Santorini - Firostevani

Het was voor de verandering eens een zalige nacht. De airco werd afgezet en het raam bleef open - veel beter! Het ontbijt is zoals elke dag hetzelfde. Gelukkig is de omelette hier erg lekker maar zo veel eieren dat kan niet echt goed zijn. Ach thuis minderen we gewoon terug. We hebben ons autootje afgegeven dus zit er niets anders op dan opnieuw de bus te nemen naar Fira waar we eerst iets gaan drinken op een leuk terrasje. Het is nog redelijk rustig in de hoofdstad want de grote cruiseboten zijn nog niet gearriveerd. De winkeltjes gaan pas open en ook hier is er nog niet veel volk.  Een mooie sjaal trekt mijn aandacht dus gaan we die even aanpassen maar wanneer ik de prijs zie, vind ik hem al heel wat minder mooi. Snel even een foto nemen, misschien kan Nadine, die toch wel een breiwonder is, hem wel namaken. Alles is hier peperduur, althans alles wat ik mooi vind dus mijnheer VISA zal ik maar in mijn zakken laten. 

We besluiten om deze voormiddag een wandeling te maken via de caldera naar Firostevani, een typisch Grieks dorp met schitterende uitzichten, indrukwekkende kliffen en pittoreske steegjes met witte huisjes, traps- en terrasgewijze langs de flank van de rotskust gebouwd. Dit is duidelijk de betere buurt! Er liggen prachtige villa’s met diepblauwe zwembaden tegen de al even blauwe zee als decor. We maken ons de bedenking dat het toch wel moeilijk is om hier te geraken met al die trappen. Hoewel wij ons meer en meer kleine berggeitjes wanen, denken we dat de rich & famous niet zelf hun koffers zullen sleuren. Af en toe passeert er een man met bagage op het hoofd.

 

Onder een loodzware zon wandelen we over het stenen wandelpad, trapje op, trapje af. Bijna op de top van Firostevani wordt papa moe en hij heeft dorst. Jammer genoeg is hier nergens een café of restaurant te bespeuren. We zien wel terrasjes waar hier en daar iemand een drankje nuttigt maar we kunnen enkel verlekkerd toekijken want het is allemaal privé. We moeten dus terugkeren. Halverwege zien we een gezellig terrasje waar ze de authentieke gyros uit het vuistje serveren. Bij Why not Souvlaki moet je zijn voor een snelle, goedkope hap. Het is een soort pannenkoek met daarin stukjes varkensvlees, tomaat, ui, frietjes en tzatziki. Meer moet dat niet zijn!

 

Wanneer we terug in Fira aankomen, staat er een lange rij toeristen te wachten om met de kabelbaan naar beneden te gaan om op tijd terug aan de boot te zijn. Zij liever dan wij! Dan ben je in een gezellig dorpje en moet je meer dan een uur tijd inplannen om weg te geraken van het eiland. Je zou voor minder zo’n avontuurlijke ezeltocht verkiezen ...

In de vroege namiddag keren we terug naar Kamari waar mama en ik nog even het dorpje in gaan terwijl papa zich terugtrekt in de kamer om wat te rusten onder het genot van de airco. Wanneer wij terugkomen, wil ik nog even een duik nemen in het zwembad. Op dat moment breekt er echter paniek uit. Mama vindt haar pillen niet meer en wat blijkt ze heeft maar voor 3 dagen reserve bij, een regelrechte ramp. We doorzoeken alle hoeken van de kamer, de koffers worden meermaals terug uitgeladen maar geen spoor van de pillendoos te vinden. Ik kan me niet inbeelden dat de kuisvrouw deze zou hebben meegenomen maar na anderhalf uur zoeken, besluiten we dat dat de enige optie kan zijn. Ik doe nog een laatste poging en ga aan de receptionist vragen of iemand een pillendoos heeft gevonden en binnengebracht. Hij kan enkel ontkennend antwoorden. Net op het moment dat we ons erbij neerleggen, kijkt papa nog even in de safe, iets wat we alle drie al wel 4 keer gedaan hebben. Toch haalt hij er met een brede glimlach de pillendoos uit. Blijkbaar stond ze recht helemaal aan de zijkant van de safe, achter een randje. Eind goed, al goed! We zijn er alle drie nog van aangedaan en besluiten een ferme cocktail te gaan drinken aan de bar.

 

Lief en Xavier komen er na een dagje strand ook nog even bijzitten alvorens we een tafeltje kiezen om te dineren. Niemand van ons heeft nog zin om naar het dorp te wandelen. Laatste avond op Santorini maar geen wilde plannen, we doen het gewoon rustig aan.