Ondanks de grote schrik heb ik toch goed geslapen en ik heb vannacht geen enkel beestje gezien. ’s Morgens ontbijten we op een prachtig terras met uitzicht op de Mount Popa. Iedereen kijkt er naar uit om deze berg te gaan beklimmen. Na het ontbijt rijden we dan eindelijk naar de 1581m hoge Popa Berg, ook wel bloemenberg genoemd die wordt vereerd als woonplaats van de nats (geesten). Behalve de geesten wordt de berg ook bevolkt door een flinke kolonie aapjes die overal vrij rondlummelen, en aangezien we weer op blote voeten naar boven moeten, is het dubbel uitkijken waar we die neerzetten. Na de beklimming van de 777 treden hebben we een prachtig uitzicht. De bevolking die we tegenkomen, is heel vriendelijk en gastvrij. Ook het nemen van foto’s wordt hier zonder morren aanvaard. Een vrouw op weg met haar kippen, monniken op weg naar het klooster … De dikke Birmaanse sigaar is een onmisbaar onderdeel van de Birmaanse levensstijl. De vrouwen rollen ze niet alleen, ze roken ze ook! De tabak wordt gearomatiseerd met tamarinde, suikerriet en gedroogde bananen. Voor het dekblad wordt gebruik gemaakt van de struik ‘Cordia Meiser’ en als filter worden maïsbladeren gebruikt die met kranten papier zijn samengeperst. De sigaren zouden aangenaam mild en lekker smaken. We stoppen nog even bij een palmyra palmplantage. Deze palm is kenmerkend voor het landschapsbeeld in Myanmar. De dorpsbewoners kerven de bloemstengel hoog in de palm en vangen het sap op in schalen van gebakken klei. Dit kleverige sapje wordt later in pannen gekookt en zo ontstaat palmsuiker. Als ze het sap laten gisten, krijgen ze palmwijn, ook wel Birmaans bier genoemd. Ik ben verliefd op de kleine, zwarte potjes en wil er graag eentje kopen. De werkmannen begrijpen er niets van – zo’n zwartgeblakerd potje dat is toch niet mooi? Ze komen aanzetten met nieuwe, niet gebruikte potjes die nog een gewone aardewerkkleur hebben maar die vind ik maar niks. Na enige verbazing gaan ze akkoord om hun gebruikte potjes te verkopen. Na de lunch bezoeken we de Anandatempel, het meest bekende en best bewaarde bouwwerk van Bagan. Reusachtig groot en heel indrukwekkend met zijn 4 mega grote Boeddhabeelden. Jammer genoeg kan ik dit niet echt mooi op de foto krijgen. Onze laatste halte van vandaag is de Dhamma-yan-gyi-tempel die wordt gekenmerkt door een horizontale lijn vanwege de vele, trapsgewijs in elkaar overlopende terrassen. Het bouwwerk heeft het uiterlijk van een trappenpiramide. We wachten geduldig af want iedereen wil hier de zonsondergang meemaken. Er zijn echter heel veel wolken waardoor we na een tijdje toch maar besluiten om naar ons hotel terug te gaan. We willen ons nog even opfrissen want vanavond wacht ons nog een adembenemend schouwspel volgens de gids. Bij aankomst in het Thiripyetsaya Sakura Resort is iedereen aangenaam verrast. Dit prachtige resort is gelegen in het eigenlijke archeologische gedeelte van Bagan en de zeer comfortabele bungalows in een prachtige tuin, geven ons een luxe gevoel. Ook het uitzicht is hier geweldig! Terwijl we genieten van een typische Birmaanse maaltijd zijn we in het openlucht restaurant getuige van een processie: de inwijding van een jongen in het klooster. Dit gebeuren is steeds een groot feest voor de familie. Elke Birmaanse jongen moet minstens 1 keer in zijn leven in het klooster. De minimum leeftijd is normaal 7 jaar maar dit kan vervroegd worden tot 5 jaar wanneer de grootouders niet meer zo gezond zijn. Ook voor hen is dit namelijk een eer. Het is een zeer kleurrijk schouwspel maar de jongen zelf ziet er niet echt gelukkig uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten