We rijden vandaag naar Keri, één van de mooiste Griekse dorpjes in het zuidwesten van het eiland. Het stadje ligt in een schitterende groene omgeving met veel dennenbomen en olijfbomen. Het traditionele dorpje met stenen huizen, kleine steegjes en een met stenen geplaveid dorpsplein heeft de oorspronkelijke stijl bewaard, daar er tijdens de grote aardbeving van 1953 niet veel schade aangericht is aan deze gebouwen en de inwoners de oude huizen verantwoord gerenoveerd hebben. De kerk Panagia Keriotissa uit 1745 met haar hoge klokkentoren is bijzonder mooi, vooral de uit hout gesneden toegangspoort.
Even verderop wandelen we even naar het kerkhof. Alle graven zijn hier uit witte marmer en kosten waarschijnlijk een fortuin. Nochtans liggen de graven er onverzorgd bij. De lugubere kant van mij geniet …. Ik vind het heerlijk om tussen de graven te lopen en de gezichten in mij op te nemen.
Dicht bij het dorp staat een vuurtoren van waar het uitzicht indrukwekkend zou zijn. Maar eenmaal boven op de berg loopt het pad dood. Er werden hekken gezet zodat je zeker niet door kan en je wel verplicht bent om in het Keri Lighthouse restaurant binnen te gaan wil je een prachtig uitzicht over de 2 enorme witte rotsen die als twee piramides boven de zee uitsteken. Het restaurant is echter nog gesloten.
We rijden dan maar naar Keri Beach. Misschien kunnen we van daar de vuurtoren wel spotten. Eenmaal in het pittoreske haventje geparkeerd, zien we al snel dat dat niet het geval is maar het is hier wel gezellig. Op het water dobberen vissersbootjes, sommige restaurantjes zijn geschilderd in blauw en wit en de mooie roze bloemen van de oleanders bloeien volop. Alle clichés over de Griekse eilanden lijken te kloppen, elke foto die ik maak kan zo op een ansichtkaart. Op een gezellig terrasje drinken we iets lekkers en genieten we van de rust.
Na 9 dagen Zakynthos hebben we zo goed als alles gezien, behalve de badplaats Laganas. We besluiten daar te gaan lunchen. Wanneer we er aankomen, is het een drukte van jewelste. Dit is duidelijk ‘the place to be’ voor de jeugd, hippe strandbars met luide muziek en heel wat souvenirwinkeltjes. Niet echt iets voor ons maar restaurantjes genoeg. De eerste locatie is prachtig maar blijkt dat ze enkel burgers hebben dus besluiten we gewoon iets te drinken. We bestellen gemberbier maar krijgen een limonade van sinaasappel en bergamot. Ook niet slecht maar wel niet wat we gevraagd hebben. De ober ziet zijn fout in en komt aangerend met ons gemberbier. Het andere drankje is ‘on the house’. Dat is meegenomen! Lunchen doen we even verderop aan het strand. Papa kan eindelijk zijn zwaardvis eten en ik ga voor de kip souvlaki. Het lijkt een echt toeristenrestaurant maar er zitten best wat Grieken en het eten is hier super lekker.
In de namiddag rijden we terug naar Lithakia voor nog een laatste namiddag relaxation aan het zwembad. Wat hebben we genoten van het ongerepte, stille binnenland met haar verlaten dorpen, de vele kerkjes, de twee miljoen olijfbomen en de overstekende geiten. Ook de kustlijn met de prachtige uitzichten hebben ons geen moment verveeld. De gulle, Griekse glimlach van de bewoners heeft ons hart gestolen. En dan hebben we het nog niet gehad over de heerlijke Griekse keuken en de verse vis. Ja het zijn bijzondere dagen geweest op culinair vlak, dus onze weegschaal zal bij thuiskomst toch een iets hoger getal aangeven. Omdat we zo’n prachtig weer gehad hebben, hebben we toch best veel gewandeld dus hopelijk heeft dat de schade enigszins kunnen beperken. Vanaf vandaag gaan we weer in ons normale ritme en beginnen we alvast te dromen van een volgend reisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten