Sofie, Yves en ik hebben dit jaar gekozen om maar liefst 2 keer op weekend te gaan. Vandaag gaan we dus voor een tweede keer samen op stap, deze keer naar Zeeland. Angstvallig hebben we gekeken naar de weersvoorspelling voor de komende dagen. Het zou niks worden, met het weer. Tot we deze ochtend toch een blauwe hemel zien. Het zonnetje begint zelfs te schijnen van zodra we de Nederlandse grens oversteken. Voor we naar ons logeer adresje trekken, passeren we in Wemeldinge, gelegen in Zuid-Beveland aan de Oosterschelde en de monding van het Kanaal door Zuid-Beveland. Van oudsher was Wemeldinge een agrarisch dorp totdat in 1866 het kanaal door Zuid-Beveland werd geopend. Visvangst en oesterkwekerijen werden een belangrijke bron van inkomsten. Wemeldinge heeft een grote jachthaven, er wordt veel aan watersport gedaan en er zijn vele wandel- en fietsroutes. Aan de noordkant van het dorp ligt Nationaal Park Oosterschelde, het grootste natuurpark van Nederland.
In de vorige eeuw leefde ‘Weumelinghe’ van landbouw, visserij en oesterteelt maar ook van het parlevinken. De binnenschippers die in de toenmalige sluis lagen te wachten konden bij de parlevinkers, varende winkeltjes hun inkopen doen. In 1992 werd het kanaal door Zuid-Beveland verbreed en om Wemeldinge heen gelegd. De sluizen bij Wemeldinge verloren hun functie en de handel op het water verdween. Bij de voormalige sluizen ligt nu de jachthaven. Bij aankomst zien we de boten al liggen. Wanneer we uit de wagen stappen schijnt de zon nog steeds. Er is wel een stevig windje maar dat is niet ongewoon in Zeeland. We besluiten eerst een mooie wandeling te maken langs het water over de lange dijk.
Door een vete tussen een molenaar en zijn knecht zijn er 2 molens vlak na elkaar en vlak bij elkaar gebouwd. In 1866 brandde de molen van Wemeldinge helemaal af. De knecht zag zijn kans schoon en bouwde snel zijn eigen molen; de Hoop. Zijn voormalige baas bouwde vlak daarna de Aeolus, die wat groter is. Tussen de twee molens staan er bambi’s op een grasveld die snel dichterbij komen wanneer ze vermoeden dat we eten bijhebben.
We wandelen verder naar de Dorpsstraat, die door 2 rijen lindenbomen van meer dan 100 jaar oud wordt verdeeld in een rijweg en twee onderstraten. Deze straat is eigenlijk een oude dijk en ligt dan ook hoger dan de rest van het dorp. De huizen staan met hun gevelpanelen s naar de straat en die vertellen precies waar het gebouw ooit voor gediend heeft. Hun oude functie is nog goed zichtbaar. We zien het gemeentehuis, de boerenleenbank en de plaats waar de paarden uitgespannen werden en konden eten en drinken net als hun baas, de herberg dus. De gebouwen zijn nu omgetoverd tot woonhuizen, maar de charme is er nog steeds. De achtertuinen liggen vaak lager onderaan de oude dijk. Lang was de dorpsstraat een bedrijvige straat, de belangrijkste gebouwen zoals de bakker, kruidenier, herberg en gemeentehuis waren hier gevestigd. De ambachtslieden zijn weg, maar aan de gebouwen is de bedrijvigheid nog af te lezen. De 148 leilinden geven de straat een unieke uitstraling, zij zijn gepland in 1900 en worden jaarlijks gesnoeid om de unieke uitstraling te behouden.
Parallel aan de Dorpsstraat liggen 2 achterwegen de Noordelijke en Zuidelijke achterweg, die te bereiken zijn via vijf smalle romantische steegjes, die slopjes worden genoemd. In de slopjes is goed te zien dat dat men oude stenen van verloren gegane gebouwen heeft hergebruikt bij de bouw van de huizen. De voorgevels werden met mooie nieuwe stenen gebouwd. De slopjes zijn vernoemd naar de vroegere bewoners. De moeite waard om even te bekijken. We worden even totaal meegenomen naar de tijd van toen.
We besluiten eerst nog even naar het Nationaal Park Oosterschelde te wandelen. Deze staat in open verbinding met de Noordzee zodat het dagelijks 2 keer eb en vloed is. Bij eb vallen slikken en platen droog waar vogels hun eten bijeenzoeken en zeehonden kunnen rusten. Sofie hoopt er nog steeds op zeehonden van dichtbij te spotten, maar vooralsnog krijgen we die niet te zien. Terwijl Yves zich op een bankje zet, wandelen Sofie en ik nog even verder naar het uitzichtpunt de Duikbril, waar we uitkijken over het water.
Lunchen doen we bij café de Zeevonk. We besluiten binnen een 12 uurtjes plank te bestellen zodat we even aan de wind kunnen ontsnappen. Jantje Smit knalt hier uit de boxen, afgewisseld met andere schlagerzangers. De bruine kroeg heeft een nostalgische uitstraling en er hangt een gezellige Hollandse sfeer. We voelen ons er meteen thuis. De dame is super vriendelijk, het eten buitengewoon lekker.
We hebben een huisje geboekt aan het water in Kattendijke. Wanneer we toekomen zijn we aangenaam verrast. Het huisje ligt in het park Beau sur Mer maar helemaal aan de rand waardoor we een weids zicht hebben op de Zeelandse natuur en de brede sloot. Er zijn maar liefst 2 terrassen, aan het huisje zelf en eentje aan het water. We arriveren net op het moment dat de hemelsluizen open gaan. Na amper 10 minuten verdrijft de zon de regenwolken en in een mum van tijd komt de blauwe lucht terug tevoorschijn. Binnen is het super gezellig en er is heel veel lichtinval.
Het is eb dus Sofie wil toch nog eens gaan kijken of er geen zeehonden op het strand zijn, je weet maar nooit. In de verte ziet ze iets bewegen dus voor ik het goed en wel besef, schiet ze haar sandalen uit en wandelt ze over de modderige vlakte richting haar zeehond. Ze komt echter van een kale reis terug. Beteuterd laat ze weten dat het een vogel was. Terug bij het huisje steekt ze haar modderige voetjes in het water.
Rond vier uur maken Sofie en ik nog een wandeling door het charmante dorp. We kuieren door de gezellige straatjes. De huizen hebben hier bijna allemaal een mooi terrasje en de bloemen in het voortuintje bloeien volop. We passeren de hervormde kerk met haar elegante pastorie en houden daarna even halt bij de plaatselijke kinderboerderij. De geitjes komen ons al tegemoet. Plots zie ik een kattenkunstwerk en dan nog één en nog één. Het duurt even voor we de link leggen met de naam van het stadje.
Terug in ons huisje vleien we ons neer in de gezellige zeteltjes. Terwijl wij genieten van de warme zonnenstralen achter het glas, giert de wind om het vakantiehuisje.
