Wildpark Han-sur-Lesse

We ontbijten iets later vandaag want we hebben wat meer tijd. De natuur in de Belgische Ardennen is prachtig, glooiende heuvels en gigantische bossen. Vandaag gaan we op zoek naar de ‘Europese big five’ in het wildpark van Han sur Lesse. Duimen dus dat we de wolf, de bruine beer, de lynx, de Europese bizon en de veelvraat tegenkomen. Het natuurreservaat werd in 1970 geopend en de meeste dieren leven hier in hun natuurlijke habitat. Onze wandeling door het wildpark begint bij het Dassenpad.  Dassen komen we niet tegen, die verschuilen zich veilig in hun hol onder de grond, maar vogels zien en horen we in overvloed. Wanneer we aan de spoorweg komen, de eigenlijke ingang van het park, begint onze echte ontdekkingstocht doorheen uitgestrekte groene vlaktes en bossen. 

Het eerste dier dat we zien, is niet bepaald mijn favoriet: het everzwijn. In de Ardennen komen ze vaker voor en in het wild wil je ze niet tegenkomen. Het heeft zo een herkenbaar silhouet dat het eigenlijk niet te verwarren is met gelijk welk ander dier.  Met hun grote kop en die kleine venijnige oogjes, is het niet moeders mooiste maar toch smelt ik vandaag voor mama everzwijn met haar drie jongen. Hoe schattig zijn die? In tegenstelling tot hun mama’s bruingrijze vacht hebben ze mooie okergele streepjes over hun lijfje. Al spelend struikelen ze over elkaar en ze zijn pas rustig wanneer ze de tepels van hun mama bereiken en beginnen te drinken. Mama everzwijn knort van plezier. 

Aan de overkant zitten de rendieren en die vind ik sowieso leuk. Eentje komt heel dichtbij ons terwijl hij met zijn neus in de korstmossen zit. Jammer dat hij maar een half gewei heeft. Waarschijnlijk is de andere helft afgebroken in een gevecht. Alles is hier zo natuurlijk mogelijk gehouden en op zich heeft dat wel iets maar ik ben wel blij dat ik mijn laarzen heb aangetrokken want het pad is niet echt heel handig om te wandelen. We lopen hier zo goed als alleen. Ja het heeft zo zijn voordelen wanneer je buiten het seizoen komt. Geen joelende kinderen, geen volk voor je lens en dieren die een pak rustiger zijn. We passeren de kooi van de uilen. Het zijn nacht roofdieren dus veel beweging zit er niet in. Ze zitten te slapen op een tak, ook al ligt er een lekker hapje klaar in hun hok. De marmotten die wat verderop zitten, zijn dan weer wel heel actief. Ze hebben net eten gekregen en hun snuitje gaat vrolijk op en neer.  Even laat ik het kind in me los bij de houten speeltuigen. Het balanceren op de ronde balken gaat me nog goed af.

Onderweg passeren we een bladerdakbrug die ons door de hoge dennen over de verblijfplaats van de poolvos leidt. Hier hebben we een magnifiek uitzicht over de kleine beestjes. Twee witte pluizenbolletjes kijken ons loom aan. Veel leven zit er niet in. Bovenop de heuvel, genieten we van het bijzondere uitzicht over het dal. Hier strekt de oude vallei van de Lesse zich uit. Verschillende roofvogels zweven zonder al te veel inspanning boven de grond. In de thermiek wint de vogel hoogte, ze hoeven enkel maar hun vleugels uit te strekken. In een quasi uitgestorven plekje van het park, botsen we op een lange vijver met daarin een grote houten boomstam. Twee prachtige zwart-gele kikkers liggen roerloos te zonnen. Ik vind ze prachtig en mijn camera maakt overuren. Tot Tania begint te lachen … dat zijn geen echte zegt ze heel serieus. Ik ben niet overtuigd … heb ik nu net minutenlang een plastic kikker proberen vastleggen op beeld? Een lang stokje moet zekerheid bieden. En ja hoor, de beestjes verroeren zelf bij het aanporren geen vin. Ik kan wel door de grond zakken van schaamte. Gelukkig is er verder niemand in de buurt. 

Bij de roedel witte wolven blijven we iets langer hangen want dat is Tania’s lievelingsdier. De prachtige vacht van het dier is zeer gegeerd bij bonthandelaars en ik begrijp meteen waarom. Ze lijken echt super zacht. We kennen wolven vooral uit sprookjes waarin het dier vaak als angstaanjagend wordt omschreven. Gelukkig is de wolf niet gevaarlijk voor de mens, ze zijn banger voor ons dan wij voor hen. Ze zien er in ieder geval heel zachtaardig uit. 

Halverwege het park is er een kleine blokhut waar we iets kunnen eten en dat komt net op tijd want we hebben honger. Alles is echter op voorhand klaargemaakt, dus de sandwiches zijn belegd met zowel kaas als hesp. De man is echter niet van slechte wil en is bereid om de kaas uit de croque Monsieur te halen voor mij. Hij legt het stukje extra kaas tussen de croque van Tania. Zij heeft nu een overkill aan kaas!

Na de lunch zetten we onze tocht verder.  We dalen nu terug een beetje af door het bos. De temperatuur is al een beetje gezakt en je voelt de vochtigheid in de lucht. Boven ons hoofd cirkelen alweer enkele roofvogels. Er is hier ook aan de kindjes gedacht. In het bos zijn er her en der leuke sculpturen van de dieren die hier voorkomen. Sommige zijn heel kunstzinnig in hout, andere wat simplistischer. Soms schrik ik even wanneer ik in mijn ooghoek een dier zie. Het blijkt dan te gaan over een gewone afbeelding van een beest. Zoals gezegd, voor kindje is dit leuk maar voor ons hoeft dit niet. Het doet een beetje afbreuk aan de echtheid van het park. 

Wanneer we drie kwart van het park door zijn, arriveren we bij een soort kampvuur. Dit komt net op het juiste moment dus verwarmen we onszelf even. Wanneer er een safari truck aankomt en er een massa mensen uitstapt, besluiten we verder te gaan met onze wandeling. We worden echter tegengehouden. We bezoeken het park in de bronsttijd wat resulteert in edelherten die zich agressief gedragen vanwege hun verhoogde testosteron in het bloed. Het zou te gevaarlijk zijn om alleen verder te gaan volgens de medewerkster van het park. De grote wandeling wordt dus afgeschaft. We vinden het wel jammer maar veiligheid voor alles zeker. We horen ze inderdaad vaak ‘burlen’. Hun lokroep voor de vrouwtjes gaat door merg en been. We zien het wel niet zitten om in de Safari truck te gaan zitten met een hoop toeristen. Gelukkig heeft de park begeleidster nog een klein wagentje waarin ze ons wel even naar de overkant wil brengen. De prachtige edelherten houden zich inderdaad op in het gebied waar het wandelpad loopt. Wanneer we er langst rijden, vertelt de dame ons dat ze vorige week bijna werd aangevallen door het grootste dier van de kudde, genaamd Jean Louis. Ze weet dus waarover ze praat. 

We passeren de bizons die net in een hevig gevecht verwikkeld zijn. We krijgen echter niet de tijd om dat uit te zoeken want het wagentje tuft lekker verder. Bij de lynx hebben we wel wat spijt dat we niet te voet zijn want bij dit prachtige dier hadden we wel even halt willen houden. Dit katachtige roofdier kwam vroeger veel meer voor maar zijn nu bijna uitgestorven. Vooral de pluimpjes aan hun oren vind ik schattig. Dankzij hun gevlekte vacht kunnen ze zich in alle seizoenen perfect camoufleren.

Bij de bruine beren mogen we het wagentje terug verlaten om te voet verder te gaan. Op een terrein van 2 hectare zien we de schattige dieren grazen. Ze eten hoofdzakelijk planten en ze lijken wel uitgehongerd. Wat een machtig dier is dat toch, al zou ik niet graag oog en oog komen te staan met deze kolossen. We hebben een beetje medelijden met een grote bruine beer die een beetje verderop in afzondering werd gezet. Op een kleine oppervlakte loopt het dier over en weer en het ziet er heel ongelukkig uit. De klauwen zijn goed zichtbaar … daar wil je niet door verrast worden. 

De laatste meters brengen ons naar het Salpetergat, de oude ingang van de grotten en het eindpunt van de wandeling door het park. Aangekomen bij het eindstationnetje besluiten we de weg naar het dorp te voet te doen maar dan merken we dat ook dat niet mogelijk is. Er zit een slot op het hek. De conducteur van het treintje zegt ons dat we geen keuze hebben en dus met hem mee moeten. Het versleten treintje brengt ons al piepend en krakend terug naar de hoofdingang. We hebben inderdaad de big five gezien maar ook tal van andere dieren zoals wilde paarden, zwijnen, rendieren, herten en prachtige vogels. Het was alweer een heerlijke dag met veel zon. 

‘s Avonds rijden we naar Rochefort waar we bij Prosper Fd genieten van de Chinese keuken.