Arequipa dag 2

Vanmorgen weer een lekker buffet ontbijtje met vers ananassap. Om meer te weten te komen over de Peruaanse cultuur en de echte manier van leven heeft Fabian een uitstap geregeld met een vriend van hem. Uiteraard moeten we hiervoor een kleine bijdrage geven maar het is voor het goede doel, want al het geld dat ze krijgen wordt gespendeerd aan onderstaande projecten. We rijden met een busje in de richting van de sloppenwijken. Eerst gaan we naar een steengroeve waar we leren hoe sillar (vulkanisch gesteente) wordt gewonnen voor de traditionele huizenbouw.

Uit grote rotsblokken worden er kleine vierkanten blokken gekapt. Het mannetje dat we bezig zien, is zo mager dat we ons afvragen hoe hij het in deze hete zon volhoudt. We komen ook voorbij het 'Cementerio Paz Eterna', een begraafplaats waar we vele kleine huisjes zien in prachtige kleuren. De mensen metselen en versieren zelf het huisje voor hun familie. Een oud vrouwtje in prachtige klederdracht komt ons tegemoet maar verder is er niet zo veel volk op het kerkhof. Waarschijnlijk komen ze meer op speciale dagen.

In het lokale kinderdagverblijf worden er vijf kindjes bijgehouden van ouders die het niet zo breed hebben. We vinden het spijtig dat we niets aan hen kunnen geven. Ik maak me de bedenking dat ik er toch op moet letten dat ik volgende keer wat snoepjes of iets dergelijks in mijn tas steek. Verder gaan we ook nog naar de gemeenschappelijke 'comedor', waar ouderlingen en minderbedeelden een maaltijd kunnen nuttigen. We eindigen onze voormiddag op de lokale, overdekte markt. Daar barst de bom - ik heb het gehad met Malika - ze loopt me constant voor de voeten, als ik de gids even laat voor wat hij is om een foto te nemen, loopt ze me als een schoothondje achterna. Ben dus ontploft ... op z'n Nadines. Nu alleen maar hopen dat ze het begrepen heeft! Wanneer iedereen terug naar het hotel gaat, besluiten Annelies en ik de groep te verlaten en alleen nog wat op de markt rond te dwalen. Malika kijkt wel verlangend maar blijft wijselijk staan ... gelukkig .... wat een verademing. Het is enorm indrukwekkend te zien hoeveel soorten aardappels ze hier hebben. De aardappel zou afkomstig zijn uit Peru en wordt hier de chunu genoemd. De Inca's verbouwden de plant honderden jaren geleden al omdat deze ook op grote hoogten in de Andes groeit. Er is ook een zogenaamde 'witches market' waar allerlei bijzondere dingen te koop aangeboden worden die gebruikt worden bij het offeren aan moeder aarde. Zo ook gedroogde lama foetussen ... er zijn er zelf met een mutsje op.

Ze worden in de grond gestopt om er voor te zorgen dat het land na een drietal oogsten opnieuw vruchtbaar wordt. Wanneer we de markt verlaten, dwalen we nog wat door de stad. We zien mooie binnenpleintjes, nemen vele foto's van kindjes en eten een lekker soepje in een pittoresk steegje. We bezoeken ook nog een kunstgalerij waar plaatselijke kunstenaars hun werk tentoonstellen. Op een klein pleintje zien we enkele mannetjes met een typemachine op schoot. Blijkbaar wonen er redelijk wat analfabeten in Arequipa en die mensen laten op het plein een brief of officiële documenten invullen/typen. Het was vandaag dus een relax dagje op eigen tempo. Om kwart voor zeven vervoegen we ons bij de rest van de groep en gaan naar een wel heel speciaal restaurantje. Hier kunnen we cavia eten. Thuis had ik me reeds voorgenomen om deze typische lekkernij van Peru hier te eten, ook al kreeg ik van die reacties dat je zo'n schattig beestje toch niet opeet. Wel ja, kip eet ik toch ook en dat is ook best zielig voor dat diertje. Slechts drie van ons wagen zich aan het minuscule beestje, Achiel, Paula en ikzelf. We krijgen ons bord met daarop het volledige beestje in al z'n glorie, inclusief kop en pootjes.

Sommigen vinden het vies maar ik vind het nog meevallen en het is eigenlijk best lekker - smaakt een beetje naar kip. Enig nadeel is dat er niet echt veel vlees aan zit (behalve dan de lever en de niertjes - maar daar heb ik me niet aan gewaagd) en dat je moet peuzelen. In een mum van tijd heb je dan ook gedaan met eten. Voor herhaling vatbaar? Nee niet echt maar ben wel blij dat ik het geproefd heb en dat ik niet zo veel honger had want anders had ik toch nog even langs de plaatselijke McDonalds moeten passeren.

Posted with Blogsy