Vannacht heeft het blijkbaar hevig gedonderd en gebliksemd volgens papa. Hij lag wakker, ik heb er niks van gehoord. Wanneer we de gordijnen openen, regent het niet maar het is zwaar bewolkt. We trekken naar de andere kant van het eiland dus misschien valt het daar beter mee. Eenmaal vertrokken, zien we een mistsluier hangen als een langgerekt lint boven de bergen. Het heeft iets mysterieus. We rijden door verschillende dorpjes, maar het thema van vandaag is ‘niks te zien’! De dorpen aan deze kant van het eiland zijn allemaal uitgestorven, geen levende ziel te bekennen. Rondom overal kale bergtoppen met hier en daar een kerk. We rijden naar de hoogstgelegen top via scherpe haarspeldbochten en komen helemaal boven uit op een plein met een prachtige olijfboom. De kerk is echter gesloten en stilte is oorverdovend.
De zee lonkt, dus nemen we op goed geluk een weg naar beneden. Uiteindelijk komen we toe in een kleine baai waar vissersbootjes liggen. Het is hier zeer idyllisch en er zijn 2 cafeetjes maar die zijn beide gesloten. We hebben niet altijd geluk! Wanneer we er wegrijden, ben ik even de weg kwijt en voor ik het weet rij ik me vast. Ik kan geen kant meer uit want de weg loopt dood. Dat wordt weer rechtsomkeer maken.
We rijden de hele kust af tot we aan de overkant van de hoofdstad Argostini komen. Bij de Bosset brug parkeren we de auto en ik stel voor om de brug over te wandelen naar het centrum. Eenmaal op de brug, besef ik dat deze langer is dan ik had verwacht, maar we hebben tijd dus houden we af en toe halt. Achter ons wordt de lucht pikzwart dus er staat ons nog iets te wachten. Eenmaal aan de overkant, duiken we onmiddellijk een bar binnen want de regen laat niet lang op zich wachten. We zitten goed en wel binnen wanneer het begint te donderen en bliksemen. Het water valt met bakken uit de hemel. Na een half uurtje is de lucht opnieuw blauw en gaan we op zoek naar een restaurantje. Hier is keuze zat want de hele boulevard is een aaneenrijging van eetgelegenheden. We kiezen er eentje uit waar we buiten kunnen zitten, maar toch met een afdakje, je weet maar nooit. Papa neemt opnieuw een visje en ik ga voor de kip gyros. Beide heerlijk en goedkoop.
Na de lunch zie ik dat papa ertegenop ziet om terug naar de overkant te wandelen, dus besluit ik alleen terug te gaan, de auto op te halen en naar de andere kant van het meer te rijden om hem op te pikken. Eenmaal herenigd, rijden we terug naar Sami.
Papa heeft nog kaas en olijven voor straks maar ik ga voor iets zoets. Griekenland staat bekend om verschillende lekkernijen, maar mijn favoriet van Kefalonia zijn de mandoles. De traditionele mandoles zijn bedekt met suikerglazuur. Ze zijn rood gekleurd met Kefalonisch zeewier en absoluut verslavend! Je vindt ze bij elke bakker en in elke supermarkt op het eiland. Snel nog even wat inslaan voor thuis.
Al bij al was het toch weer een leuk dagje met flink wat zonneschijn. We hebben denk ik nu wel elk plekje gezien op Kefalonia en kunnen met een gerust hartje morgen weer naar huis vertrekken. Wat hebben we weer genoten. Het Griekse eiland Kefalonia, we hadden er nooit eerder over gehoord want het eiland is niet heel bekend bij het grote publiek. Juist dat maakt het eiland nog zo ongerept en echt de moeite waard om te bezoeken. Na mijn eerdere bezoek aan het kleine zusje Zakynthos keek ik vanaf het strand uit op de hoge bergtop van Kefalonia. Vanaf dat moment wist ik: daar moet ik ook nog naartoe! Kefalonia is, als je het vergelijkt met Zakynthos, een stuk minder toeristisch. De natuur oogt ruiger en de bergen zijn hoger. Dit is het échte Griekenland in een notendop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten