St Julian

We worden voor de laatste keer gewekt door de klokken van de citadel. Onze tijd op Gozo zit er op. Nog een laatste keer uitgebreid ontbijten op het mooie terrasje van Casa Gemelli. Zoals steeds super verzorgd. Het is hier echt heel aangenaam zitten. 

Na het ontbijt nemen we afscheid van Anna en rijden we terug naar de overzetboot. Mijn koffer is in volume toegenomen dus het is even wringen om alles in de auto te krijgen. De boot ligt al op ons te wachten en kost ons 20€ dus dat valt reuze mee. Aan dek genieten we van het zonnetje. De hevige wind van gisteren is gelukkig wat gaan liggen. Bye bye Gozo, you were wonderful! Wat mij betreft, de parel van Malta.

Wanneer we van de boot komen, rijden we onmiddellijk naar ons hotel om alvast in te checken. Er is geen parkeerplek in het smalle straatje dus ga ik maar even voor een garagepoort staan. Wat is de kans dat er net nu iemand in moet zijn, 1 op 100? Juist 1 it is! Tania krijgt de volle laag en het duurt even voor ik terug buiten kom. Ik zou zeggen, geduld is een mooie zaak maar ik begrijp de man wel. Het is gewoon niet fijn wanneer je niet in je garage kan. We rijden snel door naar St. Julian, een drukke plek waar we wonder boven wonder op de eerste openbare parking nog een plekje vinden. Onder invloed van de Britten is deze stad in de negentiende eeuw van een kleine nederzetting omgetoverd tot een belangrijke kustplaats. Op sommige plekken zie je nog een kleine reeks aan rijtjeshuizen maar helaas zijn de meeste van deze fraaie historische huizen vervangen door hoogbouw.

St. Julian ligt aan een aantal baaien. De eerste die we tegenkomen, is Spinolla Bay en hier is het heel pittoresk. In het haventje liggen tal van bootjes en op de rotsen zien we veel mensen genieten van zon en water. De plaatselijke vissers ontwarren hun netten in de ochtendzon. Wanneer hij in de mot krijgt dat ik foto’s neem, zegt hij dat ik het maar even moet proberen. Daar ga ik me echter niet aan wagen, het is denk ik moeilijker dan het lijkt. We passeren een Afrikaans gezelschap dat mooi uitgedost in kleurrijke gewaden en mega hoeden over de kade wandelt. Mensjes kijken, ik word daar zo gelukkig van! 

Al wandelend naar de tweede baai, passeren we de Portomaso Tower, een 98 meter hoge toren en een markant bouwwerk dat zeer nadrukkelijk aanwezig is in de skyline van St. Julians. Deze toren was de eerste echte hoogbouw op Malta en het enige bouwwerk buiten de kerken die boven de andere bebouwing uitsteekt. De komst van de toren heeft destijds dan ook veel discussie opgeleverd voordat het gebouwd mocht worden. Van daaruit wandelen we verder naar Bay street waar een immens winkelcomplex van vier verdiepingen het landschap domineert. Het ligt aan de St George Bay, waar zich op het einde een klein zandstrand bevindt. Hier is het luidruchtig, ongezellig en duidelijk ‘the place to be’ voor jongeren. Er zijn dan ook veel dancings en cafés en het ruikt er naar verschaald bier. We kunnen er niet snel genoeg terug weg zijn.

We wandelen terug naar de Spinolla Bay en zoeken een leuke plek om te lunchen. Die vinden we bij Raffael met uitzicht op de kade en de vissersbootjes. Na de lunch slenteren we nog wat over de brede boulevard, waar een step me bijna van mijn sokken rijdt. Levensgevaarlijk die dingen! Aan de overkant, bij Balluta Bay staat de indrukwekkende Parish Church of Our Lady of Mount Carmel, een neogotische rooms-katholieke parochiekerk. De kerk is open want er vindt zo meteen een bruiloft plaats, dus maken we van de gelegenheid gebruik om even te gaan kijken. De kerk heeft een appelblauwzeegroene kleur vanwege de mooie lichtinval door de kleine raampjes. Naast de kerk staan 3 appartementsblokken in de typische Maltese bouwstijl. Dit stukje van de stad vinden we wel mooi. 

We hebben heel wat kilometers gereden hier op Malta dus tijd om ons autootje terug vol te tanken. De benzine staat hier slechts 1,34€ de liter, in vergelijking met bijna 2€ in België! We betalen slechts 40€ voor ons ganse reis door Malta. Wanneer we terug aan het hotel komen, is er toch nog een parkeerplekje net om het hoekje. Geweldig toch! Ons autootje heeft het goed gedaan en we kunnen het morgen in één stuk teruggeven. Rijden in Malta was bij momenten heel uitdagend maar wat ons betreft echt onmisbaar op het eiland, want al de mooiste plekken bevinden zich daar waar het openbaar vervoer niet komt. Links rijden, was ik snel gewoon maar het ontbrekend parkeerbeleid en het gebrek aan hoffelijkheid daar kon ik moeilijk aan wennen. De Maltesen hebben hun toeter altijd in de aanslag. De wegen in Malta waren over het algemeen goed maar in Gozo waren er ook vaak niet geasfalteerde wegen waar waZe ons naartoe stuurde. Zo kwamen we vaak op een steile en smalle landbouwweg terecht. Af en toe gebeurde het dan dat een grote steen of stuk beton aan de onderkant van onze wagen schuurde. Gelukkig was er nooit zichtbare schade en konden we rustig verder rijden doorheen het Maltese landschap.

Morgen vliegen we huiswaarts maar vanavond genieten we nog even aan het zwembad  in Palazzo Violetta. Ik moet eerlijk bekennen dat ik voor mijn bezoek aan Malta niet zo veel wist over het land. Maar met zijn petieterige oppervlakte van slechts 300 km² heeft deze dwergstaat mijn hart toch een beetje gestolen. Het eiland heeft gigantisch veel te bieden. Iedereen denkt bij Malta instant aan zon zee strand maar er is zo veel meer te ontdekken. Malta heeft een bewogen geschiedenis, indrukwekkende natuur met prachtige baaien en rotsformaties. Iedereen die denkt dat onze voorouders een stel achterlijke holbewoners waren, weet na een bezoekje aan Malta wel beter. Al wat hier ooit gebouwd werd, getuigt van een groot technisch vernuft. Bovendien hadden ze een immens gevoel voor schoonheid. Tania en ik hebben genoten!