Ourika vallei

Ochtendstond heeft goud in de mond... Al heel vroeg worden we gewekt door het ochtendgebed. Ik hoor het in de verte, uit mijn ooghoek zie ik dat de klok 5 uur aangeeft dus draai ik me nog even om. Het lijkt niet veel later wanneer de wekker echt afgaat. We hebben deze om 7 uur gezet want Sonja zit graag lang in de badkamer op vakantie en ik vind alles best want dan kan ik nog wat soezen. Even is er lichte verwarring want de klok geeft aan dat het nog maar 6 uur is. Sonja is echter zeker dat er geen tijdsverschil is tussen België en Marokko. We zoeken het  even op. Toch gemakkelijk die wifi!  We hebben in ieder geval redelijk goed geslapen. Lamia had gezegd dat we vanaf half 9 konden ontbijten maar Mohammed de nachtwaker die we gisterenavond hebben ontmoet, zei dat we ook om 8 uur konden gaan als we dat wensten. Wanneer we de deur van onze kamer openen, is de patio en de ontbijtruimte nog helemaal donker ... Nog even op onze honger blijven zitten dus!

Het ontbijt is perfect! We worden vriendelijk verwelkomd door zowel Lamia als Mohammed. Vers fruitsap, muntthee, fruitsla met appel, kiwi, aardbei en banaan, Marokkaanse pannenkoekjes, vers gebakken brood met boter en confituur worden op tafel gezet. Ik had graag een eitje en ook dat is geen enkel probleem, met de glimlach wordt er een lekkere omelet gebakken. 

Het leuke aan Marrakesh is dat je de ene dag in het stof staat, de volgende dag berglucht opsnuift en dan weer de zee kan ruiken. Alvorens ons in de drukte van de medina te begeven, willen we ons eerst even acclimatiseren dus hebben we voor vandaag nog een rustig dagje in petto. Een uitstapje naar het nabijgelegen Atlasgebergte lijkt ons ideaal hiervoor. Om 9 uur worden we opgehaald door Khalid, onze gids en chauffeur voor vandaag, die ons naar de Ourika vallei zal brengen. Deze ligt aan de voet van het Atlasgebergte, op zo’n 1,5 uur rijden van Marrakesh. Hier liggen bergtoppen die reiken tot ruim 4000 meter hoogte. Ondanks de nabijheid van de stad, is deze groene vallei één van de best bewaarde in Marokko. Wijze Sonja klikt onmiddellijk de veiligheidsgordel vast want ‘ik ken die man nog niet, laat staan zijn rijstijl’, zegt ze. Al snel vernemen we dat dat een goed idee is. Khalid had gisteren een wild feestje en heeft best wel wat whiskey gedronken. Hij heeft slechts enkele uurtjes geslapen maar eerlijk is eerlijk, rijden kan hij wel. We voelen ons, ondanks het voortdurend geSMS achter het stuur toch redelijk veilig. 

Deze keer geen gekende muziek maar echte berber muziek. Wij vinden het de Max! Nog voor we de stad uit zijn, passeren we zwaar beladen fietsen bestuurd door oude mannetjes zonder veel tanden of evenwicht, bromfietsers beladen met allerlei materiaal en ezels die hele kruidenvoorraden voorttrekken. De mensen zijn stuk voor stuk gekleed in lange djellaba’s en sommigen hebben zelfs een dikke muts op hun hoofd ... ja het is nog winter in Marokko. Wij vinden de 24 graden echter een zalig temperatuurtje. 

We passeren de vruchtbare vlaktes van Haouz, met zijn boomgaarden van citrus en olijfbomen. We zien al snel de rivier van Ourika met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de hoge atlas. We houden even halt aan een plaatselijke pottenbakkerij waar Khalid ons uitlegt dat iedere Marokkaan je hier in’t zak zal zetten ... ‘handmade is never handmade’! Ze zetten een mannetje aan de draaischijf, laten de pottenbakkersoven zien en leiden je dan richting winkeltje waar je prachtige beschilderde en geglazuurde exemplaren kan kopen, die zo van de fabriek komen. Ik laat me in ieder geval niet meer vangen. Ooit bracht ik zo een prachtig exemplaartje mee naar huis, er vast van overtuigd dat ik een koopje had gedaan. Later bleek diezelfde schaal in België slechts de helft te kosten. 

Na 34 km bereiken we het stadje Tnine Douar de l'Ourika. In dit stadje trekt de centrale markt elke maandag de bewoners van nabijgelegen dorpen. Zij kopen en verkopen dan hun kostbare gewassen, om in hun levensbehoeften te voorzien. Of ze komen gewoon voor een praatje en het laatste nieuws uit de regio.

De auto parkeren blijkt niet zo evident maar met een beetje hulp van de berbers, vinden we toch een plekje. Er hangt een zeer levendige en authentieke sfeer. Khalid neemt ons eerst mee naar de beenhouwers. Alles van het beest wordt gebruikt, zelfs de poten en de ingewanden. De geur gaan we jullie besparen. Gaia zou hier werk hebben! Eerst mogen we geen foto’s nemen maar Khalid is ook een berber en na wat gepalaver mag het plots wel. De markt is indrukwekkend, de mensen super vriendelijk. 

We stappen terug in de auto en verlaten de stad. De drukte vervaagt in rustige olijfboomplantages. Sonja heeft gelezen over de krachtige  eigenschappen van de arganolie en vraagt of we ergens kunnen stoppen. Ik moet dringend plassen na al die muntthee van deze morgen dus dat komt goed uit. De arganolie coöperatieve waar Khalid ons mee naartoe neemt, stelt gescheiden vrouwen en weduwes uit het dorp tewerk. We zien hen bezig en kunnen nadien in hun winkeltje de producten kopen. Ik weet wie er volgende week tien jaar jonger zal uitzien! Wat ik niet wist is dat arganolie ook in de keuken gebruikt wordt. We proeven de verschillende bereidingen: puur, een soort pasta (volgens Khalid de ‘Nutella Berber’) en twee soorten honing. Wat denken jullie dat ik gekocht heb? Achteraan de winkel is er nog een prachtige tuin volgens onze verkoopster, iedereen heeft recht op een opinie natuurlijk. Om haar te plezieren houden we dan maar even een korte fotoshoot. 

Het dorp van Setti Fatma is min of meer een verplichte stop bij een excursie naar de Ourika vallei. De wandelroute naar de zeven watervallen start vanaf hier. Khalid mag niet met ons mee want daar zijn speciale gidsen voor maar hij wil ons wel de weg wijzen, zegt hij, zodat we geen geld moeten uitgeven. Van zodra we uit de auto stappen, staan de gidsen er al maar wij zeggen, heel zelfverzekerd, dat we hier al vijf keer zijn geweest en de weg kennen. Hoe lang we precies onderweg zullen zijn, kan Khalid niet zeggen maar hij gaat een dutje doen dus we hebben geen haast. We wandelen over een houten brug, alvorens we de steile klim langs de oevers beginnen. We klimmen en klauteren over de rotsblokken, berggeiten zijn er niets tegen. De weg vinden, is niet zo moeilijk want deze leidt langs diverse winkeltjes waar ze allerlei handgemaakte spullen verkopen. Wanneer de winkeltjes stoppen, aanschouwen we een prachtig landschap. Af en toe passeren we een groep die aan de afdaling bezig is.

Bij de eerste waterval hebben we een adembenemend uitzicht op de vallei en de bergen van Yaghour. Het is ondertussen bijna 1 uur en we krijgen een hongertje. We besluiten niet hoger te klimmen en het bij deze waterval te houden. Bij het afdalen ga ik onderuit, boem patat met mijn kont op de harde ondergrond. Gelukkig hou ik er, buiten een stoffige jeans niets aan over.

Eenmaal terug beneden zoeken we een plekje in de zon naast het kabbelend beekje en eten we, hoe kan het ook anders, een tajine. Maar het is vooral het heerlijke brood waar ik niet kan afblijven. Er is wat verwarring omtrent de rekening want wij zijn ervan overtuigd dat onze lunch in de prijs van de uitstap zit maar dat blijkt niet het geval. Maar niet erg, ook hier op deze toeristische plek betalen we slechts 13€ per persoon. 

We halen Khalid uit een diepe slaap en trekken verder in de richting van de berberdorpjes. Al snel verdwijnt het groen en komen we in een eindeloos, bijna schaduwloos landschap van zandkoekkleurige golvende heuvels terecht. Hier is er geen WiFi en we vergeten even de wereld. Het is werkelijk een adembenemend landschap, bezaaid met rotsblokken, oases en eeuwige sneeuw die zich over de bergen heeft gedrapeerd. We zijn het er beide over eens, wat is het hier mooi en wat doet deze vakantie ons goed! De Berberdorpjes en valleien in het Hoge Atlasgebergte zijn echt uniek. Het leven van de lokale bevolking is daar in sommige opzichten nog haast middeleeuws met alle eenvoud zoals het bewerken van kleine terras akkertjes met een ploeg achter een muildier. Berbers waren de eerste inwoners van Marokko. Ze wonen vaak samen met een andere familie in een huis en delen samen een stuk grond. De meeste Berbers hebben een koe om in hun levensonderhoud te voorzien. Een auto hebben deze mensen niet. Zij doen alles met de ezel die ze hun ‘4 legs drive’ noemen. Hoe verder we de bergen intrekken, hoe kleurrijker het landschap terug wordt, het groen, rood en bruin steekt mooi af tegen de blauwe lucht dus we vragen Khalid om af en toe eens een fotostop in te lassen.

Na een lange dag genieten van de rust, keren we terug naar het hectische Marrakesh. Onderweg hebben we een klein oponthoud want een motorrijder werd aangereden. Wanneer we passeren, merken we op dat het er niet goed uitziet voor de arme man. Hij ligt op de grond in een grote plas bloed. We maken ons de bedenking dat hulp waarschijnlijk te laat zal komen. 

Aan de rand van de medina nemen we afscheid van Khalid, onze 28 jarige gids die ons vandaag super heeft begeleid. Bij aankomst in de Riad, maken we kennis met de eigenaar Manu die vandaag vanuit België is overgevlogen. Hij is vriendelijk maar afstandelijk, in tegenstelling tot de medewerkers die wel allemaal een warme persoonlijkheid hebben en ook veel oprechter overkomen. Nee, met Manu hebben we geen instant goed gevoel. De zon is nog steeds van de partij dus vleien we ons neer op het zonneterras boven in de riad om nog een lekkere muntthee te drinken en te genieten van de warmte. De vermoeidheid slaat toe en af en toe gaan de oogjes dicht, al zal de zoete geur van de waterpijp hier misschien ook voor iets tussen zitten. 

Om half acht trekken we naar het restaurant van onze riad waar we helemaal alleen in de watten worden gelegd door Mohammed. We drinken een cocktail maison, zonder alcohol uiteraard. Het zoete drankje gaat vlotjes naar binnen. De tajine die we hier eten is van een heel ander niveau als die van deze middag. Het vlees is zacht als boter en dat in combinatie met heerlijke kruiden en het lekkere Marokkaanse brood doet onze maagjes zingen van plezier. 

Het was een heerlijke dag en we kijken al uit naar morgen. Dan gaan we eindelijk verdwalen in de medina van Marrakesh.