Texel - dag 3

Opnieuw loopt de wekker vroeg af en dat pikt want gisteren zijn we nog laat opgebleven om naar het songfestival te kijken en bovendien heb ik ook niet zo goed geslapen. Samen met Lisette ga ik naar de supermarkt voor ons ontbijt, lekkere verse broodjes en croissants. Vandaag fietsen we naar de oostkant van het eiland. De waddenkant is bezaaid met weilanden vol wollige schapen en lammetjes. Texel heeft ongeveer net zoveel schapen als inwoners! Van beide leven er een kleine 14.000 op het eiland. In het voorjaar komen daar nog eens zo'n 17.000 lammetjes bij. Vooral de jonge lammetjes die voor het eerst naar buiten gaan, zijn geweldig om naar te kijken. Al dartelend en springend gaan ze het weiland door. De zon is van de partij dus ook ons hoor je niet klagen. 

 

Centraal gesitueerd op Texel ligt het kleinste dorp van het eiland. Eenmaal aangekomen in De Waal plaatsen we de fietsen tegen de muur van de kerk en gaan we het dorpje te voet verkennen. Er staan diverse mooie boerderijen en oude woningen die het straatbeeld bepalen. Dat De Waal het kleinste dorp van Texel is, wil niet zeggen dat het geen bezoekje waard is. In het dorp heerst nog de sfeer van vroeger tijden. De bijzondere huisjes en de rust zijn typerend voor het dorp. De buurman van God komt ons tegemoet en wil ons wel even de kerk laten zien. Vol passie vertelt hij over het dorp en het ontstaan van de kerk. Je ziet aan de man dat hij het erg vindt dat er zo weinig mensen uit het dorp nog naar de kerk komen. Grappig is dat er boven aan het orgel een achteruitkijkspiegel hangt. Zo kan de organist zien of zijn kerk niet leeg loopt zegt Maurina. 

Daarna verkennen we Oosterend. Veel mensen vinden dit het mooiste dorp van Texel. De imposante Maartenskerk vormt het opvallende middelpunt. Maar voor ons zijn het vooral de schilderachtige straatjes en steegjes met mooie, oude geveltjes er omheen die ons kunnen bekoren. We passeren een terrasje en besluiten even te genieten van het zonnetje. De zonnecrèmes worden bovengehaald, dikke truien worden uitgedaan en lange broeken worden in één tel een pak korter. Onze portie vitamine D is vandaag alvast een feit! Piet zijn bolleke ziet er uit als een vuurtoren dus krijgt hij Ria's pet in bruikleen. Zo fier als een gieter, loopt hij nadien door de straatjes van Oosterend. Hier en daar zien we stalletjes waar de inwoners spullen te koop aanbieden. Daarbij een bord met de prijs en een bakje waar je de centjes kan inleggen. Eerlijkheid wordt hier nog hoog in het vaandel gedragen. 

 

 

We verlaten de bewoonde wereld - al is dat relatief want veel volk loopt er hier ook niet rond - en fietsen naar de waddenkust. In de verte zien we al een echte Hollandse molen in de uitgestrekte velden opduiken. Fietsen op Texel is heel aangenaam want de fietspaden zijn subliem en er is weinig verkeer. Ook die altijd uitgestrekte, oneindige wolkenluchten zijn prachtig!

Texel is een vogeleiland bij uitstek. Honderden soorten komen hier voor en regelmatig worden zeldzame soorten van de rode lijst waargenomen. Dat maakt Texel populair bij ornithologen en vogelaars. In onze groep hebben we er ook drie bij die de ganse dag op stap zijn met verrekijker en telelens in de hand. We passeren reuze plassen met duizenden vogels en wanneer Veerle een lepelaar spot, is ze blij als een klein kind. 

De laatste kilometertjes naar onze lunchplek zijn zwaar want er is opnieuw veel tegenwind. Maar met een lekker zonnetje erbij hebben we dat er wel voor over. Het is bijzonder dat je hier zo snel je dagelijkse leven vergeet en je er echt even helemaal tussenuit bent. Een plek die eigenlijk zo dichtbij is maar zo ver weg voelt. De ideale island escape. We leggen ons tussen de bloemen en de distels op onze rug en genieten van de zon. Zo dicht tegen de grond voelen we die wind een pak minder. 

Na de lunch fietsen we de lange dijk af in de richting van Oudeschild en krijgen we het moeilijk. Het lijkt wel of de wind in drievoud is toegenomen. We moeten dus heel hard trappen. Uiteraard worden Maurina en ik niet echt au sérieux genomen - wij de elektrische madammen mogen niet klagen volgens de harde trappers. Nu klagen doen we niet hoor en ons respect voor de anderen wordt echt met de minuut groter.  Ook hier weer een oase van stilte die nu en dan wordt doorbroken door het geluid van vogels, de wind die in onze oren ruist en het kabbelende water van de Waddenzee. Geen ronkende motoren die de rust verstoren, geen wandelaar te zien van hier tot aan de horizon, die nochtans ver rijkt. Het heeft iets poëtisch. 

 

Oudeschild is de thuishaven van de Texelse vissersvloot en oefent met zijn stoere charme een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. De bewolking neemt echter toe en we zijn blij dat we even kunnen opwarmen in een plaatselijk cafeetje. Wanneer de zon terug verschijnt, fietsen we de laatste kilometertjes terug naar ons vakantiepark. Het gaat Ria steeds beter af en ze sprint ons meermaals voorbij ook al is het dan met de tong bijna op de tenen. Wanneer we op onze bestemming aankomen, stuift ze de ingang mee voorbij richting bos. Veerle, Maurina en ik willen nog eens gaan kijken of de galloway koeien er nog staan. Die laatste kilometertjes kunnen er dan ook nog maar bij zegt ze. Jammer genoeg zijn de koeien heel ver weg dus keren we om. Het is een luxe om eens gewoon gezellig op ons terrasje naar wat muziek te luisteren met een glaasje wijn. Even echt genieten zonder al te veel inspanningen.

's Avonds dineren we in het restaurant van ons vakantiepark dus ook dat is lekker dichtbij. De porties zijn meer dan voldoende dus met honger gaan we hier niet van tafel. De vermoeidheid slaat toe bij ieder van ons. Het was dan ook weer een intensieve dag. Lang ga ik het alvast niet trekken.