Gent - Dag 2 - De Kuip

De stille nacht is zeker niet gelogen want je hoort hier niets - we hebben dus zalig geslapen. En alsof dit nog niet genoeg is, schijnt de zon weer volop, is de hemel blauw en krijgen we ook nog eens een lekker ontbijt voorgeschoteld. Wat een verwennerij!!! Ook de locatie van het Monasterium PoortAckere is perfect want het ligt op wandelafstand van de vrijdagmarkt. Alles is hier dus pretty perfect!

Elke vrijdagvoormiddag lijken alle Gentenaren naar de Vrijdagmarkt af te zakken dus mogen ook wij niet ontbreken. Op dit plein speelde zich de voorbije eeuwen het grootste deel van het openbare politieke en sociale leven af. Hier werden vorsten plechtig ontvangen, feesten gevierd en vetes beslecht. Op het 15e -eeuwse Toreken na, dateren alle gebouwen op de Vrijdagmarkt uit de 18e eeuw. Ook nu nog gonst dit grote, open marktplein van de bedrijvigheid. De markt zelf stelt niet echt veel voor, ze is vergelijkbaar met de vogelenmarkt op zondag. Het is een zonnige dag dus zitten de terrasje die het plein omsingelen vol met dagjestoeristen. 

Gent is een makkelijke stad en heeft iets over zich. Iets fijns, sfeervols, warms en gemoedelijk. We ontdekken als vanzelf alle toffe plekjes.  Een kaart is niet echt nodig maar wel handig als je de stad echt wil ontdekken.  Al moet ik zeggen dat Dee Dee eigenlijk een wandelende gps is. Haar oriëntatiegevoel zit meer dan juist en dat voor een vrouw! Gent is één van die steden waar zo’n fijne sfeer hangt dat je al snel het gevoel hebt dat je er niet meer weg wil. De historische gebouwen hebben de bombardementen in de Tweede Wereldoorlog overleefd en staan daarom des te statiger te stralen aan alle kanten van de vele watertjes.

 

Het ‘Manhattan van Gent’ wordt gedomineerd door drie torens ook wel de Gentse torenrij genoemd: de 95 meter hoge Belforttoren, de Sint-Baafskathedraal en de Sint-Niklaaskerk. Die staan dus vandaag alle drie op ons druk programma. Ze liggen in het oude historische centrum van Gent, ook wel de Kuip genoemd. De mooiste entree van de stad is via de Sint-Michielsbrug. Van daaruit zien we de verzameling Middeleeuwse torens en gevels, goud oplichtend in de lentezon. Aan de oevers van de Leie staan bovendien de mooiste middeleeuwse panden te schitteren. Prachtige pakhuizen met daarachter ook nog eens de vlaggen van Het Gravensteen fier wapperend in de wind. Gent lijkt ineens een plek voor ridders en prinsessen, voor edelmannen en jonkvrouwen.

We starten bij het Belfort. Deze markante toren, op de spits bekroond met een alziende draak, waakt al eeuwen over de stad en werd gebouwd in 1313 en daarna verschillende malen “bijgewerkt”. Eerst deed het Belfort dienst als bewaarplaats voor belangrijke stadsdocumenten. Later diende de toren als uitkijkpost vanwaar wachters de stad in het oog hielden. Op de kelderverdieping van het Belfort zien we vier stenen beelden die de wachters voorstellen. Slechts één ervan is origineel – de anderen zijn replica’s – en herkennen we meteen omdat dit beeld er erg gehavend uit ziet. Daarna starten we onze tocht te voet naar de eerste verdieping waar we de speeltrommel uit 1659 kunnen bewonderen. We hebben geluk want net op het moment dat wij er zijn, begint de trommel te spelen. De trommel is namelijk verbonden met het moederuurwerk die hem om het kwartier in gang brengt. Zo weten alle Gentenaren steeds hoe laat het is. We nemen daarna de lift naar de bovenste verdieping van waar we een schitterend zicht hebben over de stad. 

Te voet dalen we de vele trappen terug af en we besluiten daarna in het parkje achter de kerk onze sandwiches op te eten, gevolgd door een lekker ijsje van Gerard. Op een krijtbord kan je zien welke smaken hij vandaag heeft. Veel zijn het er niet maar het ijs is wel lekker. Heel grappig zijn de bordjes die ons tonen waar het toilet is. Het vrouwtje heeft een ijsje vast. Origineel!

 

Iedereen begrijpt waarom de Sint-Baafskathedraal de meest iconische bezienswaardigheid van Gent is. De kathedraal heeft een indrukwekkende collectie aan kunstvoorwerpen, met stukken die teruggaan tot de 8e eeuw. Om drie uur speelt het mannenkoor en ze zijn nu reeds aan het repeteren.  Ze spelen 'The wind of change' van de Scorpions en dat klinkt zo mooi dat we besluiten om even onze voeten wat rust te gunnen en gewoon te gaan zitten om te luisteren. De hemelse klanken van de cello galmen door de ruimte en we krijgen er zowaar kippenvel van. Deze muziek geeft ons kerkbezoek net dat tikje meer. We dalen daarna af tot de crypten, waar nog een deel van de originele kerk te zien is. Hier hangt een prachtig schilderij waar we beide even stil van worden. Het noemt 'A man of answers' van Graba.

Op tien minuten wandelen, bevindt zich de Sint-Baafsabdij. Wanneer we hier binnen stappen, nemen we een stap terug in de tijd. De abdij werd niet kapot gerestaureerd en het lijkt wel een tijdloze plek. Momenteel loopt er de tentoonstelling 'Het verlangen naar Frankrijk' van Michiel Hendryckx. Eigenzinnig en openhartig toont de fotograaf zijn vertrouwde Frankrijk, volgens hem het mooiste land ter wereld. Het is gek maar al wandelend door de abdij wanen we ons ook ergens in Frankrijk, alleen het tjirpende geluid van de krekels ontbreekt. Over de fotografie zijn Dee Dee en ik het niet eens. Ik vind het nu geen must om de tentoonstelling gezien te hebben. Van de gulden snede heeft deze fotograaf nog nooit gehoord. Één boom in een verlaten landschap en die staat dan ook pal in het midden en niet op één foto maar bijna op alle foto's dus ik veronderstel dat hij dit bewust doet. Dee Dee vind dit niet storend maar ik erger me er dood aan. Met uitzondering van twee of drie foto's, kan deze stijl van fotografie me niet echt bekoren. 

 

De omgeving van de Sint-Baafsabdij is ook prachtig, gelegen aan het water waar plezierjachten af en aanmeren. Ondertussen hebben we dorst gekregen en wandelen we naar 'Alice'. De statige kamers met hoge plafonds bezorgen dit thee- en koffiehuisje een bijzondere sfeer. Er hangt magie in de lucht en de kamers lijken zich te vullen met herinneringen aan vervlogen tijden. Er is ook een gezellig tuinterrasje achteraan waar ze zelfgemaakte ice tea serveren van bosbessen, gember en citroen. Heerlijk! 

Net achter de hoek ligt de Sint Michielskerk waar we uiteraard ook even naar binnen gaan. Een sobere kerk in vergelijking met de drie andere bouwwerken die we al gezien hebben vandaag maar wel mooi. Eenvoud siert ... 

We passeren de open stadshal en het lager gelegen stadsparkje waar koppeltjes wat zitten te luieren op een picknick deken en kinderen spelen bij de beeldengroep 'de fontein der Geknielden', in de volksmond beter bekend als 'de pisserkes'. Dee Dee vraagt de kinderen elders te gaan spelen want ze wil een foto maken van het beeld. Gewillig staan ze hun plek af. De uitspraak 'de jeugd van tegenwoordig' gaat hier dus niet op. 

Na al die culturele dingen van vandaag is het tijd om even gewoon te genieten. We wandelen dus in de richting van het water, naar de oude middeleeuwse haven aan de Graslei en de Korenlei. Deze plek met z’n unieke rij historische gebouwen die zich spiegelen in het water, is de ontmoetingsplaats bij uitstek. Dit is het kloppende hart van de Gentse binnenstad.

We lopen even binnen bij Tierenteyn Verlent, het oude mosterdwinkeltje dat in 1790 zijn deuren opende en nog steeds een zekere charme uitstraalt. Een klein, lichtgrijs kruikje met een maantje als label en gevuld met het gouden goedje blijft een origineel souvenir van Gent. 

Net voor de deur staan twee kraampjes met cuberdons of Gentse neuzekes voor de vrienden. Beide concurreren al jaren met elkaar om de meeste neuzen te verkopen per dag. Toegegeven, niet iedereen is er even zot van, maar je moet ze toch eens geproefd hebben. Deze paarse snoepjes zijn door hun beperkte houdbaarheid enkel in België te vinden, en dus sowieso uniek. Het klassieke aroma is framboos, maar de laatste jaren zijn ze ook in heel wat verschillende kleuren en smaken te verkrijgen. Mijn persoonlijke voorkeur blijft echter het originele product, met dat heerlijk harde korstje en de lopende, stroperige kern. 

Van hieruit hebben we een goed zicht op ’t Galgenhuis. Dit is het kleinste cafeetje van Gent en het draagt een rijke geschiedenis met zich mee. Het diende achtereenvolgens als viskraam, penshuisje en herberg. Aan de achterkant is een klein trapje dat ons naar het water brengt. Hier zetten we ons op een bankje om te genieten van het avondzonnetje. 

Tijdens de wandeling naar het restaurant, mistrapt Dee Dee zich, struikelt en valt pardoes op de straatstenen. Gelukkig heeft ze zich geen pijn gedaan. We vermoeden dat dit regelmatig gebeurt in Gent want de straten, voetpaden en richels hebben allemaal dezelfde kleur waardoor deze, zeker in de avondzon, moeilijk te onderscheiden zijn. 

Vanavond hebben we gereserveerd bij Mémé Gusta. Deze naam zal jullie waarschijnlijk niet vreemd in de oren klinken want Jan en Nele deden vorig jaar mee met het tv-programma ‘Mijn Pop-up restaurant’. Nu hebben ze een vaste stek in de Burgstraat in Gent! Nele zelf is niet aanwezig maar we worden heel vriendelijk verwelkomd door een jonge dame, die ons de menukaart brengt. Deze is heel origineel gewoon in een lijntjesschrift geschreven. Dee Dee gaat voor de 'karnemelk stampertjes': aardappelpuree met karnemelk, grijze garnalen en een gepocheerd ei met botersaus. Ikzelf wil absoluut het stoofvlees met Corsendonck Pater proeven. Het interieur is sober, witte muren, enkele oude foto's en veel groen. Naast ons een oude zetel en een echte sanseveria. Het thuisgevoel is er meteen. Heel fijn is de open keuken, waar we Jan achter de potten zien staan.  De stoverij wordt geserveerd in een grote pot en ik vraag me af of ze zich niet vergist hebben. De portie is immens. Ook Dee Dee's gerecht - een voorgerecht portie - is mega. Hier krijg je echt waar voor je geld. Iedereen die me kent, weet dat ik op restaurant heel vaak stoofvlees bestel en dat ik dus kan vergelijken. Ik kan jullie zeggen dat dit stoofvlees het aller aller aller beste is dat ik ooit in mijn leven heb gegeten. Het vlees is zo mals en is vergezeld van heerlijke frietjes en gestoofde appeltjes. Die waren ook volledig mijn ding, heerlijk zoet en het paste perfect bij de rest. Ik doe mijn uiterste best om alles op te eten maar dat lukt me echt niet. Een zalige afsluiter van deze tweede dag.