Inle meer

Na het ontbijt begeven we ons naar een Padaung dorp waar we de vrouwen met de gouden ringen aantreffen, ook wel ‘langnekken’ of ‘giraffevrouwen’ genoemd. Vanaf hun 5de jaar krijgen de meisjes een spiraal van messing ringen om de hals. Deze spiraal drukt de nekspieren omlaag waardoor de indruk van een verlengde hals wordt gewekt. Nadien begeven we ons op het schilderachtige Inle meer. Het 20 kilometer lange en vijf kilometer brede meer is echt een hoogtepunt van deze reis. Het meer ligt in een kom van groen en tegen de blauwe lucht zien we prachtige witte vogels zweven. Dit is een plek om tot rust te komen en te genieten. De vissers ontwikkelden hun eigen roei- en vistechniek. Vanuit hun wankele bootje obersveren de Intha roerloos het vlakke wateroppervlak op zoek naar luchtbelletjes. De vissers zetten vervolgens hun grote kegelvormige bamboekorf op de plaats van de luchtbelletjes en laten de korf tot op de bodem zakken, zodat de vis omsloten is er erin verstrikt raakt. Rechtstaand met één been steunend op het achterste gedeelte van het platte bootje en met het andere been geklemd om de roeispaan, zorgen de Intha ervoor dat ze tijdig de planten in het ondiepe water kunnen ontwijken. Het Inle meer is een rimpelloos, ondiep water en vormt het leefgebied van de Intha. Zij wonen in paalwoningen verspreid over verschillende dorpen rond het meer. De in groten getale voorkomende wilde waterhyacinten, vastgehecht met bamboestokken in de bodem en afgewerkt met een vruchtbare modderlaag, vormen de natuurlijke akkers of ook wel drijvende tuinen genoemd. We meren aan in het 250 jaar oude Nga-Phe-Chaung klooster, ook wel het ‘kattenklooster’ genoemd. Bij aankomst merken we onmiddellijk de tientallen poezen op die ons al liggen op te wachten in het zonnetje. De monniken die er wonen hebben de katten afgericht en geleerd om eenvoudige kunstjes te brengen zoals het springen door een hoepel. Het houten klooster op palen dateert van 1845. We houden ook even halt bij het primitieve atelier van een parelzetter. De kleine pareltjes worden door deze dame vakkundig tot een halsketting verwerkt. We gaan opnieuw aan land in Indain, een dorpje dat zo’n 1.000 pagodes telt en opgetrokken is in rode steen. We passeren heel idyllische plekjes en zien talloze vrouwen sleuren met takken en riet. Ja, de vrouw werkt hier echt wel veel harder dan de man. De weg die ons naar de ruïnesite leidt, is bezaaid met gaanderijen vol met winkeltjes en het is hier dat we een prachtige mand kopen. We hebben er al één maar het verkoopstertje blijft ons volgen en de prijs is op de duur zo belachelijk laag dat we niet meer durven afdingen. Het lijkt wel of de tijd hier is blijven stilstaan. Schoorvoetend overmant een sluipende vegetatie iedere stupa. Hier zou ik uren kunnen blijven zitten, zo mooi vind ik het. Onderweg komen we enkele Pa_O tegen die nog steeds gekleed zijn in hun traditionele donkere kleding met gekleurde tulbanden, gemaakt van Chinese handdoeken. We lunchen aan het meer en zoals steeds is het weer overheerlijk. We eten meestal Thais, Chinees of Indisch want de Birmaanse keuken heeft niet zo veel variatie. Onderweg passeren we een bouwwerf waar met behulp van bamboestokken een stelling werd gemaakt. Onvoorstelbaar dat die dunne takjes zo’n gewicht kunnen dragen. Wanneer we halt houden in een weverij zien we een meisje tussen de weefgetouwen rustig genieten van een middag dutje. Het leven rond het meer gaat z’n gewone gangetje. Kinderen poetsen hun tanden in hetzelfde water als waar moeder de kleren in wast, vader de boot in repareert of oma haar behoefte net gedaan heeft. Ongelofelijk dat mensen op die manier kunnen leven en één zijn met al het water om hen heen. Aan de rand van het meer zien we plots een prachtige pagode en we besluiten hier ook even halt te houden. Hier ligt een wel heel prachtige boot, helemaal in hout uitgehouwen en bedekt met goudblaadjes. Na een tijdje veranderen we van koers en varen onder het waakzame oog van onze behendige stuurman via een kronkelende versmalde watergang terug naar het hotel. In de haven liggen alle boten bij elkaar en dat levert een mooi plaatje op.