Marburg

We checken uit rond 10 en rijden dan naar Marburg. Het bergstadje met een goed bewaard, sfeervol middeleeuws centrum, ligt aan de rechteroever van de Lahn en geniet vooral bekendheid voor zijn universiteit, die in 1527 de eerste protestantse universiteit ter wereld was. Het is ook wel een beetje de stad van de Gebroeders Grimm, je weet wel … die van de sprookjes. Over de stad zelf schreef Jacob Grimm: 'Ik geloof dat er meer trappen op de straten zijn dan in de huizen’. Dat is iets wat we al snel merken! Wanneer we de auto geparkeerd hebben, trekken we naar de oude stad. Deze is te bereiken door een steile klim maar eureka, er is ook een lift die het hoogteverschil tussen het boven- en benedendeel van de stad verbindt. 

Eenmaal in de oude stad, halen we een plannetje bij de toeristische dienst en vragen gelijk waar we het stadstreintje kunnen nemen dat ons langs alle bezienswaardigheden brengt. We krijgen echter te horen dat deze enkel van woensdag tot zondag rijdt. We moeten dus te voet naar het op 109 meter hoogte gelegen kasteel, het Landgrafenschloss. Dat voelen we flink in de benen! Halverwege wil ik afhaken maar dat is buiten Ann gerekend. Niet flauw doen en verder klimmen! Eenmaal boven hebben we een prachtig panoramisch uitzicht over de omgeving. Jammer dat het weer vandaag niet echt meezit. Het is bewolkt en af en toe valt er een druppel. 

Het slot bestaat uit een groep gebouwen in verschillende stijlen. Een eenvoudige burcht uit de twaalfde eeuw is de kern waaromheen andere delen zijn ontwikkeld. Het kasteel torent hoog boven Marburg uit. In de gerestaureerde kapel van het kasteel zien we twee hoofden liggen die gebruikt worden tijdens een processie. Wanneer Anneke ertussen gaat staan, lijkt ze wel een liliputtertje. Vanaf het kasteel begint het ‘Grimm-Dich-pad’ dat ons door de binnenstad leidt. Onderweg staan bekende sprookjesfiguren op ons te wachten, zoals de grote boze wolf en roodkapje. Op de muur van het kasteel, staat het glazen muiltje van  Assepoester.

Op de markt in het historische centrum van Marburg, zetten we ons op een terrasje, waar we kunnen genieten van de mooie gevels van de oude panden rondom ons. Er staan veel vakwerkhuizen uit de 16de eeuw. Na deze break wandelen we terug naar de benedenstad waar de winkeltjes op ons wachten. Rond vier uur rijden we terug naar huis.

Winterberg

Zalig geslapen! We worden wakker met opnieuw prachtig weer. Het is zondag dus gaan we eerst uitgebreid ontbijten. De eitjes worden hier à la minute gebakken. Rond tien uur trekken we naar de toeristische dienst bij het Kurpark vanwaar het Schluchten und Brückenpad begint. De wandeling gaat dwars door een bergkloof tussen de heuvels. Verdwalen kan niet want ze is prima gemarkeerd. Een gele stip geeft de heenroute aan en twee gele stippen de terugroute. De paden kruisen elkaar af en toe dus een kortere route nemen is mogelijk. Wij besluiten echter de volledige lus te doen. Eerst lopen we langs de rand van deze kloof, die rotsig en diep is. Daarna begint de steile afdaling terwijl we onder ons al een glimp opvangen van een beekje. We gaan over verschillende bruggetjes en passeren veel watervalletjes. Het is een gouden herfstdag en de kleurrijke bladeren ritselen heerlijk onder onze voeten. Onderweg zien we verschillende paddenstoelen waarvan sommigen met prachtige kleuren. 

Uiteindelijk bereiken we het dal waar een bankje uitnodigt om even te pauzeren en waar we even genieten van de stilte, al is dat laatste relatief. Het is zondag en er zijn best veel wandelaars op pad. Op zich genieten de meesten ook van de natuur maar je hebt altijd van die joelende kinderen die serieus wat decibels produceren. 

Omdat de heenweg grotendeels bergafwaarts ging, is het begrijpelijk dat de terugweg toch iets zwaarder is. De prachtige omgeving maakt echter alles goed. We steken een houten brug over waaronder een beekje de berg afstroomt. Daarna zijn er trappen, veel trappen en dat is best uitdagend! Af en toe hou ik halt, zogezegd om de kloof onder mij even in mij op te nemen maar eerlijk, soms ben ik gewoon even buiten adem.

Eenmaal boven, volgt er nog een slingerend smal pad. Wanneer we het bos uitwandelen, hebben we zin in iets zoet. We besluiten dus even halt te houden bij een konditorei waar we iets lekkers nuttigen. Ann een marsepeintaart en ik een apfelstrüdel met vanillesaus en ijs. Daarvoor mogen ze me altijd wakker maken, maar ook als goedmakertje na een inspanning smaakt het hemels. 

Dan is het tijd om te shoppen! Er zijn verrassend veel winkels. Bijnaam van Winterberg is niet voor niks: Winkelberg! We slenteren via de markt door de voornaamste winkelstraat en wanen ons bij momenten in Knokke.  Er zijn best veel dure winkels maar toch vinden we allebei iets wat we leuk vinden. Gisteren had ik al een paar bottines gezien die ik tof vond en die zie ik hier terug staan, alleen 20 euro goedkoper. Met de glimlach haal ik dus de centen boven. Bepakt en gezakt, besluiten we nadien het rode treintje te nemen dat langs de bezienswaardigheden van Winterberg rijdt. Gewoon gezellig een beetje de toerist uithangen, daar is niks mis mee. Het wordt echter een tegenvallende rit want we zitten in het rijtuig met vijf joelende kinderen waarvan de ouders volgens ons doof zijn en veel is er bovendien niet te zien. We passeren de kerk en daarna gaan we langsheen de skischans en het skigebied. We blijven gewoon zitten en rijden mee terug naar ons beginpunt. Onderweg ruiken we verbrande rubber en het duurt dan ook niet lang of de trein stopt. Trein defect, dus vliegen we er allemaal uit. ‘s Avonds eten we een lekkere spaghetti alvorens we naar ons hotel terugkeren. Ze gaan ons weer niet moeten wiegen.