zaterdag 27 oktober 2012

Cuzco

Vannacht ziek geweest - waarschijnlijk veel te veel gegeten gisteren maar ik laat het niet aan mijn hartje komen want ook al voel ik me wat slapjes, het is vandaag de laatste dag in Cuzco en daar gaan we van genieten. Tijd dus om de stad echt te gaan verkennen. De Inca's beschouwden hun stad als de 'navel der aarde', zij wisten immers niet beter dan dat Cuzco het middelpunt van hun rijk was. De Spanjaarden hadden weinig respect voor de Incacultuur. Veel religieuze tempels werden dan ook met de grond gelijk gemaakt waarmee de Spanjaarden ruimte creëerden om hun barokke kerken en rijk versierde huizen te bouwen. Talrijke Incabouwwerken moesten het ontgelden en dienden alleen nog als fundament. Deze mengeling aan bouwstijlen kun je goed zien in de vele steegjes rondom de Plaza de Armas. In de stad is er van alles te beleven en we prefereren de buitenlucht daar het zonnetje weer schijnt. We wandelen de berg op (het klimmen gaat ons steeds beter af) naar San Blas, de kunstenaarswijk.
Boven gekomen, zien we dat de Peruviaanse vrouwtjes nog allemaal bezig zijn met het opzetten van hun kraampjes. We zetten ons dus nog even op een bankje en kijken wat naar al die bedrijvigheid. Wanneer alles geïnstalleerd is, begeven we ons tussen de lokale kraampjes en vergelijken koopwaar en prijzen. We besluiten echter nog niets te kopen en te wachten tot we naar de ambachten markt gaan later op de middag. Daar zou, volgens Fabian, alles te koop zijn en aan goedkopere prijzen. Het is wel een leuke buurt om in rond te wandelen. We komen voorbij een klein fruitbarretje waar we een vers banaan-appelsiensapje drinken. Daarna gaan we langs de supermarkt om pisco te kopen want ook thuis willen we kunnen genieten van de lekkere cocktail pisco sour. Hopelijk krijg ik de fles veilig en heel thuis! Ook het enige overgebleven Incapaleis, de Qoricancha, willen we niet missen. Door de laatste aardbeving in 1950 werden de muren van het klooster en de kerk van Santo Domingo ernstig beschadigd waardoor geheel onverwacht de robuuste muren van één van de drie nog bewaard gebleven Incapaleizen weer te voorschijn kwamen! Rond de middag zakken we af naar de grote souvenir markt van Cuzco. Daar eten we een heerlijk aspergesoepje met brood en beginnen dan aan onze koopjesslag ... althans dat dachten we. Er is echter helemaal niets dat we mooi vinden. Slechts in 1 kraam zien we een tafeldoek die de moeite is maar de man vraagt er 200 soles voor. Hij zakt vrij vlug naar 150 soles. Ik bied 100 maar wil maximaal 130 soles betalen. Uiteindelijk eindigen we op 140 en we gaan door. We zijn de markt al af en aan de overkant van de straat wanneer het venteke plots achter mij loopt. We sluiten af op 135 soles. Nadien zien we dezelfde tafeldoek in een mooie winkel voor 280 soles. Ik helemaal blij! Na de markt wandelen we nog even naar de Plaza de Armas voor een koffietje op een terras.
Voor mij een pannenkoek met appel en honing want ik voel me weer helemaal ok. Annelies gaat voor een Irish Coffee. Komt de serveerster toch niet af met een Ice Coffee zeker ... tja die Peruvianen spreken niet echt vloeiend Engels. Na wat gemor brengt ze toch de gevraagde Irish Coffee en hij is super lekker ... net als mijn pannenkoek. In de late namiddag gaan we opnieuw naar het hotel om alles netjes in te pakken. Morgenvroeg moeten we vroeg van de kamer en ik moet toch nog wat herschikken. We eten vanavond voor de allerlaatste keer allemaal samen en Fabian heeft weer een schitterend restaurantje uitgezocht. Tijdens ons aperitiefje lees ik eerst mijn gedichtje voor, waarin alle groepsleden en uiteraard Fabian als reisleider voorkomen. Daarna krijgt Fabian van ons ook nog een boekje waarin ieder van ons een tekstje heeft geschreven en uiteraard ook een kleine bijdrage voor zijn ongelofelijke capaciteiten als gids. Malika overhandigt alles met trots. Fabian had haar al lachend gezegd dat hij haar zou missen, daar is ze nu al dagen over bezig. Volgens mij is ze er heilig van overtuigd dat Fabian smoorverliefd is op haar!
Na een heerlijke maaltijd wandelen we naar de Plaza de Armas maar daar aangekomen is er vuurwerk. Leuk voor onze laatste avond maar ben er niet echt gerust in want het vliegt alle kanten op. Brenda en Jules blijven nog even kijken maar wij wandelen naar het hotel. Plots horen we achter ons een gil en daarna geween. Blijkt dat Malika gevallen is. Gelukkig niet al te erg - een geschaafde arm maar ze is wel geschrokken. Na een bewogen reis is het tijd om ons laatste nachtje in Peru door te brengen. Morgen gaan we naar huis.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten