Abanilla

Opnieuw een dagje vol verrassingen want we trekken naar Abanilla, een niet zo bekende stad, althans ik ken niemand die het er ooit over gehad heeft. Deze stad staat bekend als 'het Murciaanse Palestina' vanwege zijn palmbomen, woestijn en moslimerfgoed. Wanneer we arriveren, lijkt de stad bijna verlaten dus we vinden snel een parkeerplekje. We dwalen een beetje rond en initieel willen we rechtsomkeer maken en terug vertrekken. Maar dan zien we enkele mensen in gesprek en besluiten we de weg te vragen naar de kerk. De dame spreekt Frans en wijst ons hoe we moeten wandelen. Zo komen we op de Plaza de la Constitución waar het Ayuntamiento (1762) of stadhuis staat.

Rechts daarvan loopt er een trap omhoog en wat voor een! De trap is meer dan 30 meter hoog en beschilderd door kunstenaars. We kunnen niet anders dan klimmen. Het brengt ons naar het hoogste punt, het Lugar Alto. Vroeger was dit de site van de Moorse vestingwerken die ooit onderdak boden aan de boerengemeenschap maar vandaag de thuisbasis van de imposante figuur van Sagrado Corazón de Jesús.

Boven bevindt zich ook nog een mooi parkje en Lugar Alto is zeker de plek voor een prachtig uitzicht over de stad beneden, de sierras en de gebieden eromheen. We klimmen op de muur en genieten van het zicht op de smalle middeleeuwse straatjes en de Moorse architectuur. Abanilla is dichtbij, maar voelt als een andere wereld. Er hangt een aangename sfeer. Wat een leuke plek voor de inwoners om hier te komen relaxen op een bankje in de schaduw. Het is nog redelijk vroeg en de meesten  zitten waarschijnlijk in de kerk voor de ochtend mis maar we kunnen ons wel voorstellen dat het hier in de namiddag veel drukker zal zijn. Helemaal achteraan in het park staat een huisje en het verbaast ons dat daarachter best wel veel afval werd gedumpt. Onbegrijpelijk dat deze mooie plek zo wordt vervuild. 

We dalen terug af via de steile trap en genieten van de prachtige tekeningen in felle kleuren. Hoe langer we kijken, hoe meer leuke dingen we zien.  Heel veel bloemen, een maanlandschap, verschillende dieren en zelfs een flamingo danseres. 

Eenmaal beneden, gaan we een kijkje nemen in de straatjes rond het Plaza de la Constitución. Casa Pinta was oorspronkelijk een adellijk huis, gebouwd in de 16e eeuw buiten de middeleeuwse muren die ooit Abanilla omringden. Het werd wel gerestaureerd in de 17e en 18e eeuw. Buiten de kenmerkende kleur, beschikt de gevel ook over een opmerkelijke hoofdingang omringd door een rechthoekig fries, met wapenschild van de familie die hier ooit woonde, los Enriquez. De rest van de gevel is eigenlijk vrij eenvoudig. Casa Cabrera kan alleen vanaf de straat worden bewonderd. Het is een enorm gebouw met boven de hoofdingang het stenen wapen van de familie Requena / Cambrera. Het is een van de grootste in de regio Murcia met een afmeting van 315 bij 85 cm. De geit is hierin duidelijk te zien.

Hier tegenover ligt de barokke Iglesia Parroquial de San José (1712). De mis is net gedaan en er zitten nog enkele parochianen in de kerk dus echt rondwandelen kunnen we niet. De kerk is wel rijkelijk versierd en dan vooral het altaar. Een van de meest interessante locaties in de stad is verborgen achter de kerk, het enige openbare washuis dat nog steeds in de hele regio actief is. Wanneer we er toekomen, zijn twee dames aan het wassen. In deze moderne tijd, is dit een ontnuchterende herinnering aan hoe moeilijk het leven van een vrouw was vóór de komst van elektriciteit, stromend water in huis en wasmachines.

We wandelen nog even verder over de Calle Mayor naar de Plaza de las Cortes, ongeveer 30 meter bergopwaarts, waar een prachtige betegelde fontein te zien is. Hoewel dit tegenwoordig een decoratieve fontein is, was het de eerste die in 1792 werd geïnstalleerd als de belangrijkste bron van drinkwater voor de stad nadat de vorige fontein achter het Moorse kasteel, opdroogde. Ik dacht me hier even te verfrissen maar het water is warm. 

Het stadje is ook beroemd om het fruta de masa gebak maar jammer genoeg is het zondag en zijn alle panaderias gesloten. Ook eten gaan we hier niet vinden dus moeten we voor de lunch toch op zoek naar een andere locatie. We rijden naar Restaurant La Esquina de San Anton in Fortuna en bestellen de paella con conejo. Deze wordt vers bereid maar veel konijn zit er niet in en volgens ons hebben ze er het zoutvatje in laten vallen. De hele namiddag hebben we dorst!

Wat verderop ligt de Mahoya-woestijn, ook bekend als de Abanilla-woestijn.  Ik kon er zo goed als niets over vinden op internet. Het enige dat ik weet is dat er een wandeling is die Ruta La Huerta - Los Barrancos noemt. We proberen dit in Waze in te geven en ja hij kent het. Het gebied is ook bekend als het "Maanlandschap van Murcia". Het is een enorme uitgestrektheid van land aangetast door sterke erosie, doorploegd door diepe geulen waar planten schaars zijn. Tot tien miljoen jaar geleden was het de zeebodem.

We voelen ons klein wanneer we er met de wagen doorrijden. Plots zien we de wegwijzer dus ik ga in de remmen. Een Spanjaard komt naast ons rijden en vraagt of we een probleem hebben. Nee hoor we willen hier gewoon de wandeling starten. Wel lief dat ze even informeren want we zitten echt in the middle of nowhere. Aan de andere kant van de weg kunnen we de auto kwijt en we gaan van hier te voet verder. We wandelen in een maanlandschap van rotsformaties.  De Abanilla woestijn laat ons sprakeloos achter!