Huy - Bomal sur Ourthe

Voor een geslaagde vakantie hoef je niet ver weg te reizen. Vakantie betekent soms genieten van mooie plekjes dichtbij, zoals de Belgische Ardennen. Sofie, Yves en ikzelf trekken vandaag naar Durbuy, het hart van Wallonië. Alvorens we naar het huisje rijden, stoppen we in het schilderachtig stadje Huy, een juweel aan de oevers van de Maas. Met een rijke geschiedenis die teruggaat tot de middeleeuwen, ademt deze charmante bestemming een mix van historische pracht en culturele schatten. Van de glooiende heuvels rondom de stad tot de kronkelende straatjes vol karakter in het centrum.

We parkeren in parking Batta, één van de vele gratis parkings in Huy. Langs deze kant van de Maas zien we het indrukwekkende fort al liggen. We hebben ook zicht op de Collegiale kerk Onze-Lieve-Vrouw en Domitianus van Huy en de brug Pont Roi Baudouin. We wandelen langs het water tot aan de kabelbaan halte Batta. Hier kiezen we voor een combiticket voor de kabelbaan met een bezoek aan het fort. De oorspronkelijke kabelbaan van Huy werd geopend in 1957 in aanloop naar de wereldtentoonstelling Expo 58. In 2012 werd de kabelbaan zwaar beschadigd door een helikopterongeval. Het duurde maar liefst twaalf jaar tot de kabelbaan weer openging in april 2024. 

Eenmaal daar beseft Yves dat hij zijn rugzak vergeten is in de auto dus loopt hij even terug. Wij wachten geduldig tot hij terug is. We zetten ons in de cabine en deze vertrekt quasi onmiddellijk. De kabelbaan brengt ons over de Maas en biedt een spectaculair uitzicht op de stad en haar omgeving.

Eenmaal boven, stappen we uit aan het Fort van Huy. Het is bewolkt en droog maar best nog wat mistig. Toch is het uitzicht mooi. Vanop de hoge heuvel waar de Citadel zich bevindt, krijgen we een panoramisch zicht op het groene landschap rond de Maas. We zien er zelfs de drie koeltorens van de kerncentrale van Tihange. 

Net voor we in het fort willen afdalen, ontstaat er paniek. Yves mist zijn jas en dat is nu toch wel zijn meest favoriete kledingstuk om te golfen, dus besluit hij even terug naar beneden te gaan. Na een kwartiertje krijgen we telefoon. Opnieuw paniek: Yves zit in de cabine maar deze gaat de andere kant uit, de heuvel op. Eerst denken we dat hij ermee lacht maar het is effectief zo. Eenmaal boven, kan hij niet meer naar beneden want als hij dat doet, dan mag hij niet meer naar boven met hetzelfde ticket. Hij moet dus wachten. Gelukkig bevestigt een kuisman hem wel dat zijn jas gevonden is. Sofie en ik wandelen door het fort dat gebouwd werd tussen 1818 en 1823 en in de Tweede Wereldoorlog ingenomen werd door het Duitse leger. Het museum belicht de barre leefomstandigheden van de gevangenen en in de audiovisuele ruimte krijgen we getuigenissen van deze pijnlijke periode te horen. Er staan prachtige schilderingen op de muren.

Na ons bezoek aan het fort willen we de kabelbaan verder omhoog nemen naar de halte Sarte waar Yves dus op ons wacht. We nemen de lift naar boven, maar er is geen spoor van een cabine. Het lijkt wel of de kabelbaan in staking is. Plots zien we een bord waarop staat dat de volgende cabine binnen 4 minuten komt, alleen richting Batta en daar moeten we niet naartoe. We laten dus de cabine voorbij gaan. Op het bord komt de aankondiging dat de volgende er binnen 7 minuten zal zijn maar die gaat volgens het bord ook naar beneden. Er hangt een rode knop om met een technieker te spreken dus druk ik daar op. Een Franse stem klinkt door de luidspreker. Ik stel hem de vraag hoe die cabines hier werken want we verstaan er niets van. We willen naar boven. ‘Vous devez attendre’ zegt hij bot. Plots wijzigt het bord naar ‘Sarte 1 minuut’ en even later zoeven we met ons tweetjes de berg op. 

Bij Station Sartre heeft Yves zich al geïnstalleerd in het enige restaurant op de berg, Le Cortina. We bestellen Luikse balletjes met frietjes. Krachtvoer om straks de muur van Huy te trotseren, een legendarische klim in de wielersport en bekend van de jaarlijkse wielerwedstrijd de Waalse Pijl. Met de fiets is het een pittige klim omhoog. Gelukkig ‘trotseren’ wij hem in omgekeerde volgorde, namelijk naar beneden. Onderweg genieten we van het uitzicht en moedigen we passerende wielrenners wat aan tijdens hun tocht omhoog. De klim is een echte kuitenbijter.

Eenmaal in het centrum steken we de Place de St Denis over en wandelen we de Rue Vankeerberghen in. Aan onze linkerkant passeren we het Museum van Huy, dat gevestigd is in een historisch kloostergebouw met mooi binnenplein. Na het museum gaan we linksaf de Rue des Frères Mineurs in. Dit smalle steegje maakt deel uit van het oude Huy dat gekenmerkt wordt door geplaveide straatjes en muren in breuksteen. We passeren er onder andere het Maison près la Tour, het oudste huis van de stad uit de 13-14^e eeuw en de kerk Saint-Mengold. We kuieren door de Middeleeuwse steegjes en laten ons verrassen door deze oude Maasstad.

Op het kerkplein draaien we linksaf een smal steegje in en zo komen we aan op de Grote Markt. Op dit plein valt onmiddellijk het Stadhuis en de fontein Li Bassinia op. Dit is het kloppend hart van de stad. We besluiten even uit te rusten op een terrasje. Na de verfrissing, gaat Yves zijn jas ophalen terwijl Sofie en ik op kunstwandeling gaan. De route is maar twee kilometer lang maar brengt ons langs verschillende beeldhouwwerken zoals “Le lecteur au journal” van Silvana Belletti waar we daarstraks ook voorbij zijn gekomen. We passeren de Collegiale Kerk Onze-Lieve-Vrouw en Sint-Domitianus. Deze indrukwekkende kerk is één van de belangrijkste religieuze gebouwen in de stad. Binnen zijn er prachtige glas-in-loodramen. Het meest indrukwekkende is Li Rondia, een rozet met een gracieus bloemenmotief. Deze heeft een diameter van maar liefst negen meter.  

Na het einde van de wandeling verlaten we het centrum via de brug Pont Roi Baudouin zodat we terug aankomen in wijk Batta en naar de parking wandelen. We rijden door naar Bomal sur Ourthe, nabij Durbuy. We hebben het onlangs gerenoveerde Penthouse: immersion dans la nature geboekt. Het beschikt over 2 slaapkamers, een volledig uitgeruste keuken, een badkamer met een inloopdouche en een sauna. Ook het uitzicht vanuit het grote raam in de living is prachtig. Het is een echte beestenboel hier. Er zijn schattige geitjes, prachtige highland koeien, kippen en varkens met 3 verschillende kleuren. 

We installeren alles en trekken dan naar La Guinguette, een boerderijbar op het domein die vandaag opengaat. Dit is een open tent in de tuin. Het zonnetje schijnt nu volop en het is hier aanvankelijk dus prima zitten. Na 3 weken tandenbijten kan ik toch niet weerstaan aan het lekkere hoeve ijs dat hier wordt verkocht. De pistache is heerlijk en de zonde meer dan waard. Yves wil het vlees van hun eigen highland koeien wel eens proeven en bestelt een hamburger terwijl Sofie en ik snel een soepje gaan eten in ons appartement. Nadat we omgekleed zijn, trekken we terug naar de tent waar Yves nog altijd wacht op zijn hamburger. Ondertussen is de zon weg en is het verschrikkelijk koud. Tijd dus om op te stappen en de warmte op te zoeken.