Cap Gris-Nez en Cap Blanc-Nez - Wimereux

Na een zalige nachtrust, worden we wakker terwijl de zon haar weg zoekt door de ochtendmist. We wandelen naar de prachtige veranda van het kasteel. Alles is hier smaakvol ingericht en het ontbijt is redelijk uitgebreid. Alleen de croissants kunnen beter, we zitten tenslotte in Frankrijk.  

Weersvoorspellingen zijn gelukkig niet altijd correct. Er was een grauwe en grijze dag voorspeld maar wanneer we richting de kust rijden, komt de zon erdoor. We parkeren de auto aan het bezoekerscentrum van ‘Maison du Site des Deux Caps’ en starten onze wandeling naar de Cap Gris-Nez. Het eerste stuk gaat via de ongerepte polders. Hier in deze weidse natuur maken we ons hoofdje leeg. Zeg nu zelf, we hebben allemaal wel eens nood aan zo’n moment van rust en stilte. De stevige wandeling geeft ons bovendien een flinke shot zuurstof en energie. De omgeving van de kaap ligt bezaaid met bomkraters en bunkers. Stille getuigen van de Tweede Wereldoorlog. Om dit gebied werd er hevig gevochten. Als je geïnteresseerd bent in de tweede Wereldoorlog, kan je Musée du Mer de l’Atlantique, beter bekend als Batterie Todt bezoeken.

Na ongeveer 1,5 uur flink doorstappen zien we ze eindelijk, ‘La mer’, die Charles Trenet zo mooi kon bezingen:

La mer

Qu'on voit danser

Le long des golfes clairs

A des reflets d'argent

La mer

Des reflets changeants

Sous la pluie

We hebben echt geluk met het weer: er staat een fikse wind en we kunnen onze sjaal en muts dus goed gebruiken maar het is droog en bovendien schijnt de zon. We dalen af naar het strand van waar we in de verte de rotsachtige kaap met een hoogte van vijftig meter al kunnen spotten. Ik kan enorm genieten van het geluid van de golven en het stuiven van het zand in de wind. Als we geen natte voeten willen, moeten we echter via de duinen verder wandelen. Het uitzicht over de zee en de omgeving met groene velden is prachtig. We wandelen nog wat verder naar wat de beste plek zou zijn om het gebied in al zijn grandeur te aanschouwen. En het klopt, het uitzicht van op deze berg is grandioos. De wind scheert over de vlakte en doet onze ogen tranen. We hebben deze prachtige plek bijna helemaal voor onszelf. 

Wanneer we eindelijk aan de Cap Gris-Nez aankomen, is de wind sterk aangewakkerd. Voor wie houdt van extreme natuurelementen is Cap Gris-Nez ‘the place to be’. We hebben er geen idee van hoe stevig het hier vandaag waait maar laat ik het zo stellen : mijn kapsel laat nu geen selfie toe. De immense bruine rotsblokken lijken in zee te schuiven. En dat doen ze ook letterlijk, want de rotsen kalven relatief snel af. We zien heel wat schaapjes grazen, de wind stoort hen duidelijk niet om vredig van het malse gras te knabbelen. We dromen even weg bij het zien van de huisjes op de kliffen maar maken ons al snel de bedenking dat de wind het wonen daar waarschijnlijk toch niet zo aangenaam maakt.

Het eerste gedeelte van de wandeling zit er op en ondertussen hebben we honger gekregen. We zoeken dus een restaurantje en komen terecht bij ‘Estaminet Les Margats de Raoul’. Hier eten we heerlijke fish en chips. Wanneer onze vermoeidheid wat is gezakt, beginnen we vol goede moed aan de terugweg. Deze keer hebben we wind op kop en gaan we iets minder snel vooruit. We zijn beiden opgelucht wanneer we terug bij ons beginpunt aankomen.

We nemen de auto en rijden verder naar Cap Blanc-Nez. We parkeren de auto en trotseren opnieuw de hevige wind. Bij het strand aangekomen, hebben we de grootste moeite om ons staande te houden. Het contrast met Cap Gris-Nez kan niet groter zijn. Hier geen vuile bruine rotsen maar steile witte kliffen die 134 meter boven de zee uitstijgen. De witte krijtkliffen zijn naar schatting zo’n 90 miljoen jaar oud. Ze zijn gevormd onder water en door de miljoenen jaren heen steeds meer naar het oppervlak gekomen. Het is vloed dus we kunnen niet op het strand maar hier bij de indrukwekkende kalksteenrotsen biedt de zee een onvoorspelbaar spektakel waar ik nooit genoeg van krijg. Golven slaan wild tegen de kliffen en de wind blaast schuimvlokken omhoog. De oevers zijn groen bruinig door gras en mos. De zon komt nog amper door het wolkendek en het voelt een beetje mistig aan. 

We eindigen onze dag in Wimereux, een charmante badplaats die ons een beetje aan De Haan doet denken. We wandelen door de gezellige straatjes met pittoresk gekleurde villa’s uit de Belle Epoque en stoppen bij een charmant theehuisje voor iets lekkers. Daarna gaan we heerlijk flaneren op de brede boulevard aan zee. We genieten van het geluid van het water. Prachtig om te zien zijn de ribbels die het water in het zand achterlaat in combinatie met het zeewier en de algen die lichtjes bewegen in de wind. In de algen, die als schuimvlokken op het water liggen, zien we prachtige gekleurde belletjes. Hier komt een mens tot rust.