Vanmorgen gaan Paula en Achiel ons verlaten. Zij vliegen al door naar Lima om nog 2 dagen door te brengen met hun vrienden. Daarom gaan we vroeg ontbijten om nog afscheid van hen te kunnen nemen. We zien ze uiteraard terug binnen 2 dagen wanneer we vanuit Lima naar huis vliegen ... maar toch. Na het ontbijt nemen we de bus naar de Heilige Vallei van de Inca's. Deze begint in Pisac en volgt de bedding van de Urubamba tot in Ollantaytambo. Deze streek is aangenaam, veel ongerepter en minder toeristisch dan Machu Picchu. Eerst stoppen we in Awanakancha, dat 'The house of weaving' betekent. Hier hebben 420 families van weven hun voornaamste activiteit gemaakt. We zien er de alpaca, de lama en de vicuñas weer. We krijgen een uitleg over de kwaliteit van de wol en de kostprijs, alsook hoe de wol wordt gekleurd. Er zitten ook wat dames te weven - waarschijnlijk netjes uitgedost voor de toeristen maar we krijgen toch een beeld van hoe de delicate alpacawol geweven wordt.
Uiteraard is er ook een winkeltje waar je de dure spullen kan kopen, maar het moet gezegd, we zien duidelijk dat de kwaliteit van de wol echt top is. Malika heeft al een half uur in de winkel rondgedwaald en niks gekocht. Ik neem Annelies even mee binnen om haar mening te vragen over iets, ga naar de kassa en wie staat er met net hetzelfde binnen de twee seconden naast mij denken jullie? Juist ja .... grrrrr word gek van dat mens! Nog twee dagen te gaan ... gelukkig! Aan de Mirador de Taray zien we de heilige vallei onder ons liggen. Het uitzicht is prachtig. Daarna is het tijd om Pisac te bezoeken. In deze Inca Site zien we de overblijfselen van de politieke, administratieve en godsdienstige structuren die verdeeld zijn over de pieken van de heilige bergen. Wanneer we terug naar de bus gaan, missen we Brenda. Blijkt dat zij nog aan het filmen was en dat er plots een toerist de afgrond in viel, ze zag het gebeuren en is helemaal overstuur. Er vloeien traantjes, waarschijnlijk ook de combinatie moe, geschrokken en het feit dat ze al 4 dagen haar Jules niet heeft gezien. By the way ... de dame kon wel op het nippertje gered worden. We rijden daarna naar de voet van het gebergte naar het dorp zelf. Hoewel in het dorp vooral koloniale gebouwen voorkomen, heeft het toch zijn oorspronkelijke inca plattegrond bewaard. Hier vinden we een grote souvenirmarkt waar we nog wat rondlopen maar eigenlijk meer foto's maken van de kleurrijke mensen dan dat we hun koopwaar aanschouwen.
De lunch plek is een toeristisch restaurantje waar een buffet geserveerd wordt voor 35 soles (voorgerecht, soep, hoofdgerecht, drank en een pisco sour) daar kunnen we niet voor sukkelen. Na de lunch rijden we door naar Ollantaytambo. Wanneer we daar aankomen is er op het dorpsplein net een feest bezig met dansers in traditionele klederdracht. Annelies en Claire willen graag stoppen maar de gids is vastberaden en zegt de chauffeur door te rijden. Aan de site gekomen, zien we opnieuw trappen ... Beide dames hebben er geen zin meer in om weeral trappen te doen en dan al helemaal niet na het bezoek aan de Machu Picchu, wat toch het summum is van de Inca sites. Uiteindelijk krijgen ze hun zin. Zij blijven beneden en gaan wat rondwandelen in het dorp. Brenda en ikzelf willen de site wel zien en Malika ja .... die staat daar maar te twijfelen, net zo lang tot de rest al weg is en ze tot het besef komt dat ze mee omhoog moet. Brenda is een beetje boos dat de anderen er stiekem vandoor zijn gegaan en Malika niet hebben meegenomen. Ik begrijp hen echter volkomen ... vind het alleen jammer dat ze nu bij ons is. Om tot helemaal boven te geraken naar de tempel van de zon, moeten we de vele hoge Inca treden beklimmen. Ik voel de spieren in mijn dijbeen trekken ... Boven gekomen zien we een grote muur die uit 6 blokken van roodachtige stenen vervaardigd werd met hierop een stuk van het Inca kruis. Op 21 juli wanneer de zon schijnt, is deze plek verlicht. We wandelen langs boven over de rotswand naar de andere kant van de site waarbij we in de rotsen duidelijk een Inca gezicht kunnen waarnemen. Van hierboven hebben we een prachtig zicht op de stad onder ons.
Na een uurtje is de rondleiding voorbij en vervoegen we ons terug bij de rest van de groep. Met de bus rijden we in 2 uurtjes terug naar Cuzco, waar Brenda herenigd wordt met Jules. Hij heeft een schitterende tijd gehad en vertelt er vol vuur over tijdens het diner. We eten in een geweldig restaurant - alweer. Wat hebben we toch een geluk dat Fabian een echte "local" is en alle goede restaurants kent. De Peruviaanse keuken is werkelijk subliem - de smaken zijn zeer verfijnd en de keuze is enorm. Morgen onze laatste dag in Cuzco. Hopelijk opnieuw met prachtig weer!
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten