Weekendje weg Aartrijke - Torhout

Vandaag trekken we naar het Brugse ommeland en we logeren bij mijn goede vrienden Paula en Achiel op de Artiriacumhoeve. Voor mij een prettig weerziens en voor de anderen een aangename kennismaking. Zoals steeds worden we hier hartelijk ontvangen, uiteraard een klein beetje anders dan anders want corona is nog steeds in het land. Geen uitgebreide knuffels en zoenen deze keer maar ons weekend kan niet beter beginnen: op het zonovergoten terras staat al een heerlijke ‘home made’ taart klaar terwijl de blatende schaapjes ons vrolijk verwelkomen. 

Na het inchecken gaan we op stap en rijden naar de oudste stad van het graafschap Vlaanderen, namelijk Torhout. De stad ligt sinds de vroege middeleeuwen op belangrijke handelsroutes en was toen het decor voor grote jaarmarkten. Benieuwd hoe het er in Corona tijd aan toe gaat. Naast de markante gebouwen en pleinen ontdekken we op deze erfgoedwandeling ook enkele ambachten.

We starten aan Kasteel Ravenhof waarin nu het museum Torhouts aardewerk is gevestigd, te midden van een betoverende Engelse landschapstuin. Buiten een communicant is het park volledig verlaten.  Torhout kent een lange traditie inzake aardewerk dat teruggaat tot in de middeleeuwen. Het Torhouts Aardewerk werd uitsluitend ambachtelijk vervaardigd. De motieven kenmerkend voor het aardewerk werden met een gekleurd slib aangebracht. Door klei te mengen met metaaloxiden werden de kleuren (vooral groen en aardetinten) verkregen. Het aardewerk werd gebakken in een met kolen en hout gestookte oven. Het aardewerk van de Torhoutse kunstpottenbakkers verspreidde zich niet alleen over het continent maar maakte ook het mooie weer in Noord Amerika.

Het is al lekker warm maar er hangen toch nog wat wolken voor de zon. We zullen nog even geduld moeten hebben ... De eendjes lijken er geen last van te hebben en zwemmen vrolijk rond in het water. Enkele mini exemplaren komen ons al kwakend begroeten en onze pa ziet ze al op zijn bordje liggen met wat appelsien. Een opmerking waarmee wij het niet eens zijn. Ze zijn zo schattig! 

Bij het prachtige barokke stadhuis uit 1713, dat centraal op de markt prijkt, bevindt zich de toeristische dienst maar extra informatie over onze wandeling kunnen we vergeten want het is gesloten. We hebben amper enkele meters afgelegd en zetten ons alweer op een terras. We lunchen bij Bistro Les Amis, een goede keuze. 

Zonder officiële wandeling en met enkel een plannetje in de hand zoeken we de weg aan de hand van in de grond bevestigde klinknagels. Onderweg zien we veel gedichten in de straten, de een al beter dan de andere. Waarschijnlijk ligt het aan mij, maar poëzie ... ik versta er niet zo veel van.

In het hart van Torhout, meer bepaald op het H. Conscienceplein, floreert al sinds 5 Wostyn generaties een heerlijk mosterdwinkeltje. Tot op het eind van de 18^de eeuw maakte zowat elk gezin in Torhout zijn eigen mosterd. De allereerste mosterd werd al geproduceerd in 1869. Het winkeltje van Wostyn is niet erg groot maar is volgestouwd met potjes. Ze hebben zelfs een mostaardjenever en een mosterd praline! Jammer dat het gesloten is. Wat ons hier opvalt, is dat er bijna in elke straat en op elk pleintje bloemen staan. Of ze staan in grote potten op de grond of ze hangen in grote manden aan een lantaarnpaal. Het kost niet veel moeite en het geeft een dorp onmiddellijk een vrolijke uitstraling. Verder zien we af en toe ook prachtige graffiti. Kunst is altijd fijn wanneer je door de straten loopt. 

Via het Sint Jozefsinstituut, ook wel de gele doze genoemd, en een nieuw aangelegd skatepark komen we bij een monument met een tekst van Herman De Coninck: Er was eens een man die altijd rechtvaardig was. Het staat te blinken in de zon en weerkaatst het blauw van de lucht en het groen van de bomen. Wat ons betreft, een prachtig kunstwerk. Mooi in zijn eenvoud. Het gedicht zelf stemt de lezer tot nadenken. 

Van dat slenteren hebben we dorst gekregen dus besluiten we naar het kasteel van Aartrijke te rijden. Dit neogotische pareltje uit de 19de eeuw noemt officieel Kasteel De Maere d’Aertrycke en werd gebouwd in opdracht van August de Maere. De romantische tuin met grote vijver, het schiereilandje met zijn merkwaardig paviljoen, de vroegere woning van de tuinier, kunnen me telkens weer in vervoering brengen. Het is een echte blikvanger te midden van het provinciedomein d’Aertrycke. Ideaal om hier rond te kuieren langs de geleide wandelpaden. In het gezellige koetshuis zetten we ons op het terras voor een lekkere virgin mojito.

’s Avonds hebben we op aanraden van Paula en Achiel, gereserveerd bij de Kronemolen voor papa’s verjaardag. We krijgen een zeer warm onthaal, letterlijk en figuurlijk want ook al is het buiten nog een zalig temperatuurtje, we krijgen een tafeltje binnen. Hier hangt er een familiale sfeer en ook het eten is lekker. We toasten alvast op de jarige maar voor zijn geschenkje moet hij toch nog wachten tot maandag. 

Onze eerste dag was er eentje met veel calorietjes - eten en drinken, veel meer hebben we niet gedaan dus daar gaan we morgen toch wat verandering in brengen.