Vandaag onze laatste dag in Rome en daar gaan we van genieten! We nemen de metro tot aan het graf van Caio Cestio, een edelman die net als vele Romeinen gefascineerd was door de oude Egyptische cultuur. Een piramide midden in Rome? Dat moeten we zien ... jammer maar helaas, hij staat in de steigers. Dan wandelen we maar wat verder naar het Cimitero Acattolico, niet alleen een mooi kerkhof maar ook een oase van rust. Meer dan 4000 niet-katholieke buitenlanders liggen hier begraven, waaronder de dichter John Keats. Onze tocht gaat verder naar het geheimzinnige sleutelgat - zo staat het in onze reisgids. Wat dat nu precies betekent, willen we uiteraard ontdekken. Na een stevige klim naar de vredige heuvel Aventijn, komen we op een klein pleintje. Hier zien we een oude deur met daarin een klein gaatje, zou dit het zijn? Annelies kijkt eerst en slaat een kreet van verrukking. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Wanneer ook ik door het gaatje kijk, heb ik een uniek zicht op de koepel van de Sint-Pieter basiliek. Wow echt heel erg speciaal. Het op foto vastleggen is echter niet zo eenvoudig maar na enkele pogingen lukt het ons toch redelijk.
Vervolgens is de sinaasappeltuin aan de beurt, een verborgen parel in de stad waar bijna uitsluitend Romeinen komen. Het biedt een schitterend uitzicht over het historische Rome. De beroemde Bocca della Veritá laten we aan ons voorbij gaan want je weet maar nooit dat onze hand er wordt afgebeten ... iedereen vertelt al wel eens een leugentje om bestwil. Via de oude ruïnes van het Teatro di Marcello, het tweelingbroertje van het Colosseum, komen we in de jodenwijk het Getto. Helemaal anders dan de rest van Rome, zo chaotisch en bombastisch als de stad elders is, zo rustig is het hier.
Ook al is alles hier koosjer, we besluiten toch een pasta te eten want het is ondertussen lunchtijd. Mijn mond staat in brand van de pepertjes maar het heeft toch gesmaakt. Ook de tortellini van Annelies was verrukkelijk. We zetten onze wandeling verder maar het stratenplan in het reisboekje is niet echt handig en we lopen een beetje verloren. Na een tijdje vinden we dan toch de Ponte Fabricio, een brug die ons van het getto naar een klein eilandje op de Tiber, Isola Tibertina, brengt. De ideale plek om van de zon te genieten maar veel tijd hebben we niet meer dus keren we op onze stappen terug. We wandelen naar Piazza Campo de Fiori, waar er nu een marktje staat met vooral pasta, specerijen en bloemen. Hier drink ik een glaasje granaatappelsap, best lekker maar niet echt zoet. Onze laatste stop is Il Fornaio. Nog nooit was een koekje of taartje kiezen zo moeilijk. Voor een aspirant bakster een waar snoepparadijs! Ik kies voor een gebakje met pistachenoten. Een taartje met een krokante buitenkant en binnenin een heerlijk smeuïge crème van pistache, versierd met enkele hele noten. Verrukkelijk van smaak en een fijn einde van onze Rome reis. Op weg naar de metro passeren we nog de Area Sacra dell'Argentina, opgravingen in het centrum van Rome.
Rond half 5 nemen we afscheid van onze gastvrouw Lydia en nemen we de trein naar de luchthaven. Het is jammer maar onze vakantie zit er op. Londen is leuk, Parijs is mooi maar Rome was geweldig! Absoluut één van mijn mooiste stedenreizen tot nu toe. Het cliché zegt dat de stad één groot openluchtmuseum is en zoals de meeste cliché's klopt ook deze. Begin juni bleek een hele goede periode: lekkere temperaturen en niet al te druk, al is dat natuurlijk relatief! De stad zelf zorgde voor de rest, mooie Romeinse overblijfselen, prachtige kunst, gezellige pleinen met fonteinen en uiteraard ook het lekkere Italiaanse eten ... een stukje paradijs.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten