Ja dit is een reisblog maar ik beschouw mijn uitstapje naar de Worldkitchen in Kessel-Lo ook als een reisje naar één van mijn favoriete bestemmingen. Omdat ik 50 geworden ben en ze weten dat ik verzot ben op dit restaurantje, kreeg ik van Inge en Thomas een bon om er nog eens samen te gaan eten en vandaag is het zo ver!
Enkele jaren geleden kwam ik er voor het eerst samen met mijn reisgenootjes uit India. De keuze viel toen op dit exotische restaurantje omdat er enkele dames uit Leuven afkomstig waren en niets dan lof hadden over dit eethuisje. Toen al was het een schot in de roos! Alleen de geur al bij het binnenkomen, doet je zweven. Wie niet van geurstokjes of wierrook houdt zal mij misschien ongelijk geven.
Wanneer je de oude boerderij binnen komt, valt meteen het aparte interieur op. Indische wandtapijten aan de muren, mooi versierde houten meubeltjes, gekleurde kralengordijnen, mediterende Boeddha’s en lampionnetjes overal, stralen een heel authentieke sfeer uit. Wel staan de tafeltjes redelijk dicht tegen elkaar wat het gezellig maakt maar soms toch niet altijd zo handig is, vooral als je zo’n plaskous bent als ik. Daarom dat ik er meestal voor kies om tijdens de zomermaanden bij Worldkitchen te gaan eten. In hun tuin hebben ze namelijk een soort paalhutjes met lage tafeltjes omringt door leren kussens. Dat betekent natuurlijk wel dat dames best een lange broek aandoen en muggenmelk is ook geen overbodige luxe. Het is even testen hoe we nu het beste gaan zitten want ons westerse lijf is niet echt gewend om een zittende houding aan te nemen tijdens het eten. Na wat over en weer geschuifel, zit iedereen dan toch comfortabel en kunnen we aan ons culinair festijn beginnen.
Verwacht hier geen nouvelle cuisine of verfijnde gastronomie maar op vlak van wereldkeuken zit je hier wel op je plaats. In de Worldkitchen kan je de traditionele Bengaalse (Indische) keuken proeven en ruiken en de namen van de gerechten op de kaart klinken me als muziek in de oren. In gedachten zit ik opnieuw in Indië. We beginnen uiteraard met een cocktail om onze smaakpapillen al wat voor te bereiden op wat komen gaat. Er staan er maar 5 op de kaart en mijn keuze gaat uit naar de Bengal – mangosap, safari en rum. Zowel Inge als Thomas kiest de cocktail maison die er erg spectaculair uitziet. We gaan voor het Mixedthali menu, mits een kleine aanpassing voor mij natuurlijk omdat ik niet van lamsvlees hou. Onze voorgerechten worden stomend opgediend op een hete plaat. Het ziet er allemaal heerlijk uit. Ik hou van kleur in mijn bord en daar is de Indische keuken voor gekend. De samosa, gevuld met mals vlees en veel groentjes is vol van smaak en goed gekruid. De chicken tandoori, kip gemarineerd in yoghurt, tandoori kruiden, knoflook en gember, is redelijk droog maar dat hoort zo en ook de king prawns zijn overheerlijk.
Wanneer de hoofdgerechten geserveerd worden in kleine koperen kommetjes, beginnen mijn oogjes al te blinken want mijn absolute lievelingsgerechtje de chicken tikka masala doet me het water in de mond krijgen. Verder is er ook nog de chicken vindaloo, die redelijk pikant is maar overheerlijk, de scampi en de exotic vegetable curry vergezeld van rijst en naan, het traditionele brood dat gebakken wordt in een tandoori oven van klei. De Palak paneer, een soort kaas met spinazie laat ik aan mij voorbij gaan maar gelukkig lust Inge dit graag. We eten onze schoteltjes helemaal leeg, wat je toch mag opvatten als een compliment aan de keuken. In elk gerechtje proef je de verscheidenheid aan kruiden, voornamelijk kurkuma, komijn, gember en koriander en ofwel vind je de Indische keuken geweldig ofwel laat het je onverschillig maar wij zijn er in ieder geval verzot op en vinden het hemels! We sluiten onze maaltijd af met een gember thee, gebracht door een knappe Bengaal. Vroeger was hij nergens zo lekker als hier, met uitzondering van Indië natuurlijk. Ondertussen geven ze geen zuivere gemberthee meer maar mengen ze deze met jasmijnthee. Een kleine teleurstelling maar dat is dan ook het enige negatieve dat ik over de Worldkitchen kan zeggen. Verder was het een avond om te genieten van lekker eten, een mooie entourage, goed gezelschap, aangepaste muziek en het geluid van water. Dat alles zorgde ervoor dat we ons eventjes écht op vakantie waanden.
Met een goed gevoel nemen we afscheid van de Worldkitchen met opnieuw de belofte “we komen volgend jaar terug en alle jaren die daarop volgen, om te kijken hoe lang ons lijf dit nog aan kan". Rechtstaan is voor mij als vijftiger al een hele opgave maar ik heb het er telkens voor over. Bovendien hebben we weer ons steentje bijgedragen aan Vzw World Kitchen, een project dat sinds 1997 gratis onderwijs geeft aan kansarme kinderen in Bangladesh.
Worldkitchen SAYA CINTA KAMU !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten