Parijs dag 1 - Shopping

We gaan deze week de stad van de liefde ontdekken, ook wel de stad van de mode, de lichtjes, de vele bezienswaardigheden. We vertrekken al vroeg in de ochtend naar het station van Antwerpen waar we de Thalys nemen richting Parijs. De trein is altijd een beetje reizen. Slow travel zit in de lift en ook ik geniet van de rust en het stressloos onderweg zijn. In de Franse hoofdstad heb je absoluut geen wagen nodig, het metro netwerk is er zo goed dat je op  slechts enkele minuten helemaal aan de andere kant van de stad kan staan. Onderweg valt de Thalys even stil maar gelukkig is dat maar voor 10 min. Wanneer we in Parijs toekomen, is de hemel blauw en de temperatuur aangenaam. 

We logeren volgens onze reisbeschrijving niet ver van Montmartre maar in werkelijkheid ligt het in de buurt van Gare Du Nord. Op zich wel een meevaller want we hoeven vanaf het station slechts een kleine 10 min te stappen naar Hotel Mademoiselle. Bij aankomst worden we vriendelijk ontvangen door een jonge enthousiaste medewerker die goed Engels spreekt. Dat is een meevaller want dat stelt Viv in staat om een upgrade te vragen. Jammer genoeg is het hotel volgeboekt en is dat niet mogelijk. Ze maakt dan maar van de gelegenheid gebruik om hem te vragen twee restaurants te boeken voor ons, eentje voor vanavond en eentje voor woensdag. 

Omdat onze kamer nog niet klaar is, laten we de bagage achter in het hotel en gaan we op zoek naar de Gallerie Lafayette. Op de avenue Lafayette zien we een kleine typische Parijse bistro, Le Royal, waar we ons op het terras zetten voor een verse jus d’orange en jus de citron. Viv heeft al een hongertje maar ik heb net ontbeten in de trein en ga dus passen. Bij Lafayette aangekomen, wandelen we vol verwondering door het prachtige grootwarenhuis dat de uitstraling heeft van Parijse elegantie. Naast de dure merken is de immense koepel de blikvanger.

Reden van ons bezoekje aan de Galeries is dat Viv graag een nieuwe bril wil van Jimmy Fairly. Na wat twijfelen, gaat ze met een prachtige zonnebril naar huis. Ik verbaas me vooral over het feit dat er lange rijen mensen staan aan te schuiven om binnen te mogen bij Chanel en Louis Vuitton. Bij een of ander bekend handtassenmerk staat een jong Aziatisch meisje te FaceTimen met een vriendin. Ze toont alle handtassen één voor één en loopt als een volleerd model elegant over en weer. De winkeldame laat haar rustig doen en knipoogt wanneer wij geamuseerd toekijken. Viv maakt van de gelegenheid gebruik om een grappig filmpje te maken met de dure handtassen en zijzelf in de hoofdrol. 

Boven op het dakterras hebben we een indrukwekkend uitzicht over de stad met in de verte de Eiffeltoren. 

Parijs is een prachtige stad om al wandelend te verkennen maar met zijn 20 districten is de stad ook immens groot. Uiteraard willen we veel zien in korte tijd dus is de metro de beste optie. We nemen alvast 10 ritten per persoon, dat krijgen we wel op deze week. La Samaritaine is een prachtig grootwarenhuis in Art Nouveau en Art Deco stijl dat na 16 jaar terug werd heropend. Komende van de Seine hebben we een prachtig zicht op de indrukwekkende gevel waarop in luxe goudgele letters La Samaritaine staat. Rondom het warenhuis staan enkele bankjes van waar we het exterieur in alle rust even kunnen bewonderen. Ook het interieur is indrukwekkend en er zijn kosten nog moeite gespaard om luxe uit te stralen. Bij binnenkomst kijken we langs vijf balkons omhoog met prachtige Art Nouveau reling. Ook hier een mooie koepel waarlangs het licht binnenvalt op de ijzeren trappen. Blijkbaar is het nog niet erg bekend want in tegenstelling tot Lafayette lopen we hier zo goed als alleen. 

De Pont Neuf is één van de beroemdste bruggen van Parijs. Het is een mooie brede brug waar de Parijzenaars graag komen flaneren en elkaar ontmoeten. Aan de overkant bevindt zich de overdekte bloemenmarkt. Het is opgebouwd uit gietijzeren paviljoenen uit 1900 en ooit hing hier waarschijnlijk een authentieke sfeer maar nu is er van de paviljoenen niet veel meer overgebleven.  In 2014 werd de naam gewijzigd naar Le Marché aux Fleurs Reine  Elisabeth II  omdat de koningin een  grote fan is van de bloemenmarkt. Wij denken dat ze hier al enkele jaren niet meer geweest is want vele zijn gesloten en vervallen, wat dit typisch stukje Parijs een verloederde indruk geeft. Heel jammer!

We wandelen verder langs de Seine in de richting van de Notre Dame, één van de grootse Kathedralen in Frankrijk en waarschijnlijk ook één van de meest bekende. Dit prachtige gotische gebouw speelt namelijk de hoofdrol in een bekende Disney klassieker: ‘De klokkenluider van Notre Dame.’ Helaas is de Notre Dame momenteel gesloten omwille van een brand in 2019. Maar ook van buitenaf is de kathedraal indrukwekkend. Het is duidelijk dat de wederopbouw veel geld gaat kosten want ons toiletbezoek kost ons hier maar liefst 2€. 

Vermits we vandaag toch op shoppingtocht zijn, koop ik alvast mijn waterspuwers in één van de kleine souvenirwinkeltjes. Daarna is het tijd voor een lekker ijsje. Ijssalon Berthillon werd me aangeraden maar dat is gesloten dus kiezen we voor Amorino.  Er zijn maar liefst 25 winkels van deze keten verspreid over de stad. Bijzonder is dat ze hier de ijsjes in de vorm van een bloem op het horentje plakken. Mooi en lekker bovendien. 

We nemen de metro naar Saint Germain voor een bezoek aan Café de Flore want wat is er bij mooi weer leuker dan mensjes kijken op een terrasje? Bij aankomst, zien we een tafeltje voor 2 maar wanneer we willen gaan zitten worden we op de vingers getikt. We moeten aanschuiven maar er staat nog geen rij. Geduldig wachten we tot de ober ons tafeltje klaarmaakt. Wanneer we eindelijk zitten, beseffen we dat we geluk hebben gehad want de rij blijft maar langer worden. Hier hangt zo een typische Franse sfeer, een mengeling van chique en nonchalance. Franser kan je het niet krijgen met de mooie ronde terrastafeltjes, dito stoeltjes en de obers in maatpak. 

Wanneer onze dorst gelest is, nemen we de metro terug naar La Mademoiselle. Ons kamertje en bed zijn klein maar het is best gezellig. Ik ben dan ook niet zo veeleisend maar Viv had een upgrade wel leuk gevonden denk ik. De WiFi is ook niet erg goed.

‘s Avonds hebben we gereserveerd bij Libertino, een Italiaans restaurant van de Big Mama groep waar Viv heel graag eens wou gaan eten. Ik hou mijn hartje vast want na het bekijken van de menukaart online  kan ik niet echt iets vinden wat ik lust. Afwachten dus of ze wat kleine aanpassingen willen doen. Anders ga ik mijn grenzen moeten verleggen.

Het restaurant is groot en de inrichting is bombastisch maar dat maakt het wel speciaal. Er hangt een Italiaanse sfeer: relaxed, druk en dynamisch tegelijkertijd. Italianen in de bediening maar wel super vriendelijk. Wanneer we de menukaart scannen blijkt dat er compleet andere dingen op staan. Ik ga voor het duurste gerecht op de kaart (25€), namelijk het gerechtje met de naam ‘qu’est-ce qu’on s’homard’, zowat het enige zonder kaas. Gnocchi met tomaten gazpacho en kreeftenbisque met kleine stukjes kreeft en witte meloen. Onze cocktail staat nog maar goed en wel op tafel en daar is ons eten al. De portie is niet overdreven groot maar de gnocchi vult wel. De kreeft moeten we echter zoeken. Gelukkig smaakt het heerlijk. Voldaan wandelen we na deze eerste vermoeiende dag terug naar het hotel.