Vandaag doet Wales zijn reputatie alle eer aan want we worden wakker onder een zwaarbewolkte hemel. We laten ons echter niet kennen, trekken onze regenkledij en bottines aan en trekken er op uit. Onze ochtend brengen we door in het Victoriaanse kustplaatsje Mumbles. Eerst maken we een ontspannen wandeling door het stadje waarbij John ons over zijn jeugd vertelt en ons de buurt toont waar hij zijn jeugd doorbracht. In gedachte zien we Johnny Boy al door de straten lopen. Het stadje heeft heel gezellige huisjes, allemaal geschilderd in een andere kleur. Er zijn toffe winkeltjes zoals de Oyster Gallery waar ze mooie woondecoraties, originele kunstwerken en sieraden verkopen. Het is bijna kerst dus altijd leuk om alvast wat op de kop te tikken. Bonnie Tyler is de beroemdste inwoner van Mumbles, ze groeide er op en ondanks haar wereldwijd succes, heeft ze hier nog steeds een huis.
Ik heb me laten vertellen dat Joe’s dé plek is om ijs te eten en ook John en Fiona bevestigden gisteren dat het ijssalon al bestond van toen ze klein waren. Joe creëerde in 1922 een uniek recept voor vanille-ijs. Vier generaties later gebruikt zijn familie nog steeds hetzelfde recept. Vermits het weer niet echt zomers is, moeten we niet aanschuiven. We besluiten het hier op te eten en nemen er een lekkere latte bij. Het ijs is inderdaad heerlijk. De latte smaakt ook goed, al kan ik er niet echt lang van genieten want die stoot ik per ongeluk omver. Ik heb John en Helge nog nooit zo snel opzij weten springen. De Welsh zijn zo’n vriendelijke mensen want ondanks dat het mijn fout is, willen ze onmiddellijk een nieuwe voor me maken. Wat verlegen wijs ik hun voorstel af.
Mumbles is al sinds 1807 de badplaats van Swansea en het is er heerlijk vertoeven. De oude pier is waarschijnlijk een leuke plek wanneer de zon schijnt maar we moeten best wat regen trotseren. Van hieruit zien we op de heuvel Oystermouth Castle en besluiten om tot daar te wandelen. Er zijn meer dan 600 kastelen in Wales maar dit heeft een bijzondere betekenis voor John.
Van zodra we boven op de heuvel komen, trekt de hemel open en schijnt de zon. We besluiten het majestueuze kasteel dus eerst van buitenaf te bekijken voor de regen terugkomt. Boven op de kantelen, hebben we een prachtig uitzicht over de baai van Swansea. We genieten van het middeleeuwse doolhof van diepe gewelven en geheime trappen en ook van John’s verhalen over zijn vroegere speelterrein. Het kasteel dateert al van kort na 1106 maar is in de loop der jaren vaak van uitzicht gewijzigd. Origineel werd het gebouwd in hout maar na vele aanvallen van de Welsh, heropgebouwd in steen. De ingang van het kasteel aan de zuidkant is een gewelfde doorgang, geflankeerd door wat oorspronkelijk twee halfronde torens waren. Van deze is de voorkant afgehakt en de rest is opgelapt en opgeknapt. Binnen in het kasteel is het zuidelijke deel een open binnenplaats met overblijfselen van twee lange, rechthoekige gebouwen. Daar waar vroeger de garderobe was, rijst een kleine toren omhoog van waaruit we een prachtig zicht hebben op het mooie raam van de voormalige kapel. De legende zegt dat de Lady in white, Alina de Braose, die begin 1300 in het kasteel woonde, er ronddwaalt. Wij kwamen gelukkig geen geesten tegen.
We verlaten Mumbles en rijden langs rustige, slapende dorpjes met typisch Britse huizen in natuursteen waar geen kat te zien is. De huisjes zijn klein en hebben geen oprit of garage waardoor heel wat auto’s geparkeerd staan langs de kant van de toch al smalle wegen. We parkeren de wagen aan Caswell Bay en maken een klifwandeling langs de kust via het Gower Coastal Path. De zee is redelijk wild vandaag en de golven beuken op de rotsen onder ons. Het weer blijft ons de ganse tijd goed gezind en het is bij momenten zelfs echt warm.
Wanneer we in Langland Bay aankomen, is het laagtij. Het strand hier is misschien wel het beroemdste strand op het zuidelijke deel van het schiereiland Gower. Typisch hier zijn de groene strandcabines en de prachtige oude huizen op de kliffen die dateren uit de victoriaanse tijd. Helemaal boven op de top heeft Catherine Zeta Jones een huis maar dat is jammer genoeg niet zichtbaar van waar wij staan. Zij werd geboren in Wales en we begrijpen volkomen dat ze hier nog een stulpje heeft want wat is het hier mooi.
We hebben gereserveerd voor een late lunch bij Langland Brasserie. Lunchen met zicht op deze prachtige baai, ja er zijn ergere dingen. We besluiten voor het menu te gaan en gewoon te genieten. Ik start met tomaten bruschetta waar het hele gezelschap de komende avond veel plezier van zal hebben want er zit ongelofelijk veel look in. Helge en John gaan voor de calamares. Veel tijd om het voorgerecht te laten zakken, hebben we niet want het hoofdgerecht staat vrij snel op tafel. De fish and chips zijn heerlijk. Een dessertje gaat er bij niemand van ons nog bij dus wandelen we opnieuw naar de auto via de indrukwekkende kliffen. Ondertussen is het hoogtij en Caswell Bay is een geweldige plek om naar de surfers te kijken.
Onderweg stoppen we nog even in een gezellige pub voor een laatste drankje en rijden dan terug naar Oxwich. Met een tasje thee en een stukje wortelcake, vernemen we dat Groot-Brittannië, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en the Commonwealth afscheid moeten nemen van Queen Elizabeth.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten