We sliepen voor een laatste keer in Santiago do Cacém. Jammer want deze locatie is echt prachtig. Het enige wat we niet zullen missen zijn onze huisdiertjes. De kleine farao mieren die overal op en in kropen, vonden we soms niet zo fijn. Zoals steeds zijn we de eersten aan het ontbijt. We nemen afscheid en trekken verder richting Reguengos de Monsaraz. We hebben zo’n 160 km voor de boeg, waarvan de eersten door het voor ons ondertussen vertrouwde, uitgestorven landschap van kurkeiken. Onderweg zien we heel veel ooievaarsnesten. Drie, vier soms wel vijf nesten na elkaar, in een hoogspanningsmast, lantaarnpaal of hoge boom. We stellen ons voor hoe ze vanuit hun uitkijktoren, de rode aarde, grijze rotsblokken en het goud van de onlangs geoogste velden bewaken. Jammergenoeg is het wat laat op het seizoen en zijn ze allemaal al uitgevlogen. We zien nauwelijks andere auto’s maar des te meer van die prachtige lichtbruine koeien in de wei. Ook komen we waarschuwingsborden voor de Iberische Lynx tegen. Die hebben we niet in levenden lijve gezien en dat is misschien maar goed ook. Deze bijzondere roofkat is nog steeds bedreigd al neemt de populatie toe. De Lynx is een stuk kleiner dan een tijger maar veel groter dan een huiskat en is gemakkelijk te herkennen aan zijn korte staart.
Langzaam verandert het landschap. De dorre velden met kurkeiken maken plaats voor prachtige oude olijfbomen en wijnranken zo ver we kunnen zien. In Reguengos de Monsaraz aangekomen, zien we tot onze blijdschap dat we hier verblijven te midden van de wijngaarden. De graniet- en leisteengrond en het klimaat zijn erg gunstig voor de wijnbouw. Deze streek staat dan ook bekend om de wijnproductie en de kwaliteitswijnen. De omgeving is van een verbazingwekkende schoonheid. Het eerste wat ons opvalt is de rust.
Onze accommodatie, Outeiro do Barro bestaat uit een verzameling van wit blauwe huisjes met terras die rond een gemeenschappelijk zwembad zijn gelegen. We worden vriendelijk onthaald door Rita en ondervinden al snel dat zij een op en top gastvrouw is die er heel veel plezier in heeft en voldoening uithaalt om het haar gasten helemaal naar de zin te maken. Ze belooft ons dat ze een flesje typische likeur op de kamer zal zetten zodat we dat straks bij de ondergaande zon kunnen proeven. Verder krijgen we nog wat informatie over mogelijke uitstapjes.
Nadat we ingecheckt zijn, rijden we naar Corval. Het grootste deel van het Portugese ambachtelijk geproduceerd aardewerk komt uit dit dorp. De potten en borden worden met de hand gedraaid en geverfd. Er zijn hier maar liefst 22 pottenbakkers te vinden maar wij rijden net voorbij het dorp voor een bezoek aan de zogenaamde Rots van de Verliefden. Deze menhir van meer dan twee meter hoogte vertelt een romantische legende. Een verliefd stelletje zou bij deze steen samen zijn gekomen, omdat de vader van het meisje niet akkoord ging met haar liefde. Op een dag achtervolgde hij haar en vroeg haar wat ze deed bij de steen. De jongen kon zich op tijd verstoppen en het meisje zei dat ze bij de steen kwam om ervoor te zorgen dat ze snel zou gaan trouwen. Ze vertelde haar vader dat als hij met zijn rug naar de steen zou staan en met zijn linkerhand over zijn schouder een klein steentje op de steen zou gooien, hij ook zeker weer een vrouw zou vinden (hij was weduwnaar namelijk). Dit gaf het vriendje tijd om te ontsnappen. Nog datzelfde jaar trouwde de vader met een mooie vrouw. Het meisje bleef haar geliefde treffen bij de rots. Oké, heel spectaculair is de steen op zich niet maar hij staat wel in een mooi landschap van knoestige olijfbomen.
Onze volgende stop is Monsaraz. Dit middeleeuwse stadje is autovrij en ligt op een heuvel van 342 meter boven de rechteroever van de rivier Guadiana, die de grens tussen Portugal en Spanje vormt. Daar we de auto beneden moeten parkeren, is het best een stevige klim naar boven. Het pittoreske stadje bestaat uit witte huizen met rode daken, smeedijzeren balkons en langwerpige schoorstenen van merendeels 300 jaar oud. Het voelt dan ook aan alsof we terug in de tijd gaan en het stadje is de perfecte plek om rust te vinden. Heerlijk om rond te dwalen door de smalle met kinderkopjes geplaveide straatjes, over de pleintjes en door de smalle steegjes! Eerst even wat drinken en dan brengen we een bezoekje aan de burcht uit het einde van de 13de eeuw en het middeleeuwse kasteel van Monsaraz met de Torre de Menagem. Het uitzicht op het omliggende landschap van Monsaraz is spectaculair. Vanaf het kasteel zien we de olijfboomgaarden, kronkelige weggetjes en het rivierenlandschap van de Rio Guadiana, richting Spanje.
In het centrum van het dorp staat de Igreja Matriz kerk uit de 19de eeuw. De neogotische bouwstijl en het kleurenspel van de stenen in combinatie met het wit van het kalksteen is heel erg mooi. Bij de kerk is het Museu do Fresco gevestigd. Gelukkig betalen we hiervoor maar 1€ want echt de moeite is het niet. Het is ondertussen al 2 uur voorbij en we krijgen honger. Jammer genoeg kunnen we nergens meer terecht behalve dan in het duurste restaurant van de stad, Os Templarios. Specialiteit hier is varkensvlees dus papa gaat voor de varkenswangetjes en ik voor een varkenshaasje. Beide zijn heerlijk en al bij al nog redelijk geprijsd. We betalen slechts 33 €. Ons dessertje halen we, gewoontegetrouw bij de plaatselijke pastelaria.
Op vele plaatsen in de Portugese Alentejo lijkt het of de tijd is blijven stilstaan. De witte dorpjes liggen erbij alsof er in geen jaren iets veranderde en eeuwenoude tradities zoals het met de hand knopen van tapijten worden er in stand gehouden. De sfeer in Portugal is fijn. Er wordt veel buiten geleefd maar toch zitten de luiken van het huis altijd potdicht. In de winter om de warmte binnen te houden en in de zomer om de warmte buiten te houden. In het binnenland zien we veel oude mannetjes op de terrasjes van de lokale kroegen. Ze drinken kleine flesjes bier en hebben altijd iets om over te praten. De oude dames werken op het land. Het volgende dorpje op onze route is Mourão. Ook hier is er een middeleeuwse burcht. Ze lijken eigenlijk allemaal wel een beetje op elkaar maar de deze vind ik tot op heden de mooiste. De oude muren rond een kleine binnenplaats hebben iets mysterieus. Van op de top hebben we een prachtig zicht op de schoorstenen van de stad. Vol trots prijken ze op de Portugese daken.
Rondom Monsaraz liggen vele menhirs verspreid in het landschap. De eerste die we bezoeken is de Cromeleque do Xerez. De weg (hoewel “weg”) er naartoe is onverhard met stenen, kuilen en stof, heel veel stof. Bij aankomst blijkt die beproeving voor auto en mens het allemaal meer dan waard te zijn! Het is een prachtige locatie.
De menhir van Bulhoa met zijn intrigerende gebeeldhouwde cirkels en lijnen is onze laatste stop voor vandaag. Niet echt spectaculair maar wederom gelegen in een prachtig landschap.
Terug op de kamer staat er effectief een flesje likeur op ons te wachten maar we besluiten toch eerst onze meegebrachte wijn van Santiago do Cacém op te drinken. Het was weer een prachtige dag en we kijken al uit naar morgen
Even een probleem gehad met wifi. Zo te zien en zoals jij het beschrijft heel mooie reis
BeantwoordenVerwijderenEn eten en drinken is blijkbaar ook oké ! Geniet nog. Dikke knuffel.