Zalig geslapen! Hoe komt het toch dat ik op verplaatsing altijd slaap als een roosje en thuis uren wakker lig? Simpel, ik ben gewoon het gelukkigst op reis. Dan moet ik me niet druk maken over dagelijkse beslommeringen. In ieder geval, het lekker gebakken brood dringt in mijn neusgaten. We slapen net boven de keuken en dat is zeker een voordeel want het zet ons aan om snel het buffet beneden te gaan ontdekken. We zien elkaar bij het ontbijt en genieten samen van al dat lekkers in een prachtige setting. De ontbijtzaal doet ons een beetje denken aan een biljartzaal - donker maar sfeervol.
Tijdens onze tweede dag in de studentenstad besluiten we onze stadswandeling van gisteren verder te zetten en te starten waar we gisteren zijn geëindigd, bij het indrukwekkende 200 jaar oude stadhuis. Van daar is het slechts enkele stappen naar het Waagplein. Hier zien we het Goudkantoor, een renaissancegebouw uit 1635, dat vroeger dienst deed als belastingkantoor.
De Vismarkt is een van de drukst bezochte plaatsen van Groningen. Het is hier vandaag rommelmarkt dus wordt er flink wat afgeslenterd want papa geraakt hier zoals steeds maar moeilijk voorbij. Opvallend is dat er uitsluitend Groningers rondlopen, geen enkele moslim of neger te zien, wat een contrast met Antwerpen. De typische kraam met Hollandse stroopwafels maakt het ook voor mij zalig om hier rond te lopen. De zoete geur is heerlijk ook al ben ik er niet echt een fan van. Men vermoedt dat De Drentse Aa in de Middeleeuwen hier een binnenhaven vormde. Er stond ooit een houten kerk die in 1226 haar officiële naam kreeg: Kerk van Onze Lieve Vrouwe ter A, nu de Der-Aa-kerk. De kerk heeft een markante gele toren en prachtige middeleeuwse gewelven. Jammergenoeg kunnen we niet naar binnen. Vreemd! Je zou toch denken dat de parochianen op een zondagochtend naar de mis gaan.
Het Hoge en Lage der A is voor mij het mooiste stukje Groningen! Hier liggen de woonboten in de Groningse grachten er vredig bij. Dit in combinatie met de prachtige huizen die hier aan de waterkant staan, maakt ons blij. Iedereen is het erover eens, dit is een plekje waar we wel zouden willen wonen.
Hier in de buurt zou er zich een kunstzinnig urinoir van Rem Koolhaas met foto’s van Erwin Olaf bevinden. We gaan dus op zoek en dat duurt wel even want dit uit melkglas opgetrokken openbare toilet is goed verstopt achter enkele stellingen. Het is ontworpen ter gelegenheid van 'A Star is Born' een culturele manifestatie in 1996. Buiten de indringende urinegeur die er hangt, is dit een must see in Groningen.
De synagoge staat in de Folkingestraat, midden in de rosse buurt al merk je daar niet echt veel van. De synagoge was tot de Tweede Wereldoorlog het Joodse centrum van Groningen. Het kruisvormige gebouw werd in 1906 ingewijd en valt op door de Moorse stijl waarin het is gebouwd. Indrukwekkend is de davidster aan de straatkant boven de ingang. Hier lezen we ook de Hebreeuwse tekst ‘Gezegend zijt gij bij uw komen, gezegend zijt gij bij uw gaan’. Of de dames achter de toog daar ook zo over denken, vraag ik me af. Boven leest Thomas in een boek namelijk dat het niet toegestaan is om wijn waarin druiven of rozijnen verwerkt zijn, te nuttigen. Beneden wordt er echter wijn verkocht op basis van druiven. Een lange discussie volgt en iedereen die Thomas kent, weet dat je een discussie met hem nooit kan winnen. De dames wijken af en hebben het over de rabbijn die de wijn moet goedkeuren. Uiteindelijk verlaten we de synagoge zonder een sluitend antwoord.
Lunchen doen we bij Wadapartja. Een resto met gevoel voor humor! Wie iets langer naar de menukaart staart, ziet dat alles naar het 'Gronings' is vertaald. Ook de naam van deze knusse tent is Gronings, Wadapartja staat namelijk voor 'Wat apart ja'. Deze term gebruiken de Groningers vaak om iets aan te duiden wat anders is dan anders. En dat Wadapartja geen doorsnee koffietent is, merken we van zodra we binnen stappen. De sfeer in Wadapartja is knus en vertrouwd. Om ons heen staan allemaal leuke hebbedingetjes die ook te koop zijn. Ook het eten is best apart. De geroosterde paprika tomatensoep wordt geserveerd met nootjes en anijszaadjes en een dikke boterham. De mannen gaan voor een hamburger en ook die ziet er heerlijk uit.
Er zijn in Groningen heel wat beelden verspreid over de stad. We passeren Blote Bet, een beeld van Wladimir de Vries uit 1953. De 'stedenmaagd', viel niet bij iedereen in goede aarde: het meisje was te bloot, haar benen te dik en haar borsten te klein. De mannen beamen dit!
Ultra is de wulpse dame met opvallende ultralange wimpers, die de trap van het Cascadecomplex aan de Emmasingel siert. Het beeld is in 2004 geplaatst, ruim acht meter hoog en gemaakt door kunstenares Silvia B. Ultra lijkt een toonbeeld van schoonheid, maar als je goed kijkt, gaan achter dit uiterlijk toch enkele gebreken schuil. Het is een echte vrouw met een buikje.
Langs de Hereweg, aan de rand van het Sterrebos, staat het Joods Monument dat herinnert aan de ruim 3000 joodse Groningers die in de Tweede Wereldoorlog om het leven zijn gebracht. Het kunstwerk van Eduard Waskowsky is nooit helemaal voltooid: Waskowsky overleed voordat hij de hand op de zevende sokkel kon voltooien. Elke hand vertoont een eigen emotie. De eerste is een gebalde vuist waaruit woede spreekt. De tweede daarentegen strekt zich in geloof naar boven uit. De kandelaarvormige opening in de handpalm is de menora: de zevenarmige kandelaar die een symbool is van het joodse volk. De handen symboliseren vertwijfeling, verdriet en berusting. De onregelmatige muur van betonblokken op de achtergrond refereert aan het afgebrokkelde jodendom door de nazi-terreur. In het bos vinden we ook nog een infostand met reuzengrote trollen uitgesneden in hout. Even wanen we ons in Scandinavië.
Na al dat stappen hebben de mannen zin in een goed biertje dus stellen ze voor om opnieuw naar ‘T Hooghoudt te gaan. Uiteraard vind ik dat helemaal niet erg want die knappe ober wil ik nog wel eens terugzien. Jammergenoeg is hij niet van dienst maar ook de andere obers mogen best gezien worden. Waarschijnlijk is dat een vereiste om hier te mogen beginnen werken. De mannen gaan voor een Lazarus infused met Calvados en krijgen zowaar en grote fles maar daar draaien ze hun hand niet voor om. Vergezeld van een bitterballetje of twee gaat het zoetjes naar binnen. Ja die twee kunnen elkaar wel vinden in de drank ....
‘s Avonds dineren we in Taveerne Rabenhaupt, gelegen in dezelfde straat als ons hotel. Hier zit je goed als je houdt van kip en bier. Geen gewone kip, wel biologische kip. Daar dit de specialiteit is van dit restaurant, staat er in de keuken dan ook een grote kippengrill. We krijgen eerst een uitgebreide mocktail - cocktail kaart en kiezen allemaal iets lekkers uit. Het interieur is gezellig met veel hout. De bediening is uitermate vriendelijk. Wanneer de kip uiteindelijk op tafel komt, zijn we aangenaam verrast. Deze is super sappig en goed afgekruid en wordt vergezeld van drie sausjes, een slaatje en wat appelmoes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten