Orihuela - Murcia

Vandaag rijden we het mooie binnenland in richting de Orihuela bergen. Aan de voet hiervan ligt de gelijknamige stad. Het is de thuishaven van de Spaanse poëet Miguel Hernández. Hier heerst nog een sterke Spaanse sfeer. 

We parkeren de wagen in de ondergrondse parkeergarage en starten onze wandeling aan de brug over de Rio Segura, de rivier die dwars door de stad loopt. De rivier geeft de stad een uniek karakter. Aan de rivier heeft elk huisje een andere kleur, schilders komen kleuren te kort. Ja, de bontgekleurde huizen aan de rivier zijn heel fotogeniek. Er zijn echter ook heel wat minder goed onderhouden gebouwen.

We zijn terechtgekomen in een typisch Spaans provinciestadje met ouderwetse winkeltjes zonder echt begerenswaardige dingen. Wat verderop staat het Bisschoppelijk Paleis dat nu het museum van sacrale kunst huisvest. Het is één van de belangrijkste musea van de stad dus besluiten we toch even binnen te gaan, te meer omdat we gelezen hebben dat het een prachtig gebouw is. Er zijn heel wat paleizen in Orhuela en dit is het grootste maar daar is dan ook alles mee gezegd. De binnenkant is een beetje vergane glorie maar ach voor 4€ zijn we niet echt teleurgesteld.

Spanje is een katholiek land en dat is wel heel erg duidelijk in deze stad want er liggen maar liefst 5 kerken op onze route. Het stadje zelf heeft veel oude geplaveide straatjes en het is zalig om hier rond te wandelen, ver weg van de drukke steden. Op een verlaten plekje zien we een prachtige fontein met blauw geglazuurde tegeltjes. 

De Bourgondiër in ons trekt zich de haren uit want we zijn al bijna 2 uur aan het stappen en nog steeds zijn we geen enkel restaurantje tegengekomen. Het is dan ook al 1 uur voorbij wanneer we eindelijk ergens een terrasje buiten zien staan. We vragen de kaart en bij het bestellen van de drank loopt het al mis. Het is tot dit gedeelte van de wereld blijkbaar nog niet doorgedrongen dat Engels wereldwijd de voertaal is. De Spaanse jongen die ons bedient, spreekt geen enkele andere taal en meestal kan ik me best uit de slag trekken met mijn jommekesspaans maar hier verstaan ze ‘un agua con gas’ blijkbaar niet. Een platte dan maar … ook goed. We bestellen de dorade, maar na bijna twintig minuten komt de ober ons zeggen dat de dorade op is. Ja het duurt hier blijkbaar even alvorens hun euro valt. Zalm en kabeljauw dan maar … Wanneer we bijna 3 kwartier later nog geen eten op tafel hebben gekregen, worden we een beetje ongeduldig. De ober ziet ons ongenoegen en brengt prompt wat chips en 5 min later een bordje mosselen. We zien groen van de honger wanneer de vis eindelijk op tafel komt. Genoeg is het zeker maar niet echt lekker … hij heeft iets te lang op het vuur gestaan … maar wij zijn al lang blij dat we kunnen eten. 

In het binnenland wordt de siësta nog als hoogste goed beschouwd wat wil zeggen dat er tussen 2 en 4 niemand meer op straat is. Tijd dus om naar de arbeiderswijk San Isidro te wandelen. Al sedert de jaren zeventig worden in de straatjes kleurrijke muurschilderingen aangebracht. Het openluchtmuseum bevindt zich boven op een heuvel en met de middagzon hoog aan de hemel, 32 graden en zo goed als geen schaduwrijk plekje hangt onze tong al snel op onze tenen. De muurschilderingen hebben verschillende thema's: de dichter Miquel Hernandez komt vaak terug, anti fascisme, vrouwenrechten, enz …

De smalle straatjes liggen er redelijk verlaten bij en het is er stil tot er plots een bloeddorstig monster ons wakker schut. Een afschrikwekkende grote hond verschijnt al blaffend boven ons hoofd en we zijn echt bang want het lijkt wel of hij elk ogenblik over de muur gaat springen. We maken ons snel uit de voeten en dalen terug de heuvel af. Dit was alvast het leukste moment van de dag. Ingrid moet me wat intomen want hier zou ik uren kunnen rondlopen. 

Op de weg naar Murcia, passeren we even bij het Castillo de Monteagudo. Dit kasteel staat op een rots die 149 meter boven de zeespiegel uitsteekt en het omliggende landschap domineert. Op de top van de heuvel staat een groot standbeeld van Christus van maar liefst 14 meter hoog.  

In Murcia willen we onze wagen aan de rand van de stad op een gratis parking zetten. Enkele Afrikaanse jongeren proberen er een centje bij te verdienen en lopen de benen onder hun lijf om een plekje te vinden. We zijn echter niet zo snel tevreden: in een smalle doorgang, nee bedankt. Hij loopt wat verder en doet teken dat ik me daar wel kan tussen wringen … ik denk het niet! Uiteindelijk ziet Ingrid iemand naar haar auto wandelen en volgen we haar. De Afrikaanse parkeerwachter ‘at interim’ kijkt ons wat beteuterd aan. We geven hem dan maar een euro en daar is hij zichtbaar blij mee.

We starten onze wandeling aan de Jardines del malecón, een mooi parkje dat uitkomt aan een indrukwekkende voetgangersbrug over de Rio Segura. Op een terrasje drinken we een granita, crushed ijs met een citroensmaakje.  Verfrist, wandelen we verder langs de rivier tot bij de tuin van het 18de eeuwse bisschoppelijk paleis. Op de Plaza del Cardinal Belluga staat de indrukwekkende kathedraal van Murcia. Ze dateert uit de 14de eeuw en heeft een mooie barokke voorgevel. De toegang is gratis dus nemen we een kijkje. Ook binnen staan we verwonderd te kijken naar zoveel schoonheid. 

Murcia is een aangename stad met leuke straatjes en veel winkeltjes. We zijn even afgeleid en lopen volledig verloren. Het duurt even alvorens we terug op het juiste pad zijn. De zon begint langzaam onder te gaan dus wandelen we terug naar de auto. Het is al bijna half 9 wanneer we terug in Pilar zijn. De doggy bag van gisterenavond wordt opgewarmd en dan is het bijna tijd om in ons bedje te kruipen. Met meer dan 21000 stappen, meer dan verdiend