Vandaag gaan we eindelijk de schildpadden van dichterbij bekijken, althans dat is toch de bedoeling want het beste seizoen om dit te doen is van half mei tot half oktober. Zouden de beloofde beestjes werkelijk hun kopje aan ons laten zien? We hebben een Eco-vriendelijke schildpadden excursie geboekt bij Nefis. Hiermee ondersteunen we het werk van Archelon, de Griekse Vereniging ter bescherming van de zeeschildpadden. We worden om 09:30 verwacht in de haven van Agios Sostis waar we nog even moeten wachten tot iedereen aanwezig is.
We gaan aan boord en dobberen eerst wat rond vooraan in de haven. De schildpadden zwemmen namelijk vooral rond in ondiep water, wat betekent dat ze vaak dicht bij de kust te zien zijn. De zeeschildpadden komen om de twintig minuten boven water om adem te halen. Als je een beetje geduld hebt en goed om je heen kijkt, heb je dus grote kans dat je er eentje boven ziet komen. Maar de beestjes hebben blijkbaar geen zin om zich te laten zien. Daarom besluit de schipper eerst verder te varen naar het onbewoonde eiland Marathonissi. Dit eiland heeft zelfs de vorm van een schildpad.
Het is op dit zandstrand dat de ‘Caretta- Caretta’ of de onechte karetzeeschildpadden hun eieren leggen. Het is een van de grootste soorten zeeschildpadden en ze kunnen maar liefst één meter worden. Ze hebben een roodbruin schild en een grote, brede kop met grote, donkere ogen. Het is een zeer bijzonder dier dat ver voor de prehistorie tijd al leefde maar nu helaas zeldzaam is geworden. De vrouwtjes leggen ongeveer honderdtwintig eieren. Deze eieren worden door de schildpadden in het zand begraven waar ze zestig dagen blijven liggen, onder de warmte van de zon, voor ze uitkomen. De moeder schildpad bemoeit zich niet meer met de eieren, maar gaat van de zware klus bijkomen en krachten verzamelen, om na enkele weken nog eens een lading eieren te leggen. Na zestig dagen komen de kleine schildpadjes uit hun eieren en kruipen ze naar de zee om aan hun grote avontuur te beginnen. De kleine schildpadden moeten zelf zien te overleven en op eigen kracht de zee zien te bereiken. Dit is van levensbelang, want ze trainen zo hun spieren en de longen beginnen dan te werken. Iemand die denkt te helpen door het kleine schildpadje zelf naar de zee te brengen, help juist niet, in tegendeel, hij zorgt voor de vroege dood van de kleintjes. Deze schildpadden kunnen helemaal niet goed zien en ze moeten op hun eigen 'navigatiesysteem' vertrouwen om de zee te bereiken. Zij gaan op het licht af, dat door de maan en de sterren in de zee weerkaatst wordt. De natuurlijke vijand van de caretta caretta is dan ook helaas de mens met hun lichte steden en discolampen aan stranden, waardoor de jonge schildpadden van koers raken en de zee niet bereiken. Ook speedboten en visnetten zijn helaas een oorzaak van veel sterfte onder de caretta caretta schildpadden. Van de duizend uitgekomen eieren, komt er maar 1 schildpad na 26 jaar terug om eieren te leggen, de meeste anderen hebben het in hun eerste drie levensjaren niet gered, want dan zijn ze nog het kwetsbaarst, hun schild is nog niet uitgehard.
Op een unieke plek gaat de boot voor anker en diegenen die dat wensen kunnen het water in om te zwemmen of te snorkelen. Omdat ik, ondanks de medicatie tegen zeeziekte, weer misselijk ben, besluit ik toch ook maar het water in te gaan. Initieel is het koud maar al gauw ervaar ik het water als aangenaam. We kunnen metersdiep kijken, zo helder is het water hier en er zwemmen heel wat kleine visjes onder ons. De zee kleurt heel diep blauw, groen wordt nog groener en de rotsen lijken bijna licht te geven.
Daarna gaat de tocht verder langs de indrukwekkende kust met zijn krijtwitte rotswanden naar de fascinerende grotten van Keri. Ook hier kunnen de liefhebbers het water in. Aan boord van de boot, dat onderdeel is van het Marinapark van Zakynthos, maken we kennis met enkele vrijwilligers van Archelon, die een presentatie geven over hun belangrijke werk in het “National Marine Park”. Uiteraard is er aan boord ook een klein winkeltje waar we, door het kopen van een souvenir of het adopteren van een schildpad, het werk van de vrijwilligers kunnen steunen.
Na de twee zwemstops, varen we terug richting haven. We hebben de kans om een schildpad te zien al opgegeven maar plotseling zien we een schaduw in het water. Iedereen wordt verzocht stil te zijn maar de ah’s en oh’s zijn niet van de lucht op het moment dat ons fotomodel het kopje omhoogsteekt om te ademen! Wat een schattig beestje! Ik heb er wel wat medelijden mee want ze wordt omringd door wel 5 boten vol toeristen en ik vraag me af hoe het beestje zich moet voelen met alle ogen op kwatta.
Wanneer we na een drietal uurtjes afscheid nemen van de vrijwilligers, zijn we toch wel opgelucht dat we dé attractie van Zakynthos gezien hebben. Met een gelukkig gevoel, rijden we naar Keri om opnieuw te lunchen in de Windmill restaurant. Deze keer gaan we voor vis. De vis van de dag is de rode zeebaars maar die kost 30€ en dat vinden we er nu wel over. De gewone zeebaars op de kaart kost 17€ dus gaan we daarvoor. De vis die geserveerd wordt, is immens dus we vragen ons af hoe groot de vis van de dag dan wel niet zou zijn. Net zoals vorige keer is service en eten TOP! Beetje bij beetje transformeren we wel tot een heuse knoflookbol. Tzatziki is dagelijkse kost voor onze pa maar volgens mij stoppen de Grieken werkelijk overal knoflook in. Alleen het ontbijt is knoflookloos. Op andere momenten is er geen ontkomen aan. Ik ben eerlijk gezegd blij dat ik mijn eigen adem niet kan ruiken. Gelukkig is knoflook goed voor de gezondheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten