Madrid dag 3

Vannacht was het verkeer veel minder hectisch dan op zaterdag maar het zou natuurlijk ook kunnen liggen aan het feit dat we beiden zo moe waren gisteren dat we als een blok in slaap zijn gevallen. We worden opnieuw wakker met mooi weer en we hebben het plan opgevat om te gaan eten bij Museo de Jamón maar wanneer we onderweg in een klein weggestopt steegje Chocolateria San Gines zien staan, wijzigen we onze plannen. Hier zouden ze namelijk de beste churros van heel Madrid hebben.

Eerst bestellen we onze portie churros aan de toog. We krijgen een bonnetje en wachten dan geduldig op een tafeltje. Het was ons al opgevallen dat het 's morgens erg druk is in de cafeterías. De Madrilenen ontbijten niet thuis maar doen dat buitenshuis met koffie en veel zoetigheid. We zijn echter vroeg dus het gaat redelijk snel. Het loont écht de moeite want de churros worden vers gemaakt en worden bijgevolg ook lekker warm geserveerd. Normaal krijg je er een dikke, donkere en sterke chocolademelk bij waarin je lepel rechtop blijft staan, maar wij geven toch de voorkeur aan gewone suiker. Dat is al zwaar genoeg. Ook al verkiezen we toch een wat lichter ontbijt, af en toe moet je jezelf eens verwennen. Leuk om deze madrileense traditie even mee te pakken. Na een stevig, zoet ontbijt nemen we de metro richting Parque del Buen Retiro. Bijna rijden we voorbij onze halte met al ons gebabbel. Gelukkig vraagt Viviane 'waar zijn we?' We kunnen er nog net op tijd uitspringen. Wanneer we uit de metro komen, duikt de Puerta de Alcalá voor ons op, een monumentaal poortgebouw. De hoofdingang van El Retiro ligt vlakbij. Het park is dé groene long in het centrum van de stad. Het park is een geliefde plek om te joggen, te wandelen, te mediteren, of kortweg te genieten. Honden, kinderen en schoonmoeders worden massaal uitgelaten. Hilarisch, zijn de aspirant saxofonisten die trachten om een juiste noot uit hun instrument te halen. Het lukt hen jammer genoeg niet. Dit park behoorde ooit aan de Koninklijke familie toe maar sinds 1868 is het ook toegankelijk voor het publiek en zijn er speeltuinen en sportvelden aangelegd. Overal staan statige monumenten en fonteinen tussen het vele groen. Dit park is echt een rustige oase in de hectische drukte van de stad. Aan de grote kunstmatig aangelegde vijver zien we het ruiterstandbeeld van de populaire maar jong gestorven Koning Alfonso XII geflankeerd door een enorm uitgebouwde galerij met trappen en zuilen. Even verderop bevindt zich het Palacio de Cristal uit 1887.

Het lijkt wel een bonbondoos van glas en ijzer met als enige extra versiering azulejo's aan de buitenkant. Oorspronkelijk werd het gebouwd om exotische palmen te herbergen maar dat is nooit gebeurd. Na een grondige restauratie wordt het gebouw vandaag gebruikt voor tijdelijke tentoonstellingen maar wanneer wij er zijn, staat het leeg. We wandelen langs de vele houten boekenstalletjes op de Cuesta Moyano die in de schaduw van de grote bomen, hier het hele jaar staan met oude zeldzame maar ook nieuwe boeken tegen lage prijzen. We snuffelen hier wat rond en gaan dan naar de Botanische tuin. Hier betalen we inkom maar dat was het zeker niet waard. De tuinen zijn een beetje in verval geraakt, er is geen enkele bloem te zien. Ondertussen is het tijd voor de lunch en we gaan eten in naar verluidt het goedkoopste tapa restaurantje van Madrid, la Cerveceria 100 montaditos in de Calle de la Montera. Bij het zien van de prijzen valt onze mond open van verbazing. Elke tapa kost hier slechts 0,5 euro. Bovendien wordt elke tapa geserveerd in een broodje dus klein zijn de porties allerminst. We gaan voor jamón serano con tomate y aceite de oliva, tortilla, polo con ajilo, gamba's en lomo con tomate. Alles is stuk voor stuk super lekker. Na de lunch nemen we opnieuw de metro naar Las Ventas, de beroemde arena voor stierengevechten. De eerste aanblik is prachtig - wij houden wel van de Moorse stijl. De capaciteit van de arena bedraagt 25.000 zitplaatsen en de zitjes zijn verdeeld over 10 zones. De prijs varieert afhankelijk van de afstand tot de ring en afhankelijk van zon of schaduw. Viviane heeft nog nooit een arena bezocht dus nemen we ook binnen een kijkje. Het is best leuk om helemaal alleen in de ring te staan. Vreemd eigenlijk dat er hier bijna geen toeristen zijn want deze arena wordt beschouwd als het centrum van het stierenvechten in Spanje en zelfs in de wereld.

Na dit vleugje Spaanse cultuur wandelen we verder naar de statige Salamanca wijk, waar de wereldberoemde Spaanse filmregisseur Pedro Almodóvar woont. Bijna al zijn films zijn in Madrid opgenomen. Salamanca is een levendige wijk waar je alle chique kledingzaken van Spaanse en internationale modeontwerpers kan vinden. Hier is het dus enkel window shopping! Op de Plaza de Salvator Dali staat er, hoe kan het ook anders een beeld van dit genie. We drinken nog iets in het Hard Rock café van Madrid en nemen dan de metro terug naar ons hotel. 's Avonds eten we in El Catedral in de Carrera San Jeronimo. Het pand heeft een prachtige gevel en eenmaal binnen treffen we geen doorsnee tapasbar aan met een TV aan de wand en TL verlichting. We komen terecht in een schitterende accommodatie met veel hout en warme sfeerverlichting. Dit is een lust voor het oog en het is fijn te weten dat het ook anders kan. In het bar gedeelte is het gezellig druk met veel lokale gasten. Iedereen is ontspannen en lijkt zich nergens druk om te maken. We besluiten om plaats te nemen in het restaurant gedeelte en eens lekker te dineren. We bestellen gamba's à la plancha. Ze zijn lekker maar het zijn meer kleine garnalen. Na het hoofdgerecht nemen we dan nog maar een dessertje. De boog moet niet altijd gespannen staan! Ons hotel ligt aan de Gran Via, de statige 18de eeuwse boulevard en tevens vooraanstaande winkelstraat. Daar alles nog open is, is het gezellig om via deze weg terug naar ons hotel te wandelen, zelfs laat op de avond. De zitbanken op de tamelijk brede trottoirs van de Gran Via zijn allemaal bezet. Het verkeer raast voorbij maar niemand schijnt daar last van te hebben. We zijn wel blij eindelijk in ons bedje te kunnen kruipen na weer een lange vermoeiende dag

Posted with Blogsy