Paris s’éveille! We horen wel wat lawaai in de kleine straat van ons hotel, vrachtwagens leveren hun goederen af aan de plaatselijke restaurants alvorens de drukte in de stad gaat beginnen. We worden langzaam wakker en gaan dan rustig ontbijten in de kleine ontbijtruimte. Ik kan niet weerstaan aan de heerlijk ruikende croissants en ze zijn hemels. Niet goed voor de lijn maar in Parijs kan je er gewoon niet omheen. Na het ontbijt trekken we onze stapschoenen weer aan en gaan op pad. Parijs is een gezellige stad, dat hoef ik niemand die er ooit al geweest is te vertellen. Of je nu de bekende trekpleisters bezoekt of ergens een wijkje in duikt, er is altijd wel wat te beleven. Straatartiesten geven Parijs nog meer kleur en maken het nog gezelliger.
In de metro worden we getrakteerd op livemuziek door een sjofel uitziende rastaman die hevig op een trommel klopt. Het is niet slecht maar toch geeft er niemand geld, ook wij niet. Na elke halte stapt hij uit en gaat de volgende coupé in, hopend op meer succes. Ja de muzikanten in de metro van Parijs zijn een verhaal apart. Vanwege de overlast mag je sinds 1997 niet zomaar muziek maken in de metrogangen. Om een speelvergunning te krijgen, moet je voor een speciale commissie komen maar het merendeel van de muzikanten heeft gewoon geen vergunning en we hebben ook niet het gevoel dat er streng gecontroleerd wordt.
Vandaag staat de omgeving van Hotel National des Invalides op het programma. Dit indrukwekkend gebouw met een gevel van 195 m werd opgericht door Lodewijk XIV, de zonnekoning. De indrukwekkende, centrale binnenplaats, de Cour d’honeur, heeft een mooie architectuur en is rondom rond aangekleed met oude kanonnen. Hier kan je ook het legermuseum en het graf van Napoleon bezoeken maar omdat het zo’n mooi weer is, trekken we gewoon verder naar de beroemdste toren van Parijs, de Eiffeltoren. Wanneer we het prachtige park inlopen waar de Eiffeltoren staat, kan ik eindelijk zeggen: Ik weet het zeker, ik ben in Parijs!!!!! Ook al moet ik toegeven dat we het gietijzeren gevaarte al regelmatig gespot hebben van ver. Het symbool van Parijs, je kan er niet naast kijken. We moeten een stukje lopen voordat we onder de 320 meter hoge Eiffeltoren staan. Aan de lift zelf staat er een rij van wel 50 meter. Het is eigenlijk een schande, van al die keren dat ik Parijs bezocht, ben ik nog nooit naar boven gegaan. Ik beloof mezelf dat ik volgende keer op voorhand tickets koop op internet want dat kan blijkbaar. De bouw van de ijzeren constructie in 1889 werd met veel protest onthaald. Het werd in die tijd aanzien als een monsterlijk gevaarte dat niet paste bij de architectuur van Parijs. Ondanks alle protesten van de inwoners van Parijs en vele critici werd de toren voor de opening van de tentoonstelling afgewerkt. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat de Eiffeltoren na het einde van de wereldtentoonstelling zou afgebroken worden maar de opkomst van de radio bracht redding. Doordat de toren boven de stad uitstak was het een uitstekende zendmast en zodoende werd besloten om de toren toch niet af te breken. Gelukkig maar!
We hebben dorst dus wandelen we een beetje verder want in de buurt van de Eiffeltoren betaal je je blauw. Een paar straatjes verder is de prijs al snel gehalveerd. En het is helemaal geen straf om door de straten van Parijs te lopen. De stad met haar monumentale gebouwen, grootse pleinen en indrukwekkende boulevards heeft ons hart gestolen. Dat Parijs nog steeds een grandeur uitstraalt, merken we vooral als we langs de Seine wandelen. De indrukwekkende bruggen geven de stad een nog romantischere aanblik.
De Pont Alexandre III in art nouveau stijl, is een wonder van 19e-eeuwse bouwkunst. De constructie bestaat uit een zes meter hoge stalen boog. De brug zelf is overvloedig versierd met allerlei lantaarnpalen en beelden van cherubijnen en nimfen. Aan beide kanten van de Pont Alexandre III staan grote vergulde standbeelden op hoge granieten sokkels.
We lopen via de boekenstalletjes langs de Seine verder naar de Notre Dame. We zien veel stoffige boeken en mooie oude landkaarten. Wanneer we bij de 850 jaar oude kathedraal aankomen, valt mijn oog onmiddellijk op de prachtige waterspuwers. De uit steen gehouwen ‘gargouilles’ zoals men ze hier noemt, ter hoogte van de dakrand zijn prachtig. Ze doen dienst als regenwaterafvoer om te voorkomen dat het regenwater langs de gevel naar beneden stroomt. De symmetrische voorgevel staat ook vol met beeldhouwwerken. De Notre Dame werd immens populair nadat Victor Hugo in 1831 het boek ‘de klokkenluider van de Notre Dame’ schreef en dat is niet voor niets want het is een prachtig gebouw. Het heeft zeker iets sprookjesachtig. Het is in deze kerk dat Napoleon zichzelf tot keizer van Frankrijk kroonde.
We hebben er weer een prachtige dag opzitten en na een heerlijk ijsje aan de Seine, nemen we de metro terug naar het hotel. Daar gaan we ons een beetje mooi maken want het is Greta’s verjaardag en dat gaan we vieren. We nemen de metro naar Quartier Latin waar we vanmiddag al een tafeltje hebben gereserveerd in restaurant Sabraj. Gelukkig hebben we dat gedaan want het is er helemaal niet zo groot binnen en er zit best al wat volk. De inrichting is in tegenstelling tot de meeste Indische restaurants heel erg gezellig en mooi. Veel warme, donkere kleuren en prachtige houten meubels. Verder geen tralala, gewoon heerlijk eten en supervriendelijke bediening. Mijn favoriete ‘chicken tikka massala’ is om duimen en vingers af te likken! De presentatie is net zoals in andere Indische restaurantjes in kleine schaaltjes: vlees, vis en rijst apart. De gerechten worden hier ook erg lekker gekruid. Het restaurantje ligt misschien wat afgelegen maar we zijn tevreden en zijn het er ook allemaal over eens dat we zeker terugkomen, wanneer we opnieuw in Parijs zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten