Gent - Dag 3 - Het Zuid en Kunstenkwartier

Één van de nadelen van deze prachtige lente dagen die we al gehad hebben, is dat het op ons zolderkamertje redelijk warm is. Vermits we hier in het klooster geen airco hebben, is het puffen en blazen, ook s' nachts. We hebben dus niet zo goed geslapen. Maar niet getreurd, er staat ons weer een prachtige dag te wachten.  Vandaag gaan we onze voetjes een beetje rust gunnen dus trekken we na het ontbijt de stad in om een fiets te huren. We zijn echter niet alleen van dat gedacht want wanneer we ter plaatse komen, staat er een lange rij. We hebben de pech dat er net een nieuwe medewerker begonnen is en snelheid is niet zijn beste troef. Maar geduld is een mooie zaak dus wachten we braaf tot het aan ons is. Dat wachten duurt ongeveer drie kwartier!

Het is even wennen om te fietsen in Gent want ook al is er niet echt veel verkeer meer in de binnenstad, fietsvriendelijk kan je de stad nu ook weer niet noemen. Ik vecht tot twee maal toe met de tramsporen. Deze zijn net breed genoeg voor mijn fietsband en ik lig bijna twee keer op de grond. Bijna, want ik kan me telkens nog net rechthouden. 

Tegenover de Sint Niklaaskerk zien we het enige echte metselaarshuis. In 1976 werd achter een voorzetgevel de originele gevel ontdekt en werd het metselaarshuis in zijn oorspronkelijke glorie hersteld. Op de trapgevel zien we zes dansers die als windhanen meedansen op de wind. Jammer dat we ze niet van wat dichterbij kunnen bewonderen. 

We hebben er goed aan gedaan om het fietsen tot vandaag te houden want het is verschrikkelijk heet en op de fiets hebben we toch een fris windje. Wanneer we in het kleine begijnhof Onze-Lieve-Vrouw ter Hoyen onze fiets vastleggen en te voet verder wandelen, voelen we de zon branden. Hier is het ontzettend rustig, geen levende ziel te bekennen. Wat een contrast met de drukke binnenstad. De rood-witte huisjes rond het binnenhof zijn bijna allemaal mooi gerestaureerd. Na 750 jaar heeft het begijnhof zijn authentieke charme niet verloren. 

We fietsen verder naar de Zebrastraat. Hier kwam in 1906 een project tot stand toen de toenmalige stedelijke dierentuin plaats moest ruimen voor arbeidswoningen. Sinds de jaren 2000 biedt het wooncomplex naast sociaal-culturele activiteiten ook een forum aan jonge kunstenaars. Opvallend aan de site zijn de vele kunstwerken. Wanneer we het kleine binnenplein oplopen, zien we een ondiepe vijver met daarin een reuzennagel. Boven op het dak, een knalgele mazenstructuur. Via een gang komen we aan de achterzijde en zien we een reuze grote gele sluier, een zwarte wand waar water uit stroomt en tal van andere kunstwerken. We zetten ons even op een terrasje maar de dame komt ons zeggen dat ze gesloten zijn. Het is vreemd dat ze wel gewoon blijft rondlopen in haar zaak en de deur ook wagenwijd open blijft staan. Ik verbaas mij er steeds over dat horeca mensen de laatste tijd precies geen geld meer willen verdienen. We mogen wel picknicken op haar terras. 

 

Na het nuttigen van onze zelf meegebrachte lunch fietsen we naar de Onze-Lieve-Vrouw-St.Pieterskerk. De originele kerk was romaans en stamde uit de 12e -13de eeuw maar de opnieuw omgebouwde barokke kerk die we nu zien, stamt uit de 17de eeuw. We hebben best al wat kerken gezien tijdens deze citytrip maar de deze is voor mij de allermooiste. Door de zachte, klassieke muziek op de achtergrond word ik overmand door gevoelens van melancholie, die ik al lang niet meer gevoeld heb. Kippenvel krijg ik er van. In stilte verlaten we de kerk en gaan we een kijkje nemen in de aanpalende Sint-Pietersabdij. Hier zien we een klein cafeetje 'De Pietersbar', waar 'roomer' op het menu staat. Dee Dee heeft gelezen dat dit vlierbloesemdrankje een typische Gentse specialiteit is. Dat moeten we proeven natuurlijk. Gelukkig hebben we er maar eentje besteld want het blijkt een alcoholisch drankje te zijn. Dee Dee vindt het lekker en heeft dorst waardoor ze iets te gulzig is. Dat, in combinatie met een punt frangipane taart, maakt dat ze zich plots niet lekker voelt. Ze gaat plat op haar rug liggen op de koude stenen vloer met haar benen op een stoel. Ik ben dit al gewend dus ik begin een boekje te lezen tot het over is. Dit tot grote verbazing van de dame achter de toog. Ik hoor haar op een berispende toon tegen een collega zeggen: 'ja lees een boekje'! Wanneer ik even naar het toilet ga, spreekt de dame Dee Dee aan die haar uitlegt dat dit af en toe voorkomt maar dus niets ernstig is. Wanneer ik terugkom, is de dame in kwestie al terug iets vrolijker als ze me aankijkt. We wandelen nog even de abdij tuin in. In deze groene oase waar ooit monniken gebeden prevelden, komen studenten tijdens het jaar hun examens voorbereiden. Er wordt ook wijn verbouwd, en er staan dan ook veel druivenranken. Een heerlijke plek om helemaal tot onszelf te komen. Wanneer we de abdij verlaten, is het grote Sint Pietersplein nog steeds helemaal verlaten. Deze kant van Gent is echt wel heel erg rustig en we zijn werkelijk verbaasd dat er hier nog zo veel prachtige oude huisjes staan, in vergelijking met Antwerpen. 

 

Aan de Vooruit gekomen, stappen we weer even van de fiets om dit prachtige art deco huis te bewonderen. Om het lot van de werkende klasse te verbeteren, ontstonden in de tweede helft van de 19de eeuw overal in Europa arbeidsbewegingen. De vooruit was een typevoorbeeld en werd in 1880 als één van de eerste in België opgericht. Na het failliet van de coöperatieve bank van de Vooruit tijdens de depressie van 1934 en de bezetting door de nazi's ging het snel bergaf. Toen begin 1980 een collectief vrijwilligers het kunstencentrum de Vooruit oprichtten om het gebouw te redden, was het pand letterlijk een duiventil geworden. Maar de feniks herrees uit zijn as en vandaag is het gebouw het kloppend hart van het Gentse culturele leven.

Van hieruit is het slechts vijf minuutjes fietsen naar de Krook, de nieuwe stadsbibliotheek. Dit architecturale kunstwerkje is een ontmoetingsplaats voor bewoners, studenten en bezoekers van Gent. Het gebouw verbindt het historisch centrum en het kunstenkwartier.

Onze laatste culturele stop is het Miat, het Museum over Industrie, Arbeid en Textiel. Dit is gevestigd in de voormalige katoenspinnerij. Het museum geeft op een leuke en toegankelijke wijze de industriële ontwikkeling en de textielgeschiedenis van Gent weer. We komen alles te weten over de harde, barre omstandigheden waarin vroeger gewerkt moest worden. Naast de permanente tentoonstelling is er momenteel ook een tentoonstelling over kinderarbeid. Heel interessant allemaal maar we zijn beiden moe en oververhit dus we zijn er niet echt meer met onze gedachten bij. Een mens kan ook een overdosis cultuur opdoen! We besluiten dus terug te keren naar het centrum en onze fietsen binnen te brengen. We wandelen nog even in de richting van de shopping straten. Shoppen kan je in Gent als de beste maar dat hebben we tijdens deze citytrip nog niet echt gedaan. Dee Dee heeft al een paar keer iemand zien passeren met een zakje van 'Cos', haar favoriete winkel. Na een korte verfrissing op een terrasje, gaan we er naar op zoek en wie zoekt, die vindt. Ze heeft maar twintig minuutjes nodig om een prachtige oranje jurk op de kop te tikken. Een jurk in maatje 36 dan nog wel! Ze is zo blij als een klein kind op de kermis. 

''s Avonds trekken we naar het Indian Curry House in de Sint Michielsstraat. Volgens locals hét beste Indische restaurant van Gent. We zijn dus benieuwd. Wanneer we het pand betreden, zijn we aangenaam verrast. Achter de fel verlichte gevel, gaat een westers interieur schuil met hier en daar wat Indische kenmerken. Dat maakt het toch wat aangenamer dan de meeste traditionele, kitscherige Indische restaurantjes die we gewend zijn.  De eigenaar spreekt geen Nederland maar de bediening is uitermate vriendelijk! Deze keer bedwing ik me en neem ik geen voorgerecht. Uiteraard ga ik voor mijn favoriet, de tikka massala. Dee Dee kiest de kip met mango. Beide gerechten zijn heerlijk, het ene pittig, het andere zoet. Ik zou met plezier naar Gent willen verhuizen, enkel en alleen voor dit restaurantje. Als je fantastisch Indisch wil eten dan moet je hier zijn.  De tikka masala was één van de betere die ik al gegeten heb en ik kan vergelijken! Hopelijk blijft het nog lang bestaan maar dan mag er niets mis gaan met de kok want volgens de dame die er opdient, is er geen vervanging. De eigenaar wil niet dat iemand anders de recepten kent. Wij hebben er in ieder geval al van kunnen genieten en hier wil ik zeker nóg een keertje komen eten.