti Stefan werd het eerste luxueuze vakantieoord van toenmalig Joegoslavië. De groten der aarde vierden al vakantie op het ommuurde eiland zoals Kirk Douglas, Richard Burton en Orson Welles. De val van Joegoslavië betekende het einde voor het befaamde staatshotel. Het kostte de luxe hotelketen Aman Resorts vijf jaar en 30 miljoen euro om het eilandhotel tot in de puntjes te restaureren. In 2012 heropende het weer en staan de sterren opnieuw in de rij, onder wie Brad Pitt, Bruce Willis en Sylvester Stallone. Tennisster Novak Djokovic trouwde met zijn geliefde Jelena Ristic in het fresco-rijke kerkje en huurde voor het huwelijksfeest het hele eiland af. Ook al kan je het niet echt bezoeken het is wel een pareltje langs de Adriatische kustlijn.

Amper 8 km verder ligt Budva, de bekendste badplaats van Montenegro. Het is er groot, levendig en druk en de stad staat bekend als het Miami van Montenegro. We moeten dus wel eventjes zoeken naar een geschikte parkeerplek die niet te ver van de oude stad ligt. Ik heb zin in een latte macchiato maar ook al staat het hier op de kaart, het ziet er helemaal anders uit. Dan maar een vers fruitsapje, ook altijd lekker. Na de nodige behoeftes gaan we richting zee en wandelen we via de kleine wandelboulevard en de jachthaven met indrukwekkende jachten richting Stari Grad. De oude stad dateert helemaal uit de 5e eeuw v. Chr., is klein en charmant en volledig autovrij. Ze betovert ons onmiddellijk.

Het Middeleeuws centrum ligt op een schiereiland en is omringd door middeleeuwse stadswallen, compleet met fort, torens en toegangspoorten.  Zodra we door één van de stadspoorten de stad binnenwandelen, zien we hoe sfeervol de kleine straatjes zijn. Veel van de architectuur in de oude stad is van Venetiaanse oorsprong. Deuren, scharnieren, ramen en balkons zijn nog in Romeinse stijl. Overal zijn er uiteraard kleine souvenirwinkeltjes en die nemen wel een beetje van de charme weg maar ach alles is beter dan vervallen en vuile straatjes. Hier is gezelligheid troef!

De Holy Trinity kerk, middenin het centrum van het oude stadje, heeft prachtige fresco’s op de muren en het plafond. Foto’s nemen doe ik al lang niet meer want alle kerkjes zien er zo goed als hetzelfde uit vanbinnen. Deze orthodoxe kerk is gebouwd in 1804. Het verbaast me nog steeds hoeveel jonge mensen hier naar de kerk gaan om te bidden en kaarsen te branden. Wat een verschil met ons landje. Naast deze kerk vind je in de oude stad nog 3 kerkjes, namelijk de St John’s kerk, de St Mary’s in Punta en de St Sava’s kerk. Deze kleine kerkjes maken Stari Grad nog charmanter.

Wanneer we in de richting van de zee lopen zien we het oude fort Citadela. De inkom bedraagt 3,5€ en alles wordt goed in het oog gehouden. Papa die al doorgaat, wordt streng toegesproken dat hij eerst een ticket moet kopen. Ik doe teken dat mijn tweede ticket voor hem is en pas dan kan er een lachje af. In het fort genieten we van een prachtig uitzicht, doordat het hoger gelegen is dan de rest van Budva. Daarnaast is er een klein museum maar het is vooral de oude bibliotheek die ons kan bekoren. Hier wordt de grootste schat uit de Middeleeuwen bewaard, want er staan heel wat unieke oude boeken. 

Ondertussen is het middag en we hebben honger maar we zijn de Montenegrijnse keuken even moe. Deze is in een woord te beschrijven: puur, what you see is what you get! Aardappelen, vlees of vis, weinig groenten en zo goed als geen saus. Dat laatste is ok voor vis maar het vlees is meestal altijd redelijk droog hier. Daarom besluiten we eens voor iets Aziatisch te gaan. Een risico, want het is het eerste Aziatische restaurant dat we in Montenegro zien maar we wagen het erop. Op hun gezellig terrasje nemen we, als enige gasten, plaats in de schaduw. Na een kwartiertje loop ik toch even naar de keuken om te vragen of ze wel open zijn. Die blinkt als een pareltje en de kok draagt een nette schort dus ik ben er alvast gerust in. Hij vraagt me nog even geduld te hebben want er is net een groep Chinezen aangekomen (zij zitten blijkbaar binnen) maar hij brengt ons toch al de kaart. Wanneer het eten op tafel komt zijn we beiden in onze nopjes want het is zooooo lekker! Restaurant Shanghai is echt een aanrader wat ons betreft en Maurina, als je volgend jaar gaat .... ze hebben er ook sushi! Je vind het in een klein straatje, trapje op aan Hotel Vila Balkan. 

Overal zien we plaatjes en souvenirs van een balletdanseresje en ik wil ze graag in het echt zien dus gaan we op zoek. Net buiten de stadsmuur aan de jachthaven, staat het kleine beeldje te pronken. Het verhaal gaat dat dit standbeeld er is neergezet voor een meisje dat er verdronken is, maar niemand weet dit echt zeker.  Het doet me een beetje denken aan de kleine zeemeermin van Kopenhagen. Dat is ook niet erg groot maar net als het balletdanseresje, heel sierlijk. Ik vind het prachtig! Af en toe tracht er iemand dezelfde pose aan te nemen, meestal jonge meisjes die waarschijnlijk aan ballet doen maar helemaal lukt het toch niet.  Ik moest direct aan Noa denken, die zou dat wel kunnen! 

Via de prachtige jachthaven wandelen we terug naar de auto om vervolgens opnieuw huiswaarts te rijden. We besluiten nog even op zoek te gaan naar een grot met prehistorische tekeningen uit de achtste eeuw voor Christus. Deze zouden zich in Lipci bevinden. Al van ver wordt de grot aangeduid op bruine borden. Nu hebben wij geen goede verstandhouding met die bruine borden want herinneren jullie nog dag 3, toen we op zoek waren naar dat klooster dat we nooit gevonden hebben? We twijfelen dus even maar volgen dan toch de wegwijzers en wat denken jullie? De wegwijzer gaat naar rechts via een kronkelig smal weggetje maar eindigt op privaat terrein, geen grot te bekennen! Het is werkelijk heel vreemd dat de Montenegrijnen zo veel geld en moeite steken om die grote bruine borden te plaatsen op de hoofdweg maar eens je van de hoofdweg afgaat, zie je geen wegwijzers meer en word je aan je lot overgelaten. 

Een beetje gefrustreerd rijden we dan maar naar Herceg Novi om op ons lievelingsterras een ijsje te gaan eten. Hier is het de plaatselijke vuilniswagen die ons op de zenuwen werkt. Ze duwen ons zo goed als de weg af want zij moeten er door. Ik kan echter niet weg want voor mij staat er een auto waar niemand in zit en achter mij staat er een auto die aan bumperkleven doet. Gevolg: heel het kruispunt geblokkeerd! Jullie begrijpen wel dat dat ijsje écht gesmaakt heeft zeker!