De volgende ochtend worden we gewekt door de schaapjes en het zonnetje schijnt flauw onze kamer binnen. We eten in de gezellige veranda. Er zijn 3 redenen voor een bezoek aan de Artiriacumhoeve en één daarvan is zeker het super lekkere ontbijt met verse croissantjes, rode bessen, overheerlijk brood, gerookte zalm .... hemels! De andere twee redenen zijn de vriendelijkheid van onze gastheer en gastvrouw. Paula en Achiel zijn zo'n warme mensen die je echt het gevoel geven welkom te zijn in hun huis. En de derde reden is de mooie wijde natuur met de vele schaapjes. Er zijn vele bewegwijzerde fietsroutes en vandaag fietsen we naar Oostende. Ramp oh ramp de batterij van de elektrische fiets laat het afweten. Dan maar een noodoplossing, de vooroorlogse fiets (zonder versnelling) van de bomma moet verlossing bieden. Ze woont even verderop en in allerheil worden de banden opgepompt. Als een 92 jarige dame dat kan, moet ik dat ook kunnen. Met de moed in de schoenen vertrekken we via een oude spoorwegbedding dwars door de velden voor een tocht van 25 km heen. De wind waait door het koren en de zon zorgt voor een gouden gloed. Koeien liggen te grazen in een veld waarin zo veel boterbloemen bloeien dat deze geler ziet dan het groen van het gras. Ook het vlas staat in bloei en zorgt dan weer voor een blauwe tint in een veld wat verderop.
Overal fluiten de vogeltjes en we voelen ons volledig zen worden ondanks de inspanning van het fietsen. Het gaat wonder boven wonder goed. Onderweg voelen we niet echt de nood om iets te gaan drinken dus rijden we verder tot in Oostende en zetten onze fietsen vast in de fietsstalling net voor de winkelstraat. We wandelen naar zee en voelen de wind in onze haren. Dat is pas echt congé. We bezoeken enkele galerijen en gaan lekker eten in één van de typische tavernes op den dijk. In de namiddag nog een pannenkoekje en dan is het tijd om terug te fietsen naar Aartrijke. We hebben al 25 km in de benen en ons achterwerk doet fameus pijn maar er is geen weg terug. Gelukkig hebben we nu meermaals wind in de rug ... dat scheelt al een pak. De laatste 5 km zijn de zwaarste dus besluiten we eerst nog even een rustpauze in te lassen en eten nog een verse soep in het zonnetje. Net dan krijgen we een sms van Paula en Achiel met de vraag of we mee naar de Chinees gaan vanavond. Oh het is verlof dus waarom niet .... De fiets zetten we af bij de bomma en we wandelen terug. De schaapjes van Achiel staan ons al op te wachten. Nu is het zo dat gelijk welk beest, een koe, een ezel, een paard noem maar op gelijk op je afkomt als je het roept. Maar een schaap dat kan je vergeten! Annelies zegt 'zal ze eens roepen hou je fototoestel klaar' ... een giller die beesten lopen zo snel mogelijk en zo ver mogelijk van ons vandaan. In de B&B aangekomen staat ons aperitiefje al klaar ... We frissen ons op en gaan dan op pad. Achiel doet maar even z'n mond open en alle schapen komen als gekken naar ons toegerend. Op enkele seconden staan er wel dertig ... snel dus even een fotoke maken van die schattige beestjes. 's Avonds kruipen we moe maar voldaan in ons bedje.
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten