We hebben zalig geslapen. Yves vindt het een beetje koud buiten maar naar mijn normen is het echt weer om buiten te eten. Hij verschijnt dan ook met trui en vest aan tafel. Toch een vreemde vogel … De vogeltjes fluiten volop en we krijgen bezoek van een eenden familie met 9 jonkies.
Na het ontbijt rijden we naar Amersfoort die de bijnaam de keistad gekregen heeft. Al in de 16e eeuw werd er een reusachtige kei gespot tussen Amersfoort en Utrecht. Het was een enorme ‘grooten keeselsteen’! En ja hoor, 400 bewoners namen de kolos mee en sleepten de kei naar de Varkensmarkt. Ruim 10 jaar later werd de kei begraven, want het was toch wel iets te gek dat deze steen zomaar was meegenomen. Maar in 1903 kwam de kei weer tevoorschijn en sinds 1953 pronkt de Amersfoortse Kei aan de Arnhemsestraat. De kei is maar liefst 2 meter hoog en weegt wel 7.000 kilo! Of het bovenstaande verhaal echt waar is blijft een raadsel, maar de stad is vereeuwigd als Keistad en de inwoners staan bekend als de Keientrekkers.
In de binnenstad valt de Onze Lieve Vrouwetoren met een hoogte van bijna 100 meter onmiddellijk op. Het verhaal gaat dat Geertje Arends non wilde worden, maar onderweg naar het Agnietenklooster gooide ze een Mariabeeldje in het water. Ze vond het beeldje niet mooi en liet het in de gracht achter. Een aantal dagen later kreeg ze visioenen en een aantal wonderen vonden plaats. Om deze reden werd de Onze Lieve Vrouwetoren gebouwd die ook wel Lange Jan wordt genoemd.
De Monnikendam is een waterpoort die in de middeleeuwen werd gebouwd. De poort was een onderdeel van de tweede stadsmuur en staat er al sinds ongeveer 1420! De Monnikendam werd ter verdediging gebouwd voor aanvallen van de Geldersen. Maar de poort was ook belangrijk voor de waterhuishouding. Bij hoog water zorgde de poort er namelijk voor dat het water buiten de stad bleef. Dit schone water uit de Gelderse Vallei werd echter uitstekend gebruikt! Er werd namelijk bier van gebrouwen!
In het oude gedeelte van de stad zijn er heel wat historische Muurhuizen. In de middeleeuwen stond hier een stadsmuur. De charmante huisjes nemen ons helemaal terug mee in de tijd. De hele omgeving heeft eigenlijk wel een middeleeuwse uitstraling. We vinden het super dat er zo veel water is in de stad. De grachten met bruggetjes en mooie terrasjes aan de oevers maken de stad heel erg idyllisch.
We lunchen bij Downey’s coffee and tea, een particulier initiatief waar mensen met een verstandelijke beperking een volwaardige werkplek in de maatschappij hebben. Om de maaltijd af te sluiten, gaan we nog een dessertje eten bij Anna’s Smaakateljee . In het oude pakhuis bakt de voormalige winnares van heel Holland bakt heerlijke taartjes.
Net als in veel oude steden heeft ook Amersfoort historische hofjes. Deze staan bekend als de Armen de Poth, waarvan de oudste zelfs uit 1450 stammen! De monumentale hofjes waren vroeger de thuis van de armere bevolking en daklozen. Naast een dak boven hun hoofd ontvingen ze eten en giften die bekend stonden als de Poth. We bezoeken de huisjes die trouwens nog steeds bewoond zijn door vooral ouderen. Wat een oase van rust! Het weer is niet meer zo geweldig maar gelukkig regent het niet.
De stier die midden in de stad staat werd oorspronkelijk gemaakt van sloophout maar na 2 jaar werd deze vernield door vandalen. De inwoners hadden de stier in hun hart gesloten en daarom besloot de kunstenaar een nieuwe te maken van staal. Op deze plek staat nog een mooi stukje van de oude stadsmuur.
We hebben best al wat stappen gezet en Yves begint dit te voelen in zijn rug zegt hij. Tijd dus om even te gaan zitten. Van zodra we op een terras zitten naast het water aan de Koppelpoort verdwijnt Schumi echter. Typisch! Hij gaat even het water fotograferen. Wanneer hij na een tijdje terugkomt zeg ik ‘ok genoeg gerust nu zijn we weg zeker?’Hij was zich van geen kwaad bewust en ziet er de humor wel van in.
Naast de Volmolen ligt de zogenaamde Stoneystuw. Deze stuw regelt de toevoer van water de Oostbuitensingel naar de Eem. Het water komt vanuit de Veluwevallei. Van oudsher is het bekend om zijn mineraalrijke en schone kwaliteit. Het is dan ook een bekende visstek.
We sluiten de dag af in de gemeente Bunschoten in Spakenburg. Gea had ons gezegd dat we hier zeker moesten stoppen en ze heeft gelijk. Wat een leuk dorpje! Misschien ligt het aan het feit dat de zon weer is doorgebroken en dat er een gezellige drukte heerst. Het dorp lag vroeger aan de Zuiderzee en ontwikkelde zich al vanaf de middeleeuwen tot vissersdorp. Sinds de aanleg van de Afsluitdijk nam de visserij af, maar vandaag de dag is er nog veel terug te zien van het visserijverleden. Tegenwoordig ligt Spakenburg aan het Eemmeer.
In de binnenhaven liggen prachtige schepen. Ze zijn vrijwel allemaal hier gebouwd en gerepareerd. Vanaf 1675 is er hier een ‘Schuytenmaekerye’. De Botterwerf vormt tezamen met de botters die in de Oude Haven liggen het meest markante dorpsgezicht van Spakenburg. Er wordt dan ook met veel liefde en aandacht gezorgd dat dit culturele erfgoed intact blijft door een groep enthousiaste vrijwilligers.
Het is zaterdag en dan staat ook traditiegetrouw de wekelijke markt. Yves en Sofie hebben een hongertje en kopen wat verse kibbeling aan een kraampje. Al knabbelend wandelen we verder door het dorp. Het is hier eigenlijk redelijk rustig. Er zijn geen hordes toeristen en dat is wel een verademing.
In de zuurstok hebben ze heel wat lekkers. We betreden het gezellige kleine winkeltje en vullen een grote puntzak met kleurrijke snoepjes.
Eenmaal terug in ons huisje, steekt Sofie de bbq aan en dan is het wachten tot deze heet genoeg is om te beginnen bakken. Yves moet ons tegenhouden want geduld is niet aan ons besteed. We hebben honger! Sofie bakt het eerste vlees maar al in de pan. Ik heb een papillot met zalm dus dat gaat redelijk snel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten