Het is middag wanneer we eindelijk in het vliegtuig richting Thailand zitten. We zijn ondertussen meer dan 24 uur wakker en dat laat zich voelen. Iedereen zit verspreid in het vliegtuig en omdat Tania en ik sowieso niet samen zitten, wissel ik van plaats met Ria zodat zij alvast naast haar man kan zitten. Dat zorgt ervoor dat ik een plekje heb tussen twee Aziatische mannen, waarvan er eentje zo hevig geparfumeerd is dat ik er spontaan van begin te niezen. Bovendien zit het ons op deze vlucht ook niet mee. We blijven nog drie kwartier aan de grond staan alvorens we mogen opstijgen. Wanneer we bijna landen horen we door de luidsprekers dat we niet onmiddellijk uit het vliegtuig zullen mogen. Ook hier is er een ‘delay’ van 20 minuten. Ze vragen om geduld … ja dat wordt hier echt wel op de proef gesteld. Vanuit de krappe zetel, tuur ik uit het kleine raampje naar de steeds kleiner wordende gebouwen van deze grootstad.
De landing is niet echt geweldig te noemen. De motoren maken iets te veel lawaai naar mijn gevoel en het lijkt wel of we zitten op een boemeltrein. Wanneer we eindelijk op de landingsbaan stuiteren, ben ik blij. De beproeving is echter nog niet voorbij want we zijn nog maar in Bangkok en moeten verder naar Chiang Mai. Ja inderdaad we hebben maar liefst 2 overstappen. Dat was bij boeking net even anders. Op zich niet zo heel erg maar omdat Djoser de vluchten heeft moeten omboeken, moeten we opnieuw wachten op onze aansluitende vlucht. Onze paspoorten worden gecheckt en we moeten onze vingerafdrukken achterlaten. Ook wordt er een foto genomen van ons gezicht. We zijn blij om onze koffers op de band te zien rollen maar Conny heeft minder geluk. Als enige van de groep moet ze het zonder stellen. Hopelijk wordt deze morgen naar Chiang Khong gebracht. Opnieuw hebben we een uur vertraging maar niemand moppert, we zijn het ondertussen gewoon. Rond 8 uur landen we dan eindelijk in Chiang Mai.
Hier worden we verwelkomd door onze gids Marc, een Belg die al een tijdje in Bangkok woont en de plaatselijke gids kennen we nog niet maar het ziet er wel een grappig ventje uit. In traditioneel hemd maar met hippe sportschoenen. We worden naar het Chiang Mai Gate Hotel gebracht waar we 1 nachtje zullen verblijven. We worden verdeeld in 3 luxe minibusjes. Het is er wel ijskoud want hier in Azië, als de airco aan gaat, moet die altijd zo nodig op de koudste stand staan.
Aangekomen in ons hotel, zien we eindelijk onze volledige groep. We zijn met 17 personen, waarvan het merendeel Nederlanders. Slechts 3 Belgen, wij 2 en nog een man uit Aalst. Het zal een uitdaging worden om alle namen te onthouden. Er zijn 2 Henri’s, lekker gemakkelijk. We zijn benieuwd om iedereen te leren kennen maar dat is voor morgen.
Op vakantie ontdek ik telkens een versie van mezelf die ik doorheen het jaar verloren ben: geduldig, opgewerkt en energiek maar nu speelt de jetlag me toch parten. Het is nog maar half 11 uur maar ik hou met moeite mijn ogen open. Het is al flink donker buiten en mijn biologische klok zegt … slapen! We kruipen dus maar onder de wol
Wat een avontuur maar ben wel blij dat jullie eindelijk op de bestemming zijn aangekomen. Heb er wel mee ingezeten. Geniet nu maar van het avontuur. 🥰🙋
BeantwoordenVerwijderen