Maasvallei: Aldeneik en Kessenich

De rivier in de prachtige Maasvallei is onbevaarbaar voor grote schepen en stroomt door het omliggende landschap via allerlei aftakkingen en plassen. Nochtans hebben we het water bij ons vorige bezoekje aan deze streek niet gezien. We besluiten een tweede poging te ondernemen en rijden ‘s morgens heel vroeg naar Aldeneik. We parkeren aan de prachtige kerk en starten met onze wandeling. De groene lus zou 3,7 km bedragen dus prima als opwarmertje. Na slechts 10 min wandelen, informeert Viv me dat ze dringend moet plassen. Probleem .... want zelfs in het centrum is er, buiten een kleine bakkerij, geen gelegenheid om iets te drinken. Althans dat denken we ... Even verderop passeren we wijndomein Aldeneyck. Buiten staat een bord met de melding dat op het gezellig tuinterras de mogelijkheid bestaat om de wijn te proeven. Lang hoeven we hierover niet na te denken, slechts 1 blik volstaat om naar binnen te gaan. Amper iets na tien uur en wij gaan al wijnen. Dat is zelfs voor de Meilandjes iets te vroeg maar nood breekt wet. 

Het 10 hectaren groot wijndomein maakt vooral witte wijn van de Pinot, Chardonnay en Riesling druiven. De zoon van de fruittelersfamilie ontvangt ons met open armen en leidt ons naar een prachtige binnenkoer waar we een plekje krijgen onder een boom. Vol passie beschrijft hij elke wijn die op hun kaart staat en we kiezen er elk twee uit. Viv houdt van droge en mousserende wijnen en gaat dus voor de Pinot Blanc en de Chardonnay Herenlaak. Ik hou meer van zoete witte wijnen en rode wijnen dus ik kies de Pinot Gris en de enige rode wijn in hun collectie de Pinot Noir. Wat mij betreft kunnen ze zich inderdaad beter houden bij de witte wijn want die zijn allemaal heerlijk. De rode wijn kan me niet echt bekoren. Ook al zijn de ‘proevertjes’ niet echt groot, op een nuchtere maag zo vroeg in de ochtend is dat toch een klein probleempje voor mij. Al snel kleuren de wangen rood en krijg ik de slappe lach. In uitgelaten stemming en met een lege blaas wandelen we terug om onze aankoop in de auto te leggen.

Tweede poging! Na een kwartiertje wandelen ziet Viv het water dus we wijken wat af van ons pad en doorkruisen een grasveld om het water van dichterbij te bekijken. Af en toe breekt de zon door het wolkendek en de wind speelt met onze haren. Op een bankje kijken we uit over een prachtig meer en bespieden we de vogels tussen het riet. Na dit rustmomentje steken we het grasveld terug over en wandelen verder. Bij het eerste kruispunt loopt het al mis, de groene bewegwijzering is verdwenen. Mijn verstand zegt dat we ergens iets gemist hebben maar ons buikgevoel zegt ons dat we naar rechts moeten in de richting van de jachthaven. We wandelen dus in de richting van De Spaanjerd, de grootste binnenjachthaven van heel West-Europa. Bijna 1000 boten kunnen hier aanleggen en er is ook een camping dus er is heel veel bedrijvigheid. We besluiten een kijkje te nemen want we hebben honger gekregen. Vooraan bij de bareel staat dat de taverne geopend is tussen 14 en 22 uur maar gelukkig voor ons, is deze aankondiging misleidend. De Maasnimf is gewoon geopend en ligt aan een aangenaam zonneterras met zicht op de bootjes. We zetten ons in het zonnetje en bestellen een lekkere spaghetti. 

Teneinde niet verloren te lopen, keren we op onze stappen terug en merken dan waar het fout liep. Toen we het grasveld deze morgen overstaken, bevond zich even verder een wegwijzer. Die hebben we gemist omdat we enkele 100 meter verder terug op het pad zijn beland. We vervolgen dus de groene lus en komen zo in een prachtig natuurgebied met in het midden een reusachtige plas water. Enkele ganzen zijn neergestreken op een eilandje en snateren luidruchtig. Verder is het hier rustig en de ideale plek om ons hoofd leeg te maken. Bijna op het einde passeren we opnieuw wijndomein Alseneyck en de oogjes van Viv beginnen alweer te schitteren maar drinking and driving is geen goede combinatie. Ik kan haar dus overtuigen om onze tocht verder te zetten.

Na een korte detour langs de prachtige woonwinkel Hoogehuys rijden we verder naar   Kessenich. Als je nu spreekt over een piepklein dorp, wel Kessenich is zo een dorp. Er staat een kerk en op een heuvel bevindt zich de grafkapel van de familie Michiels die in 1899 gebouwd werd op de resten van de burcht van Kessenich, maar verder is er niets. Het is er vredig en de tijd lijkt hier stil te staan. Het landschap werd geschapen door Maas en mens. Vlak bij het centrum bevindt zich een meer, het actieterrein voor watersporters. We zien 3 personen op het water, eentje is danig in de weer met zijn windsurf board en de twee anderen doen aan kitesurfing. Die laatsten vliegen regelmatig met hun board de lucht in. Ons lijkt het beangstigend zo enkele meter boven het wateroppervlak zweven maar zij genieten ogenschijnlijk volop. Het open, weidse landschap wordt volledig door de Maas gedomineerd en we genieten nog even van de rust alvorens richting Maaseik te rijden waar we ons dagje natuur afsluiten in het pannenkoekenhuis met een reuze appelpannenkoek.