zondag 14 september 2014

Weekendje Breskens

Net terug van een weekje Griekenland en opnieuw inpakken om met vrienden naar zee te vertrekken. Wat kan het leven toch mooi zijn! Na een drukke dag op het werk, de auto in en rijden maar. Vlissingen of Breskens? Beide plaatsen zijn super om even je hoofd leeg te maken. Ik was er heilig van overtuigd dat we naar de eerste bestemming zouden gaan maar blijkbaar was het toch de tweede. Sarah heeft alles geregeld, vandaar. We hebben dus met z'n zessen een huisje gehuurd in Breskens. Bij aankomst zien we dat het goed is, heel ruim en proper. Snel uitpakken en dan een wandeling op de dijk met de wind door onze haren ... zalig! Hermano, de hond van Tania en Jean Paul vindt het ook helemaal geweldig. Toch helemaal anders dan de Belgische kust waar je meestal over de koppen kan lopen. Hier is het rustig, bijna geen mens te bekennen op het strand. Ik word er zowaar melancholisch van.

Wanneer Sarah, Koen en Noa aankomen, staat de tafel al gedekt en kunnen we genieten van Tania's overheerlijke spaghetti. Er wordt nadien nog een spelletje uno gespeeld en dan kruipen we onder de wol. 's Morgens gaan Tania en Jean Paul naar de bakker terwijl ik alvast begin aan onze omeletjes met "notenham". Kleine discussie zo vroeg op de dag want iedereen is er van overtuigd dat ik altijd bacon mee breng terwijl het dus al jaren "notenham" is :-) Breskens is dé maritieme badplaats bij uitstek! Dat is ook niet zo moeilijk met een eigen vissershaven en moderne jachthaven met 850 ligplaatsen. Het aan- en afvaren van de enorme zeeschepen op de Westerschelde zorgt ervoor dat een dagje strand hier nooit saai is. We nemen die dag de overtocht naar Vlissingen, zodat ik toch niet echt gelogen heb ... Het tochtje is zalig want ik heb een plaatsje in de zon en geniet van de warmte op mijn gezicht. In Vlissingen nemen we, zoals het echte dagjestoeristen betaamt, het treintje naar het centrum. Terrasje, gezellig shoppen en kuieren door de stad. Dat is echt genieten voor ons vrouwen maar we horen de mannen niet klagen. Op tijd en stond mogen ze gaan zitten en genieten van een fris pintje. Al snel is het laat en moeten we terug - we besluiten te voet te gaan deze keer maar de boot wacht niet en het laatste stukje zijn we genoodzaakt een spurtje te maken. Grappig gezicht, de mannen met al onze zakjes vol nieuwe spulletjes, terwijl wij onze handen vrij hebben. Terug in Breskens is iedereen moe maar voldaan. Een lekkere broodjes maaltijd wacht op ons want er is nog veel charcuterie over en we gaan dus niet uit eten. De volgende dag weer lekker ontbijt en dan staat er om 11u plots een koppel voor de deur. Ze komen het huisje poetsen .... Na wat heen en weer getelefoneer komen we te weten dat een weekend voor onze Nederlandse gastvrouw van vrijdag avond tot zondag 10u is. Dat is echter niet wat wij verstaan onder weekend. Enfin, snel snel wordt alles ingepakt en in de auto gepropt. Sarah blijft zich maar verontschuldigen terwijl wij er echt niet van wakker liggen maar we plagen haar natuurlijk graag. We trekken naar het strand, Noa om wat te rollerbladen, koen om te vliegeren, Jean Paul om dat laatste te leren en de meisjes om gewoon te genieten van het strand.

Waar je de duinen ook oversteekt, je bereikt altijd snel het brede zandstrand waar een zee van ruimte op je wacht. We spelen wat met Hermano, doen een kleine fotoshoot en zetten ons dan in het warme zand. Gezellig kletsen we wat bij over de alledaagse dingen, de mannen en andere vrouwenzaken. Rond half 2 lunchen we in het plaatselijke restaurant, broodje kroket voor mij ... dat is echt vakantie in Holland! Daarna rijden we terug huiswaarts.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten