’s Morgens vraag ik aan de balie van het hotel of er alsnog iets werd afgeleverd maar het antwoord is negatief. De moed zakt ons in de schoenen. Augustin staat ook aan de balie en vraagt ons een opsomming te doen van de kledingstukken want ze moeten ze dan maar opsturen zegt hij. Daar komt niets van – denk ik – maar we beginnen toch vlijtig alles te dicteren en Augustin schrijft op. Daarna gaan we naar het ontbijt. Adriaan verneemt van Augustin wat er is gebeurd en verdwijnt. Een uur later daagt hij weer op met in zijn kielzog de eigenaar van de wasserette. Hij doet het woord want verder dan de normale omgang met mensen gaat mijn Spaans nog niet. Adriaan geeft de eigenaar er goed van langs die er wat ongelukkig bij staat. Hij zegt dat hij er de dag voordien niet was omdat z’n vader gestorven is. We krijgen er bijna medelijden mee. Hij betaalt Adriaan het geld terug dat we reeds betaalden en nog wat extra voor de taxi’s. Blijkt dat Adriaan heel de stad heeft doorkruist op zoek naar de man. We zijn overgelukkig dat we onze spullen terug hebben en beloven dat we iedereen die avond zullen trakteren op Tequila Sunrise omdat we zo’n vertraging hebben opgelopen.
De lange busrit richting Guatemala begint dus één uur later dan voorzien maar Augustin zet er vaart achter. In no time arriveren we aan de grens. Daar gaat alles veel vlotter dan verwacht. We moeten zelfs onze bagage niet dragen, die blijft gewoon op de bus. Na een vermoeiende tocht over de prachtige hooglanden van Guatemala, via haarspeldbochten en onverharde wegen komen we aan in Panajachel. Het adembenemende uitzicht over het Lago Atitlán doet iedereen de busrit snel vergeten.
Het Hotel Cacique Inn heeft een prachtige tuin en ook de kamer is vrij luxueus. En wij maar denken dat de hotels in Guatemala vanwege de grote armoede niet zo spectaculair zouden zijn. Niets is minder waar! ’s Avonds eten we in het stadje en kopen nadien in de plaatselijke superette een fles tequila en fruitsap. Grenadine is nergens te vinden dus het wordt een tequila sunrise zonder. Op het terras aan onze kamer trakteren we zoals beloofd iedereen op een borrel. Het is later dan gewoonlijk wanneer iedereen onder de wol kruipt.
De lange busrit richting Guatemala begint dus één uur later dan voorzien maar Augustin zet er vaart achter. In no time arriveren we aan de grens. Daar gaat alles veel vlotter dan verwacht. We moeten zelfs onze bagage niet dragen, die blijft gewoon op de bus. Na een vermoeiende tocht over de prachtige hooglanden van Guatemala, via haarspeldbochten en onverharde wegen komen we aan in Panajachel. Het adembenemende uitzicht over het Lago Atitlán doet iedereen de busrit snel vergeten.
Het Hotel Cacique Inn heeft een prachtige tuin en ook de kamer is vrij luxueus. En wij maar denken dat de hotels in Guatemala vanwege de grote armoede niet zo spectaculair zouden zijn. Niets is minder waar! ’s Avonds eten we in het stadje en kopen nadien in de plaatselijke superette een fles tequila en fruitsap. Grenadine is nergens te vinden dus het wordt een tequila sunrise zonder. Op het terras aan onze kamer trakteren we zoals beloofd iedereen op een borrel. Het is later dan gewoonlijk wanneer iedereen onder de wol kruipt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten