We worden wakker met een flauw zonnetje. Vandaag wordt een moeilijke dag want het is de eerste verjaardag van mama zonder haar. Maar ik ben niet alleen en ben vastberaden om er een fijne dag van te maken. Zij zou het niet anders gewild hebben. We gaan met z’n allen nog een laatste keer ontbijten in Hotel Martini.
Initieel willen we een boottocht maken want vanop het water ziet een stad er toch helemaal anders uit, maar tijdens onze wandeling richting station begint het toch een beetje te regenen. Daarom besluiten we maar een museumke te doen. Zaterdag lieten we het Groninger museum links liggen maar vandaag gaan we er wel naar binnen, een beetje cultuur op tijd en stond is fijn.
Het is honderd jaar geleden dat een groep jonge kunstenaars De Ploeg oprichtte en daar is nu een grote overzichtstentoonstelling aan gewijd. Het museum zelf is prachtig. We nemen de indrukwekkende trap naar beneden en wandelen door de verschillende zalen die elk in een felle kleur geschilderd zijn, geen saaie witte muren om de kunstwerken op te hangen. Dat alleen al maakt een bezoek in dit museum fijn. Iedereen ervaart kunst anders en ons kunnen Vincent van Gogh, Johan Dijkstra en gelijkgezinden niet echt boeien.
Boven is er echter een tijdelijke tentoonstelling van de Amerikaanse fotograaf David LaChapelle. Hij begon zijn carrière met fotograferen voor Andy Warhols tijdschrift Interview. Zijn spectaculaire kleurrijke en vaak controversiële portretten van beroemdheden zijn indrukwekkend. Dit is meer ons ding, vooral de foto van rapster Lil Kil die naakt poseert. Ze draagt Louis Vuitton, niet de kleding maar het logo van dit modemerk verspreid over haar lichaam. De uitdrukking ‘sex sells’ is hier zeker van toepassing. Voor we het weten is het al 12 uur voorbij.
Via het Regenboogpad dat benadrukt dat iedereen het hele jaar door zichzelf moet kunnen zijn, wandelen we terug richting hotel. We passeren ‘Toet’ en ik kan er niet aan weerstaan. Snel even binnen een ‘carrotcake to go’ kopen voor vanavond. In het hotel vraagt Thomas of we de auto nog even mogen laten staan zodat we snel nog iets kunnen gaan eten. In tegenstelling tot deze morgen vindt de dame achter de balie het nu wel ok.
Papa wil zich eens een echte Hollander voelen en neemt een kroket uit de muur. Hij is verbaasd dat deze nog lekker warm is. Wij passen voor deze typische snelle hap en zoeken een gezellig bistrootje op voor de lunch. Veel honger heb ik nog niet dus wordt het gewoon een soepje maar Inge en Thomas gaan toch voor die typische lekkernij van daarnet, de Hollandse kroket. Greta heeft geen honger en gaat voor de appeltaart. Ja wij trokken ook onze wenkbrauwen op ... maar het is nu eenmaal een vaststaand feit ... zoet gaat er bij iedereen sneller in.
Na de lunch passeren we nog even ons Blauwe Hart, een kunstwerk dat toegang geeft tot nog veel meer kunst. In de patronen van het enorme Hollandse tegeltableau heeft kunstenaar Erwin Stienstra een groot aantal QR-codes verstopt. Door deze codes te scannen met een telefoon ontdek je de meest uiteenlopende dingen over het stadshart van Groningen. Gedichten van stadsdichter Stefan Nieuwenhuis, bijvoorbeeld. Maar ook portretten van Groningers die door OOG TV zijn opgenomen in de Gelkingestraat, historische verhalen en ‘gewoon’ een agenda met actuele bezienswaardigheden. Het digitale kunstwerk achter de oud Hollands ogende tegelwand blijft constant in beweging. Het wordt namelijk continu gevuld met nieuwe informatie.
Rond twee uur nemen we afscheid van deze Nederlandse studentenstad en rijden we terug huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten