Maasvallei - Maaseik en Thorn

Op moederdag ga ik samen met een emotionele mama op stap naar de Maasvallei. In de auto wordt er alvast honderduit gebabbeld over mama’s en kinderen. Je hartje luchten kan zo fijn zijn. Af en toe kijken we even rond ons heen en daar worden we niet blij van. We hebben namelijk het zonnige Antwerpen  achter ons gelaten en zijn terechtgekomen in een mistig landschap. Het is ongeveer anderhalf uurtje rijden en gelukkig verandert het onvoorspelbare Belgische weer even verder toch weer en breekt de zon door de wolken.

De Maas is een grillige rivier die zorgt voor een gevarieerd landschap waarrond zich mooie pittoreske dorpjes bevinden. Vandaag bezoeken we er twee en we starten in Maaseik. Op een gratis parking net aan de rand van de stad laten we de auto achter. We passeren even bij de toeristische dienst voor de wandelbrochures.  Rond de markt van Maaseik staat een schat aan historische gebouwen, het is dan ook niet verwonderlijk dat de stadswandeling daar start. We zijn beide gecharmeerd door de oudste privéapotheek van het land. Maar bijna alle huizen in deze stad dateren nog uit de 17 de eeuw en dat geeft Maaseik toch wel een zekere schoonheid. We wandelen dan ook steeds met ons hoofd een beetje omhoog om al die prachtige gevels te bewonderen. Ja de Maaslandse renaissance gebouwen in de binnenstad ademen een bijzondere sfeer uit. Er is bijna niemand op straat en het duurt best wel even voor we beseffen dat het een officiële feestdag is. Op de markt worden we gelukkig wel welkom geheten door iemand. Het zijn de gebroeders Van Eyck, de beroemde kunstenaarszonen die geboren werden in Maaseik. Voor diegenen die niet vertrouwd zijn met de schilder, Van Eyck zorgde voor het meesterwerk ‘Het Lam Gods’. 

We staan beide niet echt bekend om onze oriëntatie- en kaartleeskwaliteiten en dat wordt al snel duidelijk. De historische wandeling beschreven in onze brochure doet ons meer dan eens de wenkbrauwen fronsen. Bij het stadbeeld De Vlooienkonig loopt het al mis. We wandelen de koning van het Maaseiker carnaval schaamteloos voorbij. Wanneer we onze fout opmerken, draaien we toch nog even terug om deze fiere maar armtierig geklede man een bezoekje te brengen. Vastberaden stappen we verder maar komen terug uit op de Markt. Dat was niet echt de bedoeling maar welgekomen want we hebben dorst gekregen. Gecharmeerd door de slogan ‘A life without dreams is like a pancake without toppings’, zetten we ons op het terras van Het Pannenkoekenhuis. We zouden natuurlijk voor de veilige keuze kunnen gaan, een pannenkoek met appel of banaan maar er staan zo veel verleidelijke alternatieven op de kaart dat we besluiten om eens ‘out of the box’ te denken. We kiezen voor een Indonesische en een Mexicaanse versie. Wanneer de reuze pannenkoeken op tafel komen, zijn we het er beide over eens, ze ruiken heerlijk en zien er geweldig uit! Het kost ons best wat moeite om ons bordje leeg te eten maar het is zo lekker.

Er wordt me af en toe al eens de vraag gesteld ‘geloof jij in toeval’? Het antwoord blijf ik meestal schuldig maar na vandaag heb ik toch zo mijn twijfels. Tijdens het nagenieten van de heerlijke pannenkoek, hoor ik plots het lievelingslied van mama en mijn hart maakt een sprongetje. Het lijkt wel of ze me wil zeggen: ‘hé het is moederdag en ik ben er hoor’. Het is dan ook met een fijn gevoel dat ik de dag verderzet. Na de lunch besluiten we naar het dorpje Thorn te rijden. Ook hier parkeren we aan de rand van het dorp en wandelen we naar het centrum. Thorn was een rijk en levendig stadje tot in 1794 de Fransen kwamen en de rijke adel deed vluchten. De Fransen voerden belastingen in op de omvang van de ramen en de haard. Om aan de zware lasten te ontkomen, metselden de verarmde bevolking vele ramen dicht. Uit trots bedekten ze de ‘bouwlittekens’ door de gevels wit te kalken. Thorn wordt dan ook het witte dorp genoemd en charmeert ons van bij het binnenkomen. De indrukwekkende abdijkerk torent boven de stad uit en daarrond zijn zo goed als alle huisjes oogverblindend wit.

Waarschijnlijk worden de gevels jaarlijks geverfd want alles is picco bello onderhouden, de bloembakken met geraniums incluis. Rond het dorp loopt de Thornerbeek en daar vinden we nog heel veel groen. Wandelend onder de bomen hebben we een mooi uitzicht op de achterbouw en achtertuinen van de huizen. Twee bruggetjes waarvan één uit 1727, overbruggen de beek. Bij het Monument van de Muziek, houden we even halt. Ons geduld wordt op de proef gesteld want een familie wil met beide muzikanten op de foto, één voor één, dus dat duurt wel even. In het dorp bevindt zich een wijndomein en Vivke wil die wijn wel eens proeven. We trekken dus terug naar het centrum en zetten ons op een terrasje. De Thornse wijn smaakt heerlijk. 

Voor vanavond hebben we gereserveerd in Maaseik bij Le Bouchon, een klein restaurantje met een traditionele keuken en een gezellige sfeer. Dus rijden we terug van waar we gekomen zijn. Het is echter nog wat te vroeg dus besluiten we alvast een aperitiefje te drinken op de Markt. Van zodra we ons neerzetten, worden we geterroriseerd door enkele wespen. Die rotbeesten weten echt wel hoe ze het bloed onder iemands nagels kunnen halen. Dat is echt het enige nadeel aan mooi weer! Rond een uur of 6 trekken we naar het restaurant waar we even twijfelen of we binnen of buiten gaan zitten maar er is geen airco dus opteren we toch maar voor open lucht. Onze vriendjes van het café zijn ons echter gevolgd en ook hier komen ze ons een beetje lastig vallen. De bediening is uitermate vriendelijk en zelfs al zitten we als enige buiten, met de regelmaat van de klok komen ze vragen of alles ok is en of we nog iets nodig hebben. De scampi’s zijn heel erg lekker en ook de frietjes zijn vers en knapperig gebakken. Een goede keuze dus!

Rond een uur of 8 rijden we terug richting Antwerpen. De Maasvallei is een echte aanrader voor een dagje uit … alleen hebben we de Maas niet gezien dus moeten we zeker nog eens terugkeren naar deze streek. Misschien maken we dan wel een boottochtje op de rivier.