Na ons te goed te hebben gedaan aan het enorme ontbijtbuffet, checken we uit en vertrekken naar Soesterberg, waar we het Nationaal Militair Museum bezoeken te midden van de Veluwe. Eerst nemen we een groepsfoto en gaan dan op eigen houtje op ontdekking. Het museum is nog niet open wanneer we er toekomen maar op de terreinen rond het museum zien we al immense vliegtuigen uit vervlogen tijden en enkele tanks.
Eenmaal binnen in het museum, volgen we de gele pijlen en ontdekken het verhaal van de krijgsmacht. Het meest indrukwekkend vind ik de verhalen van mensen die een oorlog hebben meegemaakt, zoals het verhaal van een militair in Afghanistan die zijn leven liet bij een explosie. Vrienden en familie vertellen zijn verhaal en het doet me toch even naar adem snakken. De mannen die het wel overleefd hebben, zitten met een trauma voor het leven. Eén van de vrienden heeft een been verloiren, de andere heeft woedeaanvallen en kan bij momenten niet meer goed functioneren. Die laatste vindt soelaas bij de paarden.
In het museum zijn er enkele sleutelstukken waaronder een Fokker D-7. Dit is het beste jachtvliegtuig uit de Eerste Wereldoorlog. Het meest bijzondere is de gesynchroniseerde mitrailleur achter de houten propeller. Het wapen en de propeller zijn zo op elkaar afgestemd, dat de kogels tussen de propellerbladen door schieten. In vredestijd wordt de Fokker ook gebruikt, bijvoorbeeld voor meteorologische metingen voor het KNMI.
Er is ook een tijdelijke tentoonstelling waar ik even stil van word. ‘War Stories - Ukraine up close’ toont de menselijke kant van een oorlog, door de indringende beelden van fotograaf Eddy van Wessel samen te brengen met videoportretten van Oekraïners. Wat betekent het te wonen in oorlogsgebied of om te vechten aan het front? Om je dierbaren achter te laten en zelf te vluchten naar een ander land? Ik mag er eigenlijk niet aan denken. Vooral de foto van een echtpaar op een bankje wanneer ze net de spoeddienst hebben verlaten is beklijvend. Ze hebben beide granaat en glasscherven in hun aangezicht.
Onder de indruk verlaten we het museum. De kilte van de oorlogsverhalen maakt plaats voor een zalig schijnend zonnetje. Daar waar we deze ochtend rustig en helemaal alleen hebben rondgewandeld, is het nu flink druk. We passeren ook nog enkele bunkers die er nu verlaten bijliggen. Rond de middag stappen we terug de bus op richting Utrecht.
In Utrecht centrum is het gezellig druk en de gids stapt er flink vandoor, waardoor we iemand verliezen. Gelukkig merken we dat net op tijd op. Eind goed al goed, het verloren schaap wordt teruggevonden en samen wandelen we naar restaurant Mej. Janssen aan de Oude Gracht. We zitten gezellig aan het water en krijgen een drankje aangeboden van mikpunt. De virgin mojito is één van de beste die ik ooit gedronken heb. Jammer genoeg kan het menu mij weer niet bekoren want steak is niet mijn favoriet. Gelukkig krijg ik het weer gedaan om dit te vervangen door kip. Deze wordt geserveerd met satésaus en dat lust ik wel heel graag. Geluk is voor aardige mensen!
Na de lunch is het tijd voor een boottocht. Uiteraard weer een wijziging van de planning. De aanlegsteiger zou op 7 minuten wandelen zijn, maar eenmaal daar krijgen we te horen dat de boot elders vertrekt. Wat volgt is alweer een stevige wandeling door de stad die voor sommigen van de mikpunters net iets te veel van het goede is. Met de tong op de schoenen, arriveert iedereen bij de boot. Opnieuw een desillusie want de boot is gesloten waardoor we niet kunnen genieten van een breed zicht. Het dak van de boot zit in de weg en het is er ook heel erg warm ondanks dat de ramen open staan. Gelukkig zitten Tania en ik helemaal vooraan waardoor we toch een iets beter zicht hebben dan de anderen. Na een tochtje van een goed half uurtje, zijn we terug bij ons beginpunt.
De terugweg huiswaarts wordt nog onderbroken met een stop in restaurant De Engel in Houtem. Daar krijgen we weer een drie gangen menu aangeboden. Tomatensoep, opnieuw varkenshaasje maar met champignonsaus (voor mij wordt deze vervangen door pepersaus) en een ijsje.
