Zeeland: Zierikzee

De lente is een beetje aan ons voorbij gegaan vanwege corona en nu blijkt ook de zomer voorbij. Volgens het weerbericht zou het koud en guur weer worden dus we hebben niet echt een top weekendje uitgekozen. Jammer maar we gaan het niet aan ons hartje laten komen. Yves en Sofie pikken me op om 10 uur en we rijden richting Zeeland. 

Zierikzee is niet de hoofdstad van Schouwen-Duiveland maar wordt wel aanzien als de hoofdgemeente van het schiereiland. Op de gratis parking laten we de auto achter en lopen we richting centrum door de historische straten. Heel wat steden worden weleens charmant genoemd, maar havenstadje Zierikzee is dat ook echt. Het stadje bestaat al sinds de middeleeuwen en pakt trots uit met zijn monumenten.  En zoals de inwoners hier zeggen: Je kiek je oagen uut.

We starten bij de dominante Sint Lievensmonstertoren, die met zijn 62 meter sinds het begin van de 16de eeuw het stadsbeeld bepaalt. In de omgang wordt hij de Dikke Toren genoemd. Wat mij betreft is die niet echt af want er ontbreekt een dak. Verder vind ik hem wel mooi maar Yves vindt er niks aan. Toen Zierikzee nog een van de machtige steden van de Nederlanden was, werd de bouw aangevat. De toren moest de hoogste van Nederland worden, maar te weinig geld in het laatje dwongen de bouwheren de toren minder hoog te bouwen als voorzien. Voila, zie je wel ... hij is dus niet af!

De toren kan beklommen worden maar daar zien we toch maar van af. We steken even onze kop binnen maar de conciërge verwittigt ons dat we 2€ moeten betalen als we hier willen rondlopen dus maken we rechtsomkeer. De nieuwe kerk achter de toren lijkt op een Romeinse tempel met die dorinthische zuilen. Bij het monument ‘de parel aan de Oosterschelde’ poseren we even met onze haren in de wind. 

Rond de middag wordt de hemel donker en begint het te regenen. Gelukkig zijn we net bij de markt aangekomen waar er zich heel veel overdekte terrassen bevinden. We kiezen het eerste terras, ik vul onze gegevens in maar dan blijkt dat de tafeltjes die nog vrij zijn niet echt droog zijn. Dan maar naar het terras van de Zeeuwse Herberghe. Opnieuw laten we onze gegevens achter en zetten we ons aan een droog tafeltje. Yves en Sofie overtuigen me dat je hier in Zierikzee kibbeling moet eten. Goede keuze maar veel ... 

Wanneer de regen voorbij is en de hemel terug is opgeklaard, wandelen we verder door de mooie straatjes en komen we bij het kleine Sint-Jacobshofje, de plek waar vanaf 1804 de vismarkt en veiling doorging. Onder de overkapping op de linkerzijde werd de vis schoongemaakt. Vooral haring, kabeljauw, zalm, haring en ook oesters werden aangevoerd. Op de gevel van de overkapping staat een doordenkertje geschilderd: ‘Een zuigeling drinkt bij d’eerste dag. Eerst later leert hij eten. Zou hij dan als volwassen mens, het drinken ooit verleren?’ Het groene huisje achterin is het afslagershuisje. De veilingmeester veilde er de vis. Waar nu de witte kleine huisjes staan, bevond zich vroeger één groot huis, het gildehuis van de lokale schippersgilde Sint-Jacobs. In de witte huisjes woonden vissersweduwen. Concurrentie met grotere vissteden deden de vismarkt van Zierikzee geen goed. De ooit bloeiende vishandel ging dan snel achteruit. De locatie is bewaard gebleven, de vismarkt helaas niet meer.

Bij de twee grote stadspoorten uit de 14de eeuw en de romantische ophaalbruggen snuiven we de sfeer van de zee op. Hier liggen jachten en bootjes aangemeerd. Dit is het mooiste stukje van Zierikzee. De Zuidhavenpoort valt op door de vier hoektorentjes die de rijzige toren als het ware ‘omarmen’. Begin van de 14de eeuw is de toren gebouwd. Hij telt drie verdiepingen. In het open torentje bovenaan hangen twaalf klokken. Omdat deze halfweg de 16de eeuw zijn gegoten, is deze carillon de oudste van Nederland. Via deze weg kwamen jonkvrouwen honderden jaren geleden de stad binnen. In een koets of te voet. Het bronzen vrouwenstandbeeld is een herinnering aan de Watersnoodramp van 1 februari 1953. Op de sokkel lezen we af ‘Beproefd maar niet gebroken’. 

Bij de oude haven staan werkelijk prachtige huizen. Dit was vroeger, tijdens de bloeiperiode dan ook de rijkere buurt van deze welvarende handelsstad. De huizen hebben hier allemaal grote ramen. De regel gold toen, hoe meer je ramen in je huis had, hoe rijker je geacht werd. Het was dus een toonbare uiting van rijkdom. Nadeel was wel dat belastingen geïnd werden indertijd op het aantal vierkante meter glas. Het waren dus geen sukkelaars die hier woonden maar welgestelde handelaren, reders, notabelen. Er zijn ook heel wat sierlijke details te vinden op de gevels en boven de deuren. 

In de late namiddag rijden we richting Renesse waar we logeren op camping de Brem. Nu ben ik nooit een voorstander geweest van slapen in een tent om nog maar te zwijgen over het gekluns met de tentstokken. Ik heb geen nood aan overdreven luxe maar een minimaal aan comfort kan me toch bekoren. Gelukkig logeren we dit weekend in een super de luxe bungalow. Bij het openzwaaien van de voordeur hebben we een instant huiskamer gevoel. We hebben zelfs een tuin en een ruim terras maar daar gaan we niet echt van kunnen genieten want de wind is flink aangewakkerd. 

Voor onze eerste avond hebben we spaghetti meegebracht zodat we ons rustig kunnen installeren zonder al te moeten gaan zoeken naar een eetplek. We trekken allemaal iets gemakkelijker aan en aperitieven eerst in het gezellige salon.  Terwijl, na het eten, de storm volledig losbarst, spelen we een leuk kaartspelletje, Take 5.. Doel van het spel is zo weinig mogelijk koetjes verzamelen. Het duurt even voor ik het spel echt begrijp want ik zit tot twee maal toe met een kaart in mijn handen wanneer normaal alle kaarten gespeeld moesten zijn. Sofie begrijpt er niets van, ze heeft toch juist gedeeld? Ik moet wel vals spelen ... tot we doorhebben wat er mis is gegaan. Ik word prompt gediskwalificeerd. Maar na het vierde spelletje heb ik het door ... alle begin is moeilijk hé!

‘s Avonds ben ik echt benieuwd naar mijn bedje. Mijn oude rug vindt een halfzachte matras niet meer zo comfortabel maar het lijkt  een uitstekend bed dus ik kijk uit naar een zalige nacht.