Amman - Amsterdam

We moeten vroeg op en dat neemt Ria serieus, ze zet de wekker om 5u15. Ik volg zonder nadenken. Pas wanneer die afloopt, bedenk ik me dat we pas om half 7 kunnen ontbijten dus ik zet hem op snoezen en draai me nog even verlekkerd om. De koffers hebben we gisterenavond al ingepakt. Om 6u15 trekken we naar de ontbijtzaal. Niet iedereen heeft goed geslapen. Volgens Tania heeft er een brandweerwagen uren in de straat geblokkeerd gestaan. We kijken haar bedenkelijk aan, ze lacht en zegt: ‘ok dat is vrije interpretatie, maar toch zeker 5 minuten’. Maurina repliceert: ‘dat, of je klok loopt heel rap’. Om 7 uur staat de bus voor de deur en kunnen we vertrekken. Eenmaal op de luchthaven gaat onze bagage door de scanner en zegt onze begeleider eerst in te checken en dan individueel door de paspoortcontrole te gaan. De 5 Jordan Girls schuiven samen aan maar de man van de incheckbalie is wat in de war want we staan niet samen geregistreerd. We zeggen hem al lachend dat we Kim geadopteerd hebben. ‘We found her in the desert’. Hij lacht zijn prachtige witte tanden bloot maar zegt ons desalniettemin dat we niet samen zullen zitten. 

Na de incheck komen we allemaal samen voor de paspoort controle. Ik ga ervan uit dat we gewoon wachten tot iedereen er is maar wanneer we compleet zijn en ik verder wil gaan, zegt iedereen dat dat niet mag, dat we moeten wachten op onze begeleider. Zo heeft de groep het verstaan maar ik dus niet. Na 20 min staan we er nog. Iemand belt Adel die op zijn beurt onze begeleider contacteert. Hij komt aangelopen en zegt nogmaals dat we een voor een door de paspoortcontrole moeten, zoals ik dus correct had begrepen. Tja naar mij luisteren ze niet hé. Na de controle van de handbagage is het wachten op het boarden. 

We gaan nog even naar het toilet en staan rustig aan te schuiven tot er zoals Ria het zegt, een paar meter stof binnenkomt. De boerka dames willen ons rustig voorbij steken maar dat gaat niet pakken. Ik duw ze terug opzij en ga het toilet binnen. Wat blijkt, het is een Frans toilet maar daar wil ik nu gerust voor op mijn bottines plassen. Boertige boerka madammen! We hebben er heel de reis geen last van gehad maar vandaag werken ze op onze zenuwen.

Op de vlucht zelf zitten veel vrouwen van het Midden-Oosten die niet gesluierd zijn. Het valt ons op dat ze om ter lelijkst zijn opgemaakt. Je kan het vergelijken met travestieten make-up, bij momenten op het clowneske af. Ook de stewardessen in het vliegtuig zijn ervan overtuigd dat ze mooi opgemaakt zijn met hun knalrode lippen, zwaar aangezette wenkbrauwen en de met Kohl omrande ogen. Wanneer ze door het gangpad lopen, laten ze een walm parfum achter. 

De vlucht verloopt wederom prima en voordat we het weten staan we weer op Nederlandse bodem. Bij de bagageband nemen we afscheid van onze medereizigers en buiten nemen we afscheid van onze surrogaat dochter, die heel blij is haar echte mama terug te zien. 

Onze prachtige reis zit erop!

Oh wat had ik er naar uitgekeken, het magische Jordanië. Het land van de uitgestrekte woestijnen, de fonkelende sterrenhemel, bedoeïenen en kamelen, het warme welkom, het zalig eten, geurige kruiden en oneindige zoetigheden. Het land dat zo anders is dan België. Zo mooi anders!

Het was één van de bestemmingen waarvan ik mijn omgeving wat ongerust en fronsend zag kijken wanneer ik vertelde dat ik dit land als reisbestemming had gekozen. Maar laat dat een volledig onterecht vooroordeel zijn want hier is er niets van de instabiele situatie in het Midden-Oosten te merken. Tussen alle 'gevaarlijke' landen in het Midden-Oosten, is Jordanië een waar pareltje. Als reislustige avonturier heb ik al aardig wat van de wereld mogen zien, maar zelden heeft een plek zoveel indruk op mij gemaakt als Jordanië en dan in het bijzonder het mooie Petra. Het is een land van contrasten: het laagste punt bevindt zich aan de dode zee op 390 meter onder de zeespiegel, het hoogste punt bij Dana op 1400 meter. We hebben echt verschrikkelijk veel kou geleden in Dana en ‘s nachts in de Wadi Rum maar genoten van het zonnetje in Aqaba. We reden van de groene vlaktes rond Amman naar de meest dorre vlaktes rond Wadi Rum.

Kun je verliefd worden op een land? Ja, ik denk het wel! Ik schrap deze bestemming dus niet van mijn bucketlist want ik wil zeker terugkomen! En geloof me, Jordanië hoort ook op jouw bucketlist thuis! Het heeft in ieder geval al mijn verwachtingen ingelost.

I wish that every day was now and never

I wish that every night would last forever

Wish that I could stay a little longer

Watching the summer slipping away

(Milow)