Amsterdam - Amman

Ik heb lang getwijfeld om me opnieuw in te schrijven voor een reis naar Jordanië want de voorbije twee jaar moest de reis geannuleerd worden. Het lijkt wel of er een vloek rust op deze bestemming. Maar … derde keer, goede keer! Het thuisfront zal de komende week waarschijnlijk nagelbijtend wakker liggen uit bezorgdheid maar ik kijk er alvast heel erg naar uit. Wanneer ik familie en vrienden vertelde dat dit land op de planning stond, werd dit nooit echt enthousiast onthaald. Is het er wel veilig, was één van de meest gehoorde reacties. Het reisbureau verzekerde me echter dat ondanks alle onrust in de buurlanden, Jordanië wel degelijk veilig is. Het land vormt een soort veilige baken tussen alle landen met onrust. Wel moet je als toerist natuurlijk rekening houden met de cultuur. De meerderheid van de bevolking is Islamitisch en dus heb je te maken met andere normen en waarden.  Het openbare leven wordt bepaald door de wetten van de Koran. De dag begint alvast heel relaxed. Rond 10 uur brengt Greta me samen met Tania naar Brecht waar Maurina en Ria al staan te popelen om te vertrekken. We hebben er allemaal ongelofelijk veel zin in! We vliegen met Royal Jordanian vanuit Amsterdam dus eerst nog even de auto in.  Eenmaal op Schiphol geven we de auto af en gaan we op zoek naar de incheckbalie. Onze vlucht heeft een uurtje vertraging, dat begint al goed. Wanneer we van onze koffers verlost zijn, begint het wachten.

Ondertussen hebben we al enkele mensen van de groep gezien: Kim, een meisje uit Hoevenen, een echtpaar uit Wolvertem en twee Nederlandse dames die beiden luisteren naar de naam Karin, lekker gemakkelijk. We twijfelen even of we de flying carpet zouden nemen maar dan arriveert eindelijk ons vliegtuig. Eenmaal in de lucht begint de struggle met de muziekinstallatie. Zowel Kim als Tania krijgen hun hoofdtelefoon niet aangesloten en mijn geluid staat zo hard dat ik bijna instant doof wordt. Achter ons zitten ook twee meisjes uit de groep, zij geraken in gesprek met een Jordaniër die hen prompt zijn telefoonnummer geeft. Tegen de tijd dat de innerlijke mens versterkt is, zijn we al halfweg. Na 4 uur vliegen, arriveren we in een totaal andere wereld op de luchthaven van Amman en kan onze Jordanië rondreis van start gaan! We worden op het Queen Alia International Airport onthaald met een bord waarop staat ‘Ahlan Wa Sahlan’ – Welkom in Jordanië. Hier is het een uurtje later dan in België dus geen jetlag deze keer! We maken kennis met onze Jordaanse reisbegeleider Adel. Zijn moedertaal is Arabisch maar hij spreekt ook redelijk goed Nederlands want hij studeerde 2 jaar in Den Haag. Hij bespreekt kort de reis en vertelt over de gastvrijheid van de Jordaniërs, en dat laatste mag je letterlijk nemen. Er zijn 7 miljoen Jordaniërs en 2,5 miljoen Syrische vluchtelingen, dat is dus 1 op 3.  

Onze groep bestaat uit 20 personen: 6 mannen en 14 vrouwen, half Belgisch, half Nederlands en een mix van verschillende leeftijden. We worden begeleid naar een vrij luxueuze bus waar we met z’n allen perfect in passen. Amman, de hoofdstad van Jordanië is verreweg de grootste stad van het land en is in veel opzichten anders dan steden die wij in Europa gewend zijn. Het stadsbeeld wordt gedomineerd door heuvels, zeven in totaal maar het is al redelijk laat en donker dus veel van de stad zien we niet. Alles lijkt wel heel modern en de driebaansweg is breed.

We logeren de komende drie nachten in het Signature Hotel, aan de rand van het centrum. Bij de receptie krijgen we de sleutels van onze kamer. Eén van de bedienden brengt onze koffers naar ons nieuwe onderkomen voor de komende twee nachten. Het is altijd weer even spannend om te zien waar je terecht komt. De kamers zijn redelijk groot en we hebben 2 brede bedden.

Na een lange dag, is het hoog tijd voor onze nachtrust. We strekken ons uit en vallen al snel in een rusteloze slaap. Heel ver weg hoor ik opgewonden stemmen. Arabisch. O ja, ik ben in Jordanië, denkt mijn reeds half slapende brein.