Vanmorgen kunnen we ook niet uitslapen want voor ons bezoek aan Tikal moeten we nog ongeveer een uur rijden. We ontbijten op de bus want deze toeristische attractie trekt uiteraard veel volk en we willen de massa voor zijn. De antieke, oude stad Tikal ligt te midden van het regenwoud. Dit was ooit het machtigste Maya bolwerk op aarde. Omstreeks 900 gaat deze stad ten onder en in 1848 wordt ze overwoekerd teruggevonden. Sommige tempels steken net boven de jungle uit. Ongeveer 30 jaar geleden is men begonnen met de restauratie werkzaamheden en er is nog maar een klein gedeelte blootgelegd, veel bouwwerken zijn nog helemaal bedekt en zien er uit als heuvels. Het werd in 1979 door de Unesco tot cultureel erfgoed van de wereld verklaard.
We nemen een plaatselijke gids en wandelen door het uitgestrekte complex op zoek naar een combinatie van natuur en cultuur welke het karakter van Tikal bepaalt. Prachtige watervogels met blauwgroene veren en lange poten alsook felgekleurde kalkoenen lopen hier voor je voeten. In de bomen hangen indrukwekkende nesten. We slaan het af- en aanvliegen van de prachtige vogels gade en genieten van de omgeving. De ‘Ceiba’ ook wel de ‘kapokboom’ genoemd, met zijn enorme stam is de heilige boom van de Maya’s. Hemel, aarde en onderwereld vormden het universum en waren met elkaar verbonden door de levensboom. De ceiba stond model voor dit mythologische aspect. De wijdvertakte kroon van de ceiba representeerde de hemel, de naakte stam de aarde en de dikke wortels die in de bodem verdwijnen vormden de schakels met de onderwereld. Elke dag als de zon onder ging en het licht aan de hemel verdween, leek voor de Maya’s de wereld letterlijk op zijn kop te staan. In de nacht hing de duistere onderwereld dreigend boven hun hoofd. Opgelucht en met respect begroetten ze elke morgen opnieuw de zon, het levenslicht. Tikal is niet enkel een genot voor plantenliefhebbers. Verscholen in de jungle zien we ook prachtige bloemen. De ene al mooier dan de andere.
Na een fikse regenbui, klaart de hemel op en besluiten we één van de piramides te beklimmen om zo over de jungle uit te kunnen kijken. De houten trap die naast de piramide werd gebouwd, teneinde de échte piramide niet nog meer te belasten, is glad door de regen maar het lukt ons toch om veilig boven te komen. Ook al geeft de foto niet weer hoe het écht was, het uitzicht was spectaculair. Van op de ‘Templo IV’ heb ik een mooi zicht op de ‘Templo del Gran Jaguar’, welke ik de meest indrukwekkende vind. Deze tempel is genoemd naar een reliëf met een afbeelding van dit roofdier. De piramide bestaat uit 9 terrassen en dit is niet toevallig, want 9 is voor de Maya’s een heilig getal. Aan de hand van een mooi bewaard gebleven steen legt de gids ons ook het rekensysteem van de Maya’s uit. Zo perfect en ingenieus als het Maya schrift is, zo simpel is hun rekensysteem. Een stip stond voor 1, een horizontaal balkje voor 5 en met deze twee tekens werd gecombineerd. Ze gebruikten een soort rijtjes. De positie van de stipjes en de streepjes gaf de waarde aan. Met dit eenvoudig systeem konden ze desondanks bijna tot in het oneindige rekenen. Dat de Maya’s het ongebruikelijke 20-talstelsel gebruikten, wordt simpel verklaard: tellen met handen en voeten schijnt hier aan de grondslag te liggen. Adriaan is vrij avontuurlijk aangelegd en wanneer hij een holte in één van de rotsen ziet, moet en zal hij een kijkje nemen. Wanneer hij de holte terug uit komt vliegt er ook een vleermuis mee. Gelukkig dat wij vrouwen niet mee gingen kijken want dat vinden we maar niks.
We slenteren van het ene piramidecomplex naar het andere en genieten van het prachtige natuurschoon. Na de regenbui lijkt het groen nog groener. Wanneer we in ons hotel aankomen zijn we dan ook moe maar voldaan. ‘ Avonds eten we in een Italiaans restaurantje en de pasta is er heerlijk.
We nemen een plaatselijke gids en wandelen door het uitgestrekte complex op zoek naar een combinatie van natuur en cultuur welke het karakter van Tikal bepaalt. Prachtige watervogels met blauwgroene veren en lange poten alsook felgekleurde kalkoenen lopen hier voor je voeten. In de bomen hangen indrukwekkende nesten. We slaan het af- en aanvliegen van de prachtige vogels gade en genieten van de omgeving. De ‘Ceiba’ ook wel de ‘kapokboom’ genoemd, met zijn enorme stam is de heilige boom van de Maya’s. Hemel, aarde en onderwereld vormden het universum en waren met elkaar verbonden door de levensboom. De ceiba stond model voor dit mythologische aspect. De wijdvertakte kroon van de ceiba representeerde de hemel, de naakte stam de aarde en de dikke wortels die in de bodem verdwijnen vormden de schakels met de onderwereld. Elke dag als de zon onder ging en het licht aan de hemel verdween, leek voor de Maya’s de wereld letterlijk op zijn kop te staan. In de nacht hing de duistere onderwereld dreigend boven hun hoofd. Opgelucht en met respect begroetten ze elke morgen opnieuw de zon, het levenslicht. Tikal is niet enkel een genot voor plantenliefhebbers. Verscholen in de jungle zien we ook prachtige bloemen. De ene al mooier dan de andere.
Na een fikse regenbui, klaart de hemel op en besluiten we één van de piramides te beklimmen om zo over de jungle uit te kunnen kijken. De houten trap die naast de piramide werd gebouwd, teneinde de échte piramide niet nog meer te belasten, is glad door de regen maar het lukt ons toch om veilig boven te komen. Ook al geeft de foto niet weer hoe het écht was, het uitzicht was spectaculair. Van op de ‘Templo IV’ heb ik een mooi zicht op de ‘Templo del Gran Jaguar’, welke ik de meest indrukwekkende vind. Deze tempel is genoemd naar een reliëf met een afbeelding van dit roofdier. De piramide bestaat uit 9 terrassen en dit is niet toevallig, want 9 is voor de Maya’s een heilig getal. Aan de hand van een mooi bewaard gebleven steen legt de gids ons ook het rekensysteem van de Maya’s uit. Zo perfect en ingenieus als het Maya schrift is, zo simpel is hun rekensysteem. Een stip stond voor 1, een horizontaal balkje voor 5 en met deze twee tekens werd gecombineerd. Ze gebruikten een soort rijtjes. De positie van de stipjes en de streepjes gaf de waarde aan. Met dit eenvoudig systeem konden ze desondanks bijna tot in het oneindige rekenen. Dat de Maya’s het ongebruikelijke 20-talstelsel gebruikten, wordt simpel verklaard: tellen met handen en voeten schijnt hier aan de grondslag te liggen. Adriaan is vrij avontuurlijk aangelegd en wanneer hij een holte in één van de rotsen ziet, moet en zal hij een kijkje nemen. Wanneer hij de holte terug uit komt vliegt er ook een vleermuis mee. Gelukkig dat wij vrouwen niet mee gingen kijken want dat vinden we maar niks.
We slenteren van het ene piramidecomplex naar het andere en genieten van het prachtige natuurschoon. Na de regenbui lijkt het groen nog groener. Wanneer we in ons hotel aankomen zijn we dan ook moe maar voldaan. ‘ Avonds eten we in een Italiaans restaurantje en de pasta is er heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten