Mykonos - Delos

Na een zalige nacht, genieten we uitgebreid van het ontbijt omdat we nog moeten overleggen wanneer we wat gaan doen vandaag. Er is geen zuchtje wind en de temperatuur is om 9 uur al ver de 30 voorbij. Vandaag is het de warmste dag van onze vakantie en uitgerekend nu besluiten we naar Delos af te reizen. De dame van de receptie verklaart ons gek want het wordt vandaag ‘lava hot’ zegt ze, maar zo zijn we nu eenmaal. Het is onze laatste dag en dat willen we toch niet missen. Wanneer we terug op de kamer komen, neem ik de uurregeling voor de boten naar Delos er even bij. Wat blijkt, er zijn er minder dan we dachten. Het is of de boot van 10 uur of die van 17 uur. Daartussen is het blijkbaar siësta voor de veerboten. We kijken op de klok en het is half 10, paniek, zouden we dit nog halen? We aarzelen geen moment en vertrekken richting haven waar we de auto parkeren. Van daaruit moeten we wel nog even stappen naar het eind van de wandeldijk. Net op tijd, moe en oververhit komen we aan bij de ticket balie. Het is 2 voor 10! Wanneer we op de boot zitten, worden de trossen gelost en zetten we koers naar het buureiland Delos. De vaartijd bedraagt ongeveer 40 minuten. Het is zalig op de boot want hier is wel een windje. Naast mij zit een Italiaanse dame die zo klaar is voor de catwalk. Haar blauwe sandalen met torenhoge hakken passen helemaal bij de Griekse sfeer, ware het niet dat we op weg zijn naar een archeologische site waar de wandelpaden er waarschijnlijk niet zo mooi bijliggen. 

 

In de 7e eeuw v. Chr. werd Delos heiligverklaard en werden er tal van tempels, theaters en paleizen gebouwd, waar we nu de opgravingen van kunnen zien. Het eiland is sinds het begin van onze jaartelling onbewoond en is de enige grote archeologische site in het hart van de Cycladen. Hier werden Apollo (god van muziek en licht) en zijn broer Artemis geboren en het is een bezoekje meer dan waard wanneer je wat meer over de geschiedenis van Griekenland wil weten. Thomas Cook biedt deze uitstap ook aan voor 50 euro maar wij betalen slechts 26 euro, toch een klein verschilletje. We hebben wel geen gids bij natuurlijk maar dat vinden wij juist leuker, dat we vrij kunnen rondlopen en alles zelf kunnen ontdekken. We krijgen een plan aan de ingang en dat is geen overbodige luxe want de site is verschrikkelijk groot. Delos is opgedeeld in zes grote delen waarvan het eerste het heiligdom van Apollo is. Daar starten we en we passeren het Agora van de Competaliasts, wat veel weg heeft van een rond altaar en het Artemision met drie zuilen die het heiligdom van Artemis aangeven. 

 

Bij de leeuwen van Naxos die alle vijf statig over de site uitkijken, blijven we even hangen. Dit zijn wel replica’s. De echte leeuwen worden tentoongesteld in het museum om ze te beschermen tegen de weersomstandigheden. Desalniettemin is dit toch één van de hoogtepunten van de site. Er is nergens schaduw dus het is best wel een hele opgave om er in rond te lopen. Het is op z’n zachts gezegd zeer intensief. We slaken een zucht van verlichting bij elk zuchtje wind dat er passeert al is dat miniem want het is zo goed als windstil. In het midden van de site was er vroeger een prachtig meer maar daar zie je nu jammer genoeg niets meer van. Het water is opgedroogd en alles is overwoekerd door planten. Indrukwekkend vond ik vooral ‘the lake house’. Oorspronkelijk was het huis twee verdiepingen hoog maar nu rest ons enkel nog de onderste verdieping. De hoge zuilen binnenin omringen een prachtige in mozaïek betegelde vloer. De grandeur van de plaats spreekt boekdelen over de rijkdom destijds. 

 

Mama die eigenlijk niet in de zon mag komen, besluit op het terras van het enige café op de site te blijven zitten terwijl papa en ik het oosten van de site gaan bekijken. Een steile weg over ruw terrein leidt ons naar de Dorische tempel van Isis die hoog boven op de berg Kythnos staat. Van hieruit hebben we een prachtig zicht over de volledige site en de zee. Het zweet loopt in beekjes van onze rug en benen. Laat het nu dat zijn wat die vervelende kleine vliegjes die hier wonen zo lekker vinden. Mijn enkels zijn hun favoriete jachtterrein en binnen de kortste keren sta ik vol met beten die verschrikkelijk jeuken. Ik haat die rotbeesten! 

 

Om half 2 vertrekt de boot terug naar het vasteland dus komen we terug naar beneden om mama op te pikken. Samen slenteren we voorbij de vele fundamenten van talrijke heiligdommen, alsook het monument van Carystius. Dit valt op omdat het hoog op een sokkel staat en het lijkt wel een bloot achterwerk volgens papa, ook al zegt hij het op een andere manier. 

De zon staat pal boven ons dus is er nergens schaduw op de boot. Mama gaat beneden zitten terwijl ik en papa toch de zon trotseren en met de haren in de wind boven op het dek genieten van de zilte zeelucht. Wanneer we Mykonos naderen, zien we in de verte de vijf windmolens al verschijnen. De kleine witte huisjes die mooi afsteken tegen de felblauwe lucht worden stilaan groter en de kleurcontrasten met de prachtige bougainville en oleanders worden zichtbaar. Wanneer we iets na twee voet aan wal zetten, hebben we allemaal honger. We besluiten opnieuw naar Popolo te gaan voor een lekker broodje en hun overheerlijke appeltaart. Daarna slenteren we nog wat tussen de boetiekjes in de smalle straatjes want hier is het een pak frisser - 40 graden ipv 50 graden in de volle zon! We hebben dorst dus halverwege onze wandeling naar de auto zetten we ons op een terrasje aan de waterkant. Wat is fijner dan op een Grieks eiland langs de kade bij een taverna een glas te drinken terwijl de visjes in het kristalheldere zeewater vrolijk ronddartelen? De plaatselijke don corleone kijk toe of alles wel naar wens verloopt.

 

Vanavond dineren we bij Kalosta want het is onze laatste avond en dan mag het wat sjieker. We reserveerden een plaatsje om half 8 op hun prachtige terras met uitzicht over de baai van Panormos. In tegenstelling tot vorige keer is de tapenade niet zo lekker want er zit parmezaan in. Gelukkig zijn de voorgerechtjes wel lekker - groenten loempia en inktvisringen. Als hoofdgerecht nemen we alle drie de souvlaki van kip, een echte Griekse grill schotel om in stijl af te sluiten. Tegen dat we teruggaan naar de kamer is er eindelijk een zuchtje wind maar het is toch de airco in de kamer die ons weer goed doet ademen.