Sinds 2021 trekken Sofie, Yves en ikzelf er één weekendje per jaar op uit en om beurten kiezen we de bestemming. Dit jaar viel Sofie de eer te beurt en zij koos opnieuw voor onze Noorderburen. We trekken richting Amersfoort. Deze gezellige stad in de provincie Utrecht, heeft een knus centrum met veel bezienswaardigheden, bijzondere musea en toffe winkeltjes. Ook aan terrasjes en lekkere restaurantjes geen gebrek dus ik kijk al uit naar onze ontdekking. Maar op de heenweg passeren we eerst Gorichem, een echte vestingstad, gelegen aan de Merwede en de Linge. De oorspronkelijke vestingwallen met bastions zijn nog vrijwel helemaal intact en daarmee is Gorinchem de grootste authentieke vesting van Nederland. Rond 1600 werd de middeleeuwse stad een 'moderne' vesting. De Grote Toren zien we al van ver pronken boven de daken van de huizen en even vragen we ons af of we gedronken hebben. Het lijkt wel de scheve toren van Pisa.
We wandelen door de pittoreske straten van de oude vestingstad richting de Grote Markt, een van de meest gezellige plekken in de stad. Het levendige plein is omringd door talloze caféetjes en restaurants. We zetten ons op een gezellig terras naast de fontein. Al snel merken we dat er een windje staat want we worden nat gespritst. We kiezen dus maar snel een andere tafel, verder weg van het water. Hier genieten we van een heerlijke lunch. Hoe heerlijk is het om eindelijk nog eens een terrasje te doen. Zonnebril op onze snoet, genieten van de warmte!
Over de vestingwallen van Gorinchem loopt een wandelpad (5km) dat ons langs allerlei historische punten brengt. Van op de muur hebben we een prachtig uitzicht over het water en de molens in de verte. Bij het tolhuis steken we de sluis over. Oorspronkelijk diende het Tolhuis uiteraard om tol te innen van alle passerende schepen. Nadien had het nog verschillende functies van burgerschool tot hospitaal. Er loopt een stukje van het voetpad door een bos waar ze een schommel hebben gehangen. Hier komt het kind in mij weer even boven. Het is een charmant stukje van de vestingwallen. We moeten wel wat oppassen want het staat hier vol netels.
Onderweg komen we nog enkele stenen korenmolens tegen waar het graan tot meel werd gemalen. Een daarvan staat op de Dalemwal: korenmolen De Hoop. Hier staat ook nog een kanon uit de 18de eeuw. De molen is open dus besluiten we een kijkje te nemen. Vooraan staat een bordje dat de molenaar maar wat graag vragen beantwoordt. Er zit een man op een bankje verstopt in een klein kamertje. Veel zin om te praten heeft hij blijkbaar niet want hij zit er muisstil. Sofie ziet een oude zwart wit foto en vraagt zich luidop af of deze hier genomen is. De man heeft de vraag zeker gehoord maar doet alsof hij doof is. Yves fluistert nog in mijn oor dat hij denkt dat hij dood is, sofie heeft hem zelfs niet gezien, zo stil was hij.
Niet enkel tijdens de middeleeuwen vonden militaire operaties in Gorinchem plaats. Bij het begin van de Koude oorlog werden hier militaire geheimen verzameld door middel van spionage. Het militaire radioverkeer van de Russen werd afgeluisterd in de kazematten. Ergens halverwege komen we nog een molen tegen, de molen Nooit Volmaakt staat aan de Bagijnewal aan de andere kant van de stad. Ook hier bevindt zich een kanon.
Ook door de binnenstad loopt de rivier en dat is best pittoresk, net als de vele muurschilderingen. Ze zijn van de hand van Jan de Man.
Alvorens we naar ons huisje rijden, stoppen we nog even bij de Pyramide van Austerlitz. Deze is gelegen op het hoogste punt van de Utrechtse Heuvelrug. Het monument stamt uit de tijd van Napoleon van begin 1800. In 1804 liet generaal Marmont de piramide bouwen door het Frans-Bataafse leger, als eerbetoon aan zijn vriend en voorbeeld Napoleon Bonaparte.
Ons gastenverblijf Elferink Hoeve ligt vlak bij het lieflijke dorpje De Glind midden in de natuur. Wanneer we toekomen in ons sfeervolle huisje hebben we inderdaad een fantastisch uitzicht over de landerijen en het bos aan de overkant. Het is hier echt een beestenboel: 2 katten, een hond, enkele ganzen, rammen en schapen, koeien, pony’s en paarden. Het is dan ook een zorgboerderij. Gea onze gastvrouw komt zich even voorstellen. Ma flodder is er niets tegen. We offreren haar een praline en dan is ze niet meer te stoppen. Ze vertelt ons in geuren en kleuren wat er in de nabije omgeving allemaal te beleven valt. Daarbij vergeet ze even dat we maar 2 nachtjes blijven.
Er is een mooi terras waar we nog wat napraten over de dag en een kleinigheidje eten. Sofie en ik gaan nog even een kijkje nemen in de stallen en bij de wei waar de beestjes zitten. De rammen hebben een duivelse blik in hun ogen. Ik ben er eigenlijk wat bang van. Op deze unieke plek gaan we vannacht zeker de prachtige sterrenhemel kunnen bewonderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten