Tarxien - Marsaxlokk

Vandaag begint onze rondreis pas echt. De auto wordt geleverd omstreeks half 11, een half uurtje later dan gepland maar tijd is relatief in die zuiderse landen zeker?  Nadat alle paperassen getekend zijn, kunnen we vertrekken. “Buckle up” want op Malta rijden ze links, een overblijfsel van de Britse koloniale tijd en dat is best even wennen, net als de chaotische rijstijl van de Maltezers. Ik heb al op veel plekken gereden, maar hier is het toch best spannend. Veel hoffelijkheid onder de chauffeurs is er niet te vinden. Bovendien kent Malta vele rotondes en ik moet er dus constant op letten dat ik er langs links oprijdt. Tania is echter een geweldige copiloot en ik ga er van uit dat ze wel zal gillen als ik een verkeerd manoever doe. De wegen rond Valletta zijn in goede staat maar of dit overal zo zal zijn, valt nog af te wachten. Wanneer we de stad uit zijn, merken we op dat de auto toch wel heel veel lawaai maakt. Van zodra ik meer dan 40 km/uur rijdt, lijkt het wel of de auto gaat opstijgen en het toerenaantal gaat dan vlotjes over de 7 en in het rood. We begrijpen er niets van. 

We rijden naar de vijfduizend jaar oude Megalithische tempels in Tarxien. Ze zijn wereldberoemd en dat is niet voor niets. De Tarxien Tempels bestaan uit vier megalithische heiligdommen die gebouwd zijn tussen 3600 en 2500 v.C. De tempels zelf komen uit verschillende periodes en zijn niet allemaal goed bewaard gebleven. Een verhoogd wandelpad laat de bezoekers de opmerkelijke overblijfselen vanaf een uniek standpunt bekijken. De tempels zijn onderdeel van het UNESCO werelderfgoed en worden beschermd door grote tenten.

Tijdens ons bezoek snappen we ook de trots van de Maltezers. Met veel verwondering kijken we rond. Lange tijd waren deze Maltese tempels de oudst bekende, vrijstaande stenen monumenten ter wereld. Ouder nog dan de piramides van Egypte. We laten ons door de verhalen verwonderen en proberen ons voor te stellen hoe men de tempels vroeger heeft gebouwd. Dat kan niet zonder een grote dosis creativiteit, technische organisatie en mankracht. Daar kunnen we vandaag de dag nog heel wat van leren. In de stenen zien we ook figuren, van een stier en van een mens.

In de straten van Tarxien is het even hectisch want ze zijn net al de ornamenten van een of ander feest aan het verwijderen waardoor er een beetje opstopping veroorzaakt wordt. Wij als voetgangers hebben echter geen probleem, alleen loopt Tania iets te dicht bij de stoeprand en wordt ze bijna geramd door de plaatselijke bus. Ja het verkeer komt hier van de andere kant .. oeps even uit het oog verloren. 

De temperatuur is ondertussen opgelopen tot 38 graden in de schaduw dus we willen graag wat verkoeling. Daarom besluiten we naar het pittoreske vissersdorpje Marsaxlokk te rijden. Net zoals in Tarxien, vinden we vlot een parkeerplek. Een vriendelijke dame toont ons de weg naar het centrum. Toch wel handig dat werkelijk iedereen hier Engels kan.

Het dorp heeft een lange en fascinerende geschiedenis. Het was hier dat de eerste Feniciërs aan land kwamen en handelsposten oprichtten in de 9^de eeuw v.C. Het leuke aan de mediterrane landen, is dat er vaak met verse producten wordt gewerkt. Op Malta is een bezoek aan een markt misschien wel een van mijn favoriete uitjes en laat er nu toch een klein marktje zijn vandaag. Ze verkopen vooral kanten tafelkleedjes, kleding en Maltese souvenirs. Daartussen zien we mooie, authentieke, kleurrijke luzzu (vissersbootjes) in de haven dobberen. De kleuren van de bootjes hebben elk een eigen betekenis, evenals de ogen die we op de meeste bootjes zien. Waar rood en wit de landskleuren van Malta vertegenwoordigen, staan de andere kleuren voor de zon (geel), water (blauw), aarde (bruin) en hoop (groen). De ogen van Osiris beschermen vissers tegen kwade geesten op zee. Aan de kade zitten enkele vissers hun netten te ontwarren, een hele klus.

Tijd om de beentjes onder tafel te schuiven en even heerlijk te relaxen op een terrasje met uitzicht over de haven. We kiezen voor Old Fishermans Restaurant helemaal aan het einde van de boulevard want daar is het wat rustiger. De old fisherman himself komt ons even vertellen wat er in de aanbieding is. We nemen eerst wat calamares en daarna genieten we van een heerlijk Maltees visje gebakken in olijfolie en knoflook met warme groentjes en lekkere aardappeltjes. Het geheim van goed Maltees eten is dat de vis hier direct uit zee komt. Verser kan het niet! Goed en lekker eten zit diepgeworteld in de gewoontes van Maltezers. Ze zeggen dan ook niet voor niets ‘ik eet niet om te leven, ik leef om te eten’. Wanneer we de rekening krijgen, blijkt de ober een vis vergeten te zijn. Normaal zou ik snel wegwandelen maar de Ethiopisch jongen was zo super vriendelijk dat we het niet over ons hart krijgen. Wanneer we hem erop attent maken dat hij te weinig heeft gerekend, krijgen we een grote glimlach in ruil. 

De kerk van Marsaxlokk werd gebouwd in 1897 en is opgedragen aan de Madonna van Pompeii en zou ongelooflijk mooi zijn maar deze gaat pas om 5 uur open zo zegt de dame van het toeristenbureau. We besluiten dan maar iets te gaan drinken want het is sowieso te warm om in de blakende zon rond te lopen. Congé is ook gewoon eens even niets doen, toch? Om 5 uur staan we voor de kerk maar er is geen beweging. Een echtpaar staat er foto’s te nemen met hun baby in een doopkleedje. Ze laten ons weten dat de kerk pas om 6 uur opengaat.

Dan maar even terug naar het terras. Dat blijkt echter gesloten maar wanneer we de ober zeggen dat we nog een uurtje te vroeg zijn voor de kerk, laat hij ons toch terug plaatsnemen. ‘Only because you want to go to church and I love Jesus’, zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Een uurtje later gaan de deuren inderdaad open en kunnen we samen met de locals de kerk in. Wat is het hier inderdaad prachtig. Het interieur is weelderig bekleed met veel rood en bladgoud.

Terug in de auto ervaar ik toch wat stress omdat we echt niet boven de 50 km/uur kunnen zonder de motor te oververhitten. Af en toe wordt er dus flink getoeterd maar ik laat me niet opjagen. Bij aankomst in Sliema besluit ik toch het verhuurkantoor te bellen. Ze sturen onmiddellijk iemand en die wil de auto initieel gewoon weg takelen. Daar gaan wij niet mee akkoord want we zijn ervan overtuigd dat het een kleinigheid is. Ik bel dus opnieuw het verhuurbedrijf en de dame wil even praten met de pechverhelper. Lang verhaal kort, er is blijkbaar ook een manuele stand en de fout ligt dus bij ons. Gelukkig kan de man er mee lachen, al is het wel wat groen. Morgen hoeven we ons daar dus al geen zorgen over te maken