Ik heb gereisd van Afrika tot in Amerika, van op de Himalaya tot in de woestijn (nee, dit laatste niet) maar nog nooit en dat meen ik, nog NOOIT heb ik dit meegemaakt. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand ooit in deze kamer geslapen heeft en niet gereclameerd heeft over de matras, tenzij hij of zij net uit een Marokkaanse gevangenis ontsnapt is en de laatste jaren op de grond heeft geslapen. Ik heb geen oog dichtgedaan. De veren drukten heel de nacht in mijn rug en ik ben geradbraakt. Midden in de nacht bekijk ik al online of er nog een andere kamer beschikbaar is en dat is niet zo dus ik hou mijn hart vast wanneer Gina gaat reclameren bij de Ramon, onze hoteluitbater. Om 9u is hij echter nog niet wakker dus besluiten we eerst maar iets te gaan eten in een plaatselijk barretje. Daarna keren we terug naar het hotel in de hoop dat hij al op post is. Zoals gevreesd, niets meer vrij maar hij belooft extra dekens te brengen zodat we deze op de matras kunnen leggen. We nemen de metro naar de wijk Gràcia, een rasechte volksbuurt waar veel zigeuners, buitenlandse studenten en artiesten wonen. Het is warm maar wel bewolkt. We passeren Casa Vincens, één van de eerste bouwwerken van Gaudi. De architectuur is een mengelmoes van stijlen waarvan de Spaanse stijl en de Arabische invloeden het meest in het oog springen. De bonte verzameling keramiektegels was destijds deels geïnspireerd op de oranjekleurige afrikaantjes die op het bouwterrein groeiden. Jammer genoeg is dit huis niet te bezoeken want ik vind het prachtig.
In de smalle straatjes vinden we een verrassend aanbod aan leuke winkeltjes en gezellige eethuisjes. Er hangt een dorpse sfeer en de talloze pleinen vormen een ontmoetingsplaats voor de lokale bevolking. In het hart van de wijk bevindt zich Mama's Café waar we achteraan op een gezellige patio lunchen. De toast con jamón is zo lekker dat ik er stil van word. Slechts 6 euro voor een reuze portie serrano op noten/abrikozen brood met daaronder een dun laagje tomatensalsa - geweldige combinatie! De Spaanse keuken is zo simpel maar overheerlijk! Er staat nog een lekkere tarta de zanahoria op de toonbank maar ik besluit dat deze misschien voor vanmiddag is want ik krijg er echt niets meer bij.
Gràcia is ook de wijk van het beroemde Park Guëll dat een kijkje biedt in Gaudí´s rijke fantasiewereld én een prachtig uitzicht over Barcelona. Jaren geleden was ik er al van onder de indruk en dat is niet veranderd. Het enige dat anders is, is het feit dat je sinds 2013 inkom moet betalen. We hebben de tickets op voorhand online gekocht. We betreden het park van op het hoogste punt. De zware klim nemen we er graag bij, ook al moeten we bekennen dat er halverwege ook roltrappen aangebracht werden die de klim toch iets vergemakkelijken. Wanneer we in de loop van de middag bij Park Guell belanden, geven de wolken zich eindelijk over aan de zon. De oorspronkelijke 21 graden klimt zonder moeite opnieuw naar dezelfde 23 graden van gisteren. Gina's zon vibes zijn duidelijk sterker dan mijn regen vibes! De Spanjaarden denken echter dat het al winter is want om de haverklap zien we wel iemand met een wollen muts voorbijkomen. Deze blijken hier vooral door het jonge volkje gedragen te worden - hoe kleurrijker, hoe hipper. Heb me er ook eentje aangeschaft maar ga deze toch houden voor onze koude winterdagen. Gaudí ontworp het park in opdracht van zijn mecenas, de rijke ondernemer Eusebi Güell. Guëll had in 1895 een groot terrein gekocht net boven de wijk Grácia en wilde daar, naar Engels voorbeeld, een idyllische tuinstad bouwen. De tuinstad zou zestig luxewoningen tellen, een overdekte markthal, een openluchttheater en een kapel. Helaas bleken de Barcelonezen weinig interesse te hebben voor het ambitieuze project. Er werden slechts twee huizen gebouwd: één werd bewoond door Güell zelf en de andere, na een korte leegstand, door Gaudí. In 1914 werd het project stopgezet. Zes jaar later kocht de gemeente het project op en maakte er een openbaar park van. In 1984 kreeg het park toch nog het respect dat het verdiende, toen het door de Unesco op de Werelderfgoedlijst werd geplaatst.
Gaudi heeft ook hier weer zijn fantasie volledig laten gaan. Door de vele kleurrijke mozaïeken komt het geheel sprookjesachtig over. De schitterende inkom met drakentrap, zet al meteen de toon. In het midden van het park bewaakt een andere draak van keramiek een tweede trap en daarachter de Sala Hipostila een waar woud van 86 zware zuilen. Deze pilaren ondersteunen het 'Gran Plaza Circular', het wereldberoemde dakterras dat omringd wordt door een enorme kronkelende bank, naar verluidt de langste bank ter wereld, met prachtige mozaïektegeltjes die blinken in de zon. Hier besluiten we gewoon wat te rusten en te genieten van de warmte op ons gezicht. We maken ons de bedenking dat het leuk zou zijn om hier een concertje mee te pikken.
Dat was oorspronkelijk ook het doel van dit platform maar het wordt er jammer genoeg niet voor gebruikt. Na een goed uurtje dalen we terug af en gaan we op zoek naar leuke hebbedingetjes voor onder de kerstboom in de smalle straatjes. Op de iets grotere boulevards zien we ongelofelijke pareltjes van huizen met zuilen en mooi uitgewerkte balkonnetjes. De straten zijn omzoomd door tientallen appelsienenbomen die wat schaduw bieden aan de winkelende voorbijgangers. Barcelona is ook een waar paradijs voor wie van zoetigheden houdt. Op elke hoek van de straat vind je een bakkerij, patissiers maken hier de mooiste taarten en overal kan je genieten van de overheerlijke churros. Maar ik zit nog met de worteltaart in mijn hoofd dus stoppen we terug bij Mama's café. Gina gaat voor de chocoladetaart en we nemen er beide een lekker tasje thee bij. Echt iets voor een mooie zaterdagnamiddag. Wanneer we terug op onze kamer komen, zien we dat Ramon woord gehouden heeft. Ons bedje is opgemaakt met drie extra dekbedden. Hopelijk straks dan toch een iets betere nachtrust. Na een kleine voetmassage vertrekken we terug in de richting van de Plaza de les Cascades voor de magic fountains aan de voet van de Montjuïc. Het lijkt wel of alle toeristen naar hier afgezakt zijn maar toch hebben we geen beklemmend gevoel. Aan één van de eetstalletjes zien we nog twee stoeltjes staan en van daaruit hebben we een prachtig zicht op het schouwspel. Het water, licht en bijhorende muziek is echt prachtig. Vooral de start is spectaculair met het nummer Barcelona van Queen. Daarna volgt het ene mooie nummer het andere op terwijl het water metershoog de lucht in wordt gestuwd, afgewisseld met af en toe wat nevel.
We nemen de metro terug naar het hotel en daar zijn we niet alleen. Iedereen zakt opnieuw af naar het centrum. Het is nog zacht buiten, we denken zo'n 15 graden dus er zitten best nog wel wat mensen op de terrasjes maar wij trekken naar ons hotel en kruipen in ons bedje. Hopelijk hebben we een veel betere nachtrust dan gisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten