Na een heerlijke, koele nacht deze keer, trekken we naar het ontbijt. Er is opnieuw geen wolkje aan de hemel en op dit vroege uur is het al heel erg warm.
We zetten ons op het terras bij het zwembad en genieten van een lekker croissantje en nemen daarna opnieuw de Ferry naar Valletta. Van daar doorkruisen we de stad richting Upper Barrakka Gardens. Hier op het hoogste punt nemen we de lift die pendelt tussen de bovenstad en de grote haven beneden. Hij is maar liefst 58 meter hoog en biedt behalve een unieke ervaring ook een handige manier om naar de waterkant af te dalen. De lift ging in 2012 officieel in gebruik en zorgt ervoor dat er maar liefst 21 passagiers gelijktijdig naar boven of beneden kunnen worden gebracht. Handig toch? Bovendien kost ons een retour ticketje slechts 1,5 Euro per persoon. Daar kunnen we onze oude knoken niet voor belasten!
Aan de overkant van de Grand Habour liggen de ‘3 cities’. Drie historische pareltjes verspreid over twee smalle schiereilanden. We maken de overtocht met een dgħajsa, een traditionele watertaxi die iets weg heeft van een gondel. In de paar minuten die de overtocht duurt, draait mijn camera overuren, zo prachtig is het hier. Wij steken in een rechte lijn door naar Vittoriosa, wat ook wel bekend staat als Birgu, de originele thuisbasis van de Maltezerorde.
We komen voorbij de St. Lawrence kerk die gebouwd werd tussen 1681 en 1697. Het is een mooi voorbeeld van de Romaanse barokstijl. Ze is, wat hadden jullie gedacht, gesloten. Maar het Parish Museum is wel open. Initieel zijn we gewoon blij dat we even aan de hete zon kunnen ontsnappen maar eenmaal binnen ontmoeten we een gepassioneerde vrijwilliger die ons met plezier te woord staat. We krijgen een meer dan duidelijke uitleg over het bombardement op de oude klokkentoren en kerk tijdens de tweede Wereldoorlog, de historie van de stad en hij toont ons allerlei belangrijke items. Hier wordt de hoed en het zwaard van Jean de Vallette bewaard. De man is echt blij dat we aandachtig luisteren. Omdat we ook een donatie in zijn potje steken, worden we overladen met brochures over alle bezienswaardigheden van de stad.
In de vroeg moderne periode kon je in Europa en Zuid-Amerika veel paleizen vinden maar nu is het Paleis van de Inquisitie in het hart van Vittoriosa één van de laatst overgebleven voorbeelden dat toegankelijk is voor het publiek. Het is een architecturaal hoogstandje maar een beetje in verval. Ze zijn er aan het werken en wat er in het museum te zien is, valt wat tegen. Maar niet getreurd, het stadje zelf is wel mooi. Vooral de huizen met de kalkstenen gevels vol klimplanten kunnen ons wel bekoren. Op het marktplein is er een Belgische bistro. Niet dat we daar nu persé willen zijn maar t’is wel leuk om weten.
Via de haven wandelen we naar het uiteinde van het schiereiland. Zo komen we bij Fort Saint Angelo dat gebouwd werd bovenop een voormalige Romeinse versterking. Dit fort speelde een grote rol in het militaire verleden van Malta. Binnenin is er een museum en vanop het fort hebben we een geweldig uitzicht over Valletta.
We dalen terug af naar de haven en verbazen ons over de immense zeiljachten die hier liggen. Eentje kreeg de naam Playmobil, maar het is alles behalve een speelgoedbootje. Er ligt zelfs een vijfmaster voor anker. Op de rotsen waarop het fort gebouwd is, ligt een eenzame vrouw te zonnen. Er zijn betere plekken denk ik maar in een drukke stad is dit het enige alternatief voor een prachtig zandstrand.
Samen eten verbindt en vooral in deze tijd is dat iets heel waardevols. We kiezen onze restaurantjes dus altijd zorgvuldig uit. In de haven is het druk en alle terrassen liggen in de blakende zon. Bovendien staan er overal parasols waaronder de warmte blijft hangen. We wandelen dus terug naar het dorpsplein en zetten ons in een zijstraatje in de schaduw bij Restaurant D Centre. We besluiten allebei dat het tijd is voor één van de lokale specialiteiten: een snoezelig, doch een reeds overleden Maltees konijn, Fenek. In elk lokaal restaurant kan je deze lekkernij bestellen en het is een absolute aanrader. De traditionele Maltese keuken is vrij eenvoudig. Kenmerkend zijn de veel pure ingrediënten en dat maakt de smaak uniek, want die versheid proef je direct.
Terug aan de overkant zijn we net op tijd voor de Saluting Battery. We zetten ons op de eerste rij en enkele minuten later weerklinkt het schot. We gaan daarna op zoek naar Amorino, een heerlijk adresje als je net als ons verzot bent op lekker ijs. Alleen het uitzoeken van een smaakje is al een feest. Naast veel fruitige smaken zoals aardbei, mango, banaan en kers, vind je ook stracciatella, speculaas en amaretto. Zeg nu zelf, wat is er lekkerder dan een ijsje op een snikhete dag als vandaag.
Terug in het hotel, gaan we nog even aan de rand van het zwembad zitten en steken we onze vermoeide voetjes in het frisse water. Heerlijk om zo bij de ondergaande zon, de dag af te sluiten.
Een geweldige beschrijving stuur een beetje zon naar ons vandaag
BeantwoordenVerwijderenheel fris en jullie genieten volop mooie foto's