Texel - dag 2

Rond half 8 uur zitten we aan tafel en om 9 uur vertrekken we. Vandaag staat er een fietstocht op de planning. We verruilen dus de auto voor de tweewieler, het ideale vervoermiddel om te onthaasten. Hoewel het zonnetje zich gisteren namiddag nog van haar beste kant liet zien, is deze vandaag in geen velden of wegen te bekennen. Sterker nog, de regen valt met bakken uit de hemel. Dit is zeker niet iets waar ik op gehoopt had maar na een baal momentje besluiten we toch de fiets op te stappen en als bikkels door weer en wind het eiland te ontdekken.

Bicycle bicycle bicycle

I want to ride my bicycle

I want to ride my bike

I want to ride my bicycle

I want to ride it where I like

We kiezen vandaag de kant van de Noordzee met zijn zachte zilte zeelucht. We fietsen naar de Muy, een jong duingebied met veel groen. Daarom leggen we de fiets aan de ketting en gaan we te voet verder. Ondertussen is de regen volledig gestopt en komt er hier en daar wat blauw tevoorschijn. De Muy is vermaard om zijn lepelaars maar we zien ook een blauwe reiger en wat aalscholvers. De indrukwekkende stilte, met uitzondering van de vogelgeluiden en het gekwaak van wat kikkers en het feit dat je hier bijna niemand tegenkomt zorgt ervoor dat we helemaal tot rust komen. Twee verdwaalde koeien wandelen ons ongeïnteresseerd voorbij. 

 

Na de wandeling gaan we verder met de fiets naar de Slufter, een uniek gebied dat in open verbinding staat met de Noordzee. De weg verveelt geen seconde, dankzij het prachtige kleurenpalet van narcissen, hyacinten en tulpen. We krijgen flink naar ons voeten wanneer we het erf van een plaatselijke boer opwandelen om de bloemen te fotograferen. Ik kom toch ook niet bij jullie in de tuin om foto's te nemen, zegt de man in kwestie. Wij hebben dan ook zo geen tuin natuurlijk en bovendien stond er nergens een verbodsbord. De zwart-witte steltlopers met hun felrode snavel steken ook mooi af tussen de pluizige witte schapen op de weides. Bij de Slufter zetten we de fietsen opnieuw langs de kant en gaan iets drinken in de taverne om vervolgens het natuurgebied te voet te verkennen. Strand en duinen zover we kunnen kijken. Het is broedseizoen en grote delen zijn afgesloten maar wat een prachtige natuur. Hier zetten we ons beschut van de wind tegen een duin om te lunchen terwijl we naar dat nooit vervelende schouwspel van water, wind en vogels turen. Met ons buikje vol wandelen we nog even tot aan de zee om vervolgens opnieuw de fiets op te kruipen. 

Het mooie aangelegde fietspad door de duinen brengt ons tot bij de Eierlander, de knalrode Texelse vuurtoren. Nu straalt deze een zekere rust uit maar in de slotfase van de Tweede Wereldoorlog was hij de inzet van een bloedige strijd die nog weken na de bevrijding van Nederland nazinderde en die de geschiedenis inging als Europa's laatste veldslag. De vuurtoren staat op het meest noordelijke puntje van het eiland in het plaatsje De Cocksdorp. Hier ontmoeten Wadden- en Noordzee elkaar. Daardoor is er een gevaarlijke stroming en is zwemmen verboden. Natuurlijk klimmen we helemaal naar boven. De trappen van de vuurtoren zijn steil en smal. De oorspronkelijke vuurtoren is in de oorlog zo beschadigd dat ze er een tweede vuurtoren omheen gebouwd hebben. Ongeveer halverwege de klim is dat goed te zien wanneer we een rondje lopen tussen de oude binnenmuur en de nieuwe buitenmuur. Op de bovenste verdieping is een omloop vanwaar we een fantastisch 360 graden uitzicht hebben over het strand, de wadden en de duinen.  De harde wind waait ons letterlijk uit ons hemdje maar na dat fietsen is dat een super fijn gevoel. De zon schijnt ondertussen volop en het is lekker warm. 

 

Ondertussen is het half vier voorbij en dus tijd om de terugweg aan te vatten. Texel zo plat als een pannenkoek, nee hoor die duinen zijn best pittig. Zeker met wind op kop en met een gewone fiets. Gelukkig heb ik even nagedacht toen we vanmorgen die keuze moesten maken en heb ik toch maar de elektrische versie gekozen. Daar ben ik mezelf op dit ogenblik heel dankbaar voor. Al voel ik zelfs pijn in mijn knieën. Respect voor de anderen! Het lijkt wel of de wind heviger en heviger wordt. Het wuivende gras en de verlaten duinen met daarachter de onstuimige zee, het doet deugd om even helemaal één te zijn met moeder natuur. Ik voel dat ik best wat kleur heb opgedaan vandaag want mijn wangen gloeien. Halverwege houden we nog even halt voor een lekker ijsje op het terras van de Slufter. Dat hebben we verdiend! 

We fietsen terug naar ons vakantiepark om ons wat op te frissen. In totaal hebben we 38 km gefietst en 13 km gewandeld. Vanavond rijden we naar  de Koog om te gaan eten in de Taj Mahal. Net als zijn naamgenoot in Antwerpen is dit restaurantje op Texel een aanrader als je van de Indische keuken houdt. Het is er redelijk klein en ook al is het modern ingericht toch ontbreekt de Indische touch niet. Op de kaart alle traditionele gerechten van dit prachtige land. Ook de tikka massala dus lang hoef ik niet na te denken. Ria en ik maken wel de verkeerde keuze door te kiezen voor licht pikant  in plaats van zoet. Ons gerecht heeft niets meer met tikka massala te maken en is best wel pittig. Gelukkig hebben we ook wat nan besteld om het vuur te blussen. We kunnen echter niet klagen want het smaakt voortreffelijk.