Zandvoort Beach - Amsterdamse Waterleidingduinen

Na een zalige nacht, trekken we goedgemutst naar het ontbijt. Op dit uur zijn er nog geen wespen denkt Dee Dee dus zetten we ons op het terras! Ijdele hoop, zo blijkt want de kleine stekertjes zijn al alom vertegenwoordigd. Lang leve de zomer!

Om al dat lekkers er af te lopen, hebben we vandaag een dagje zee ingepland en trekken we naar Zandvoort, ook wel ‘Amsterdam Beach’ genoemd. Dit voormalige vissersdorp aan de Noord-Hollandse kust is niet echt een elegante badplaats met troosteloze blokkendozen en eentonige appartementencomplexen. Dat is te danken aan de Duitse bezetter, die tijdens de Tweede Wereldoorlog het oude dorp platwalste. Zandvoort verloor haar historische karakter maar kijk je voorbij de flats, dan kom je bij de langste boulevard van Nederland, een geweldig groot strand en prachtig glooiende duinen.

Het strand van Zandvoort is maar liefst 9 kilometer lang en gemiddeld 100 meter breed. Hierdoor is het een extreem geliefde strandbestemming onder zowel Nederlanders als buitenlandse toeristen. Je hoeft geen echte zonnebader te zijn om van de kustlijn te genieten. Het uitgestrekte strand leent zich namelijk ook perfect voor lange wandelingen. We snuiven de zilte zeelucht op en gaan wat uitwaaien.  De wind door onze haren, de frisse zeelucht, het geluid van de golven, het geeft ons een ultiem vakantiegevoel. Ik was het bijna vergeten, hoe het voelt die sensuele streling van de wind op mijn gezicht. 

Het oude centrum van Zandvoort heeft ondanks de verwoesting in de oorlog toch nog enkele authentieke stukjes. We duiken de kleine straatjes achter het strand in en komen terecht in de Sloppies. Dit is geen sloppenwijk, maar het oudste deel van Zandvoort met schattige witte vissershuisjes en zandkleurige villa’s. Hier nemen echte Zandvoorters op hun veranda het leven door. Een van de opvallende gebouwen van Zandvoort is de Nieuwe Watertoren, in het centrum achter de boulevard. De achthoekige toren van 48 meter is gebouwd tussen 1949 en 1951 als vervanging van de Oude Watertoren, die door de Duitse bezetter in 1943 werd opgeblazen. Er wordt al lang geen drinkwater meer opgeslagen, maar lange tijd zat er bovenin een restaurant. Na de sluiting in 2001 is het beeldbepalende gebouw aan zijn lot overgelaten en verpauperd. 

Via de duinen wandelen we terug in de richting van de zee. Wat is het hier mooi. De hoge duinen, bedekt met grassen en heidebloemen zijn een welgekomen afwisseling. In de verte  zien we een mooie vijver dus wandelen we nog wat verder. Het blauwe water steekt mooi af in de groene omgeving. Libellen en vlinders fladderen om ons heen.

Lunchen doen we bij Hippie Fish, een hippe strandbad waar we ons volledig onderdompelen in de Ibiza sfeer. Wat hier onmiddellijk opvalt, is het fantastische interieur. Naast de olijfbomen en andere planten zijn er veel etnische invloeden en knusse hoekjes. De menu kaart is niet al te groot maar er is voor ieder wat wils. We kiezen voor de bao buns en die zijn zalig. De slogan 'slow down and stay a while' is hier in elk geval zeker op zijn plaats. Vanuit onze strandstoel, hebben we een prachtig zicht op de zee. We besluiten wat langer te blijven en nog een dessertje te bestellen. De wafels met aardbei zijn hemels en dat vinden ook de musjes die ons bord vakkundig komen aflikken. 

Aan de zuidkant van Zandvoort liggen de Amsterdamse Waterleidingduinen, een prachtig gebied met bossen, maar ook vlakkere gedeeltes. Het is 5 km breed en maar liefst 10 km lang. Het is het oudste waterwingebied van Nederland. Hier wordt het water door het duinzand op een natuurlijke manier gezuiverd. Dat proces duurt 3 maanden. Er zijn verschillende wandelingen die goed zijn aangeduid. Wij volgen de minst lange, die van 4 km want we willen het rustig doen en hopen uiteraard ook wat wild te spotten want wat dit natuurpark zo bijzonder maakt is de grote hoeveelheid hertjes! Er leven er hier meer dan 2500. We gaan dus op mini wandelsafari. 

Het is er lekker rustig en we zijn nog maar 5 min binnen of daar is het eerste damhert al. Van in de verte kijkt ze ons aan en verdwijnt net zo snel als ze is gekomen.  Het is hier zalig wandelen. Wanneer we ons even op een bankje zetten, verschijnt er opnieuw een hertje. Ze is nieuwsgierig en langzaam komt ze dichterbij. Op minder dan een meter blijft ze staan en kijkt ons recht in de ogen. Wij blijven roerloos zitten en genieten. Met een kwispelend staartje huppelt ze na enkele minuten opnieuw het bos in. Wat verderop staat er weer eentje te grazen. Ik wandel rustig dichterbij en ze laat me begaan. Wat verderop komen we uit het bos terecht in een duinlandschap waar bunkers verstopt zitten onder het zand. Een heel ander stukje natuur hier. Ons namiddagje damherten spotten was een echt succes. We eindigen onze dag aan de Zandvoortselaan 130 waar zich de ingang van het park bevindt, alsook het pannenkoekenhuisje ‘Dune aan de duinrand’. De reuzepannenkoek met appel is een mooie afsluiter van dit geweldige weekend.